مادر سالمند

مادر ای اسطوره ی
صبر و نماد عشق و مهر
ای بلندای مقامت
رفته تا عرش و سپهر

مادر ای آنکه مراست
از شیره ی جانت وجود
آنچه دارم از تو دارم
در وجودم تار و پود

گرندانستم چگونه
بچگی آرم بجای
کی گذارم حرمتت را
کس گذارد زیر پای

آنکه فکرش پیش
سالمندان مادر میرود
شک ندارم خود در این
سردخانه آخر میرود

چون زمین گرداست و
پیری درمسیرو درکمین
پس خودت را جای آن
بیچاره ی مادر ببین

جمله اعمال تو را
داور تماشا میکند
خود عدالت را به خوبی
با تو بر پا میکند