احتکار خانگی؛ بحران نوظهور اقتصادی
در هفتههای اخیر یکی از واژههایی که در خبرها بهوفور یافت میشود، احتکار است. هر روز خبرهایی از سوی مراجع نظارتی مبنیبر کشف انبار کالاهای احتکار شده به گوش میرسد و در کنار آن، برخی مردم نیز در مقیاسی کوچکتر، از ترس گرانتر شدن کالاها و نایاب شدن آن، اقدام به خرید و انبار کردن در خانهها میکنند و معضل «احتکار خانگی» را به وجود آوردهاند.
اواخر زمستان سال گذشته بود که دلار عزم صعود کرد. بهدنبال آن، بازار سکه و طلا نیز با رشد قیمتها تلاش کرد تا از قافله عقب نماند. ادامه این روند در سال جاری اما سبب شد تا جامعه نسبت به کاهش ارزش پول ملی حساس شده و برای حفظ دارایی خود به این بازارها هجوم آورد که این کار زمینه را برای افزایش بیشتر قیمتها فراهم کرد.
اما ماجرا به همینجا ختم نشد. محدودیتهای ایجادشده برای خرید و فروش در بازار ارز و سکه سبب شد تا مردم به خرید سایر کالاها روی بیاورند تا ارزش پولشان را حفظ کنند. افرادی که توانایی مالی داشتند وارد بازار مسکن و خودرو شدند و بقیه مردم که توانایی مالی بالایی نداشتند، خرید کالاهای بادوام مانند لوازم خانگی را در دستور کار قرار دادند.
برخی افراد جامعه نیز که پولی نداشتند تا نگران کاهش ارزش آن باشند، تنها به فکر معیشت خود به بازارهای خرده فروشی مواد غذایی وارد شدند و برای چند ماه آینده خود خرید کردند؛ این در حالی بود که این اجناس به وفور در کشور وجود داشت و تنها یک فضای روانی باعث به هم خوردن تعادل بازار و دامن زدن به تورم و نگرانی شد.
در این میان برخی تولیدکنندگان هم بیکار
ننشستند و زمانی که عطش مردم برای خرید را دیدند، با هدف کسب سود بیشتر در آینده، توزیع
برخی کالاها را محدود کردند.
با کنار هم قرار گرفتن این عوامل نتیجه آنچه شد که امروز شاهد هستیم؛ گویی هر کس بنا به نقش و جایگاه خود با هدف انتفاع سعی در افزایش تلاطم و آشفتگی بازار و اقتصاد دارد. به نظر میرسد با تغییر رفتار مردم، چه قشر مصرفکننده که تقاضا و چه تولیدکنندگان، واسطهها و فروشندگان که عرضه در بازار را جهت میدهند، بخش قابل توجهی از گران و کمیاب شدن کالاها فروکش کند.