وأ(2)

1. تیج کۊ سر جی بیه جیر
2. گاچ را ٚأفتؤی شناختن خأی
3. دیلی تاب بیاره ناز تأ بیأی
4. پیلا پیر دار ٚولگ چکۊش بخأی؟
5. دآز ۊ شَل ۊ تؤؤر سر وَر إیستأی
6. ارره مۊتۊری و داربئنی باور خأی؟
7. دِ کَلند ۊ گرباز ۊ بِلنگ یاور خأی؟
8. بۊنأگیته سۊ دِ دیمأجیر
9. دامان فرخی جاسر یله بنأی
10. شؤن را ٚدؤنش ره حقسأی
11. إیرۊ اۊرۊ نانجه سۊرخ جای
12. وأ فرخ دِ وأ درؤین یوارکی
13. رآشی کئن کئن چۊشم أکی
14. زرنبۊده گۊشاداری نینه کی.

18 فروردین1403 تهران سروده بابک رضایی آسیابر

برگردان گیلکی(دیلمی)به پارسی

باید(میل،هوس)(2)

1. از روی کوه تیز بیا پایین(استعاره)
2. در راه منحرف شده بازشناسی خورشید را می خواهد
3. برای آمدن توی نازنین دل تاب بیاورد
4. جواز برُیدن برای درخت بزرگ پیر بخواهد؟
5. داس و گُوِه و تبر برای چیرگی آماده است
6. باور ارّه موتور برقی و نجار می خواهد؟
7. دیگر کلنگ و بیل و سه شاخه برای کمک می خواهد؟
8. دیگر روشنی تاریکی را دمر انداخته می زند
9. جنگل تفاوتی را با سر جای خود لمیده می داند
10. راه رفتن تلاشی برای دانش است
11. اینجا و آنجا جای سرخ از حسرت است
12. دیگر میل یکباره درونی باید باشد
13. این پا آن پا کردن در جاده خاکی چشم انداز به چشم می آید
14. برای کانون چشم چشمداشت زهری شده است.

18 فروردین1403 تهران سروده: بابک رضایی آسیابر