پیشانی ِ بلنــد

گفتــم این پیشانی ِ بلنــد مگر نشان ِ بخت ِ بلند نیست؟

گفت : بوسه خــواه ِ یار بوده پیشانی اَت
یادت نیست ؟

گفتم بوسه که هیــچ
یارَم کجــا بود ؟

گفت :
پشت ِ پا زدی بختی را که همان وصال بود ...