الهی نامه

الهی نامه
الهی به صدق و صفای مدیر
به اندیشه گشته است اکنون اسیر

به فعلی که فعلا معاون بود
که دائم به سالن به جولان بود

الهی به ریش فدایی قسم
که خنده کند بر خطاکار هم

خدایا به آن عزًتِ عزًتی
زند داد بر خاطیان شدتًی

الهی به آن حاج خانی قسم
به جانباز و هر آسمانی قسم

خدایا به اجداد حاج ناصرت
صبوری کند بر تو و چاکرت

به لبخند پر مهر کوهگرد قسم
که صادر کند جنس خود را به بم

الهی به محمود پر استرس
اگر خشم گیرد کند او پِرِس

الهی به آن قهوه جوشش قسم
حسینی صفت، راستگو، با جّنم

به آن سر دبیران ، اندیشه ات
به سیگار بهرام، علی زاده ات

الهی به قزوین و قزوینیان
کیایی که باشد مسافر به آن

الهی به آن مرد اهواز وش
که کوچانده تهران، همه خانه اش

به آن پور عیسی ز ایلام دور
که دائم بنالد ز اهل قبور

خدایا به آرامش باقری
که شیمی بگوید به حور و پری

خدایا به استاد ،کفرِ زبان
که گوید it is book اینست بدان

به حق مدیر قدیم ، صفدری
که نکته بگیرد به هر دفتری

الهی به تاب و تب زرنگار
همی شکوه دارد ز قوم ، ضرار

الهی به شخص شخیص فکور
که باشد میان همه او صبور

به حق ملکشاهی و عینکش
که قدرت بر افروخته بیرقش

خدایا به نالیدن نیک بخش
بوّد ،x و y بدستش ، درفش

الهی به حق اساتید فوق
که کردم ردیف نامشان در افق
گذر از گناهان این جمع پاک
به سالی که باشد در آن شور و شوق

با پوزش از همه همکاران
اگر جسارتی بود بر من ببخشایند