یاوران را باید با باورها ساخت، تاریخ در نگارستان عدل، جهاد و ایثار دارای برگههای متنوعی است که هر کدام از صفحات تاریخی نقشی را به نمایش گذاشته است که گاهی بیننده را به تحسین وامیدارد و گاهی به نفرین.
بازیگران این نگارستان چندهزار ساله، هر کدام نمونهای بودهاند از نیکی و بدیها؛ اما یک برگ از این تاریخ، شاهبیت تمام این نگارستان است که هرگز برگ دومی مشابه آن نیست.
عاشورا در نگارستان پیچ در پیچ تاریخ، گذری است که عبور از آن ممکن نیست، محرم چشم و هوش بیننده را میرباید.
عاشورا، صفحهای از تاریخ است که تمام نمونههای خوبی و زشتی را در حد آرمانگرایی در خود به واقعیت نشانده و تمام بازیگران نقشهای زشتی و پستی در مقابل بازیگران نیکسرشت و الهی را در خود جمع کرده است.
گویا بعد از بعثت حضرت نبی اکرم(ص) هر آنچه از نهالهایی که در مکتب آن حضرت تا قیام عاشورا تربیت یافته بودند، همگی جمع شدند در سرزمینی به نام نینوا، مقابل هر آنچه از زشتها و پستترینها که در بازار شیاطین رشد یافته بودند.
اما؛ «حسین»، حسین بن علی(ع) گویا هرگز در گردونه هیچ کارگردانی، غیر از نقشنامه حقتعالی بازی نمیکند و امام خوبیها و یارانش را نه به ظاهر؛ بلکه به ذات خالص در این نقشنامهها میچیند.
این سمفونی عشق نه با چنگ و ابزار مینوازد؛ بلکه هر کسی خود صدایی دلنواز است. زهیرش نوای شور است و حبیبش نوای حبیب، مستانه و جهادگونه عمل میکند. قاسم حسین(ع) خود عسل است و اکبرش هم جان، زینب کبری(س) جامع صبر است و قمرش شمس جهان.
عاشورا از باورها ساخته شد تا باور بسازد. حسین یاورانش را با باورها میسازد. این است که نقش جاودانه عالم است.
مسئول دفتر نهاد نمایندگی ولیفقیه در دانشگاه آزاد اسلامی کرج
انتهای پیام/4062/4082/