شب های دلتنگی

تو ای پایان کابوس و
شروع فصل رویایی
کجایی تا ببینی که
عذابم میده تنهایی

هنوزم که هنوزه تو
تموم باورم هستی
توو اوج نا امیدی ها
پناه آخرم هستی

بیا با هرم آغوشت
بهاری کن خزونم رو
بیا و از نفس پُر کن
هوای آسمونم رو

نفس تا می‌کشی دنیا
سراسر بوی گُل میشه
حضورِ سبزِ تو سمتِ
بهار قصه پُل میشه

توی شب‌های دلتنگی
که سهمم کوهِ تنهاییست
خیال بودن با تو
یه رویای تماشاییست
.
.
.
3 1 1403