پرستش

پرستش
در سکوت شب شکوه آسمان
ریزش باران نور از بیکران
در طلوع صبحگاهان
در زمستان در بهاران
در دل دریا و کوه و
جنگل و دشت و بیابان
خلقت والای انسان
ای تو ناپیدای زیبا
میتوان دیدن تو را
همچو مجنونان
ثنا گفتن تو را
از صمیم دل
پرستیدن تو را