باغِ عَدَن

باغِ عَدَن هَمچو بَدَن ، میوه یِ مَمنوعه یِ آن
بَند کِشیده روح اَندَر تَنِ ناسوتیِ مان

خیره نِگاهِ دِلِ مَن ، سویِ فَضایِ بی کَران
تا نِگَرَد مَبدَاءِ لاهوتیِ روحِ لا مَکان

حُکمِ فَراموش شُدن صادِره از باغِ عَدَن
گَشته مُجازاتِ تو اِی روحِ اسیرِ تنِ مَن

او هَمه تو گَشته و تو ، مَن شُده دَرهَم شُده ای
نُقطه ای بَرداشته از مُجرِم و مَحرَم شُده ای

از منِ خود دور شَوی ، ذَّرِه یِ پُر نور شَوی
گَر زِ مَنیَّت بِرَهی ، در دِلِ شَب هور شَوی

شُبِیر موسوی