جور و جفا

پیش از این با ما سر مهر و وفایت بیش بود
کی چنین جور و جفایت بر من درویش بود

عیش ونوشی بود مارا با لب میگون تو
گرچه از جور رقیبان بر دلم بس نیش بود

گاهگاهی داشتی با ما نگاهی آشنا
وان نگاهت مرهمی بر زخم قلب ریش بود

کی روا میداشتی بر من جفا زین پیشتر
کی مرا از دوریت در دل چنین تشویش بود

نی مرا در سر همین امروز شوق وصل توست
بر خط و خالت مرا دلبستگی از پیش بود

هرچه از بیگانه جوری بر من دلخون رفت
این جفای بیشمارم هرچه بود از خویش بود

فروغی با خط و خال تو چون پیوند داشت
در همه ایام عمرش کی به فکر خویش بود

سما فروغی