صدا از دیوار در آمد

اهل کاشان نیستم
اما شهر من کاش آن بود
خانه طباطبایی ها منزل امید ماست
شب ها پشت بام خانه ی ادریسی ها می خوابم
صبح ها پنیر و نانک می خورم
به باغ و حمام می روم فین می کنم
حساسیت من به فصل آلرژی بالاست
مزه گس تابستان را تُف کردم توی روی ماهش
هرچه را صبح خوردم شب بالا آوردم
من با تب تو با تاپ
زیر باران هر چه کردم
همه اصلاحی خورد
ممیزی فاصله انداخت بین احساس ما
تو به من خندیدی
و نمی دانستی من چقدر خوشبختم
تو مرا صدا کن
من بگویم جانم
چه کسی بود صدا کرد مرا
تو نبودی عشقم؟