اسکار و حکایت مردارخواری ایرانی! / از آقای علیخانی تا مدیران سینمایی

«شنیدیم که یکی از اعضای هیئت انتخاب گفته که باید فیلمی را برای اسکار انتخاب کنیم که بتواند در امریکا اکران داشته باشد. اولاً چه کسی گفته که آن فیلم انتخابی می‌تواند در امریکا اکران داشته باشد؟ در ثانی از کجا می‌دانند که «به‌وقت شام» نمی‌توانسته در آن کشور اکران داشته باشد؟» این بخشی از گفت‌وگوی محمد خزاعی، تهیه‌کننده فیلم «به‌وقت شام» است که روز شنبه در روزنامه جوان چاپ شد.

این پاسخ در واکنش به اظهارات فرهاد توحیدی (عضو هیات انتخاب نماینده سینمای ایران برای شرکت در مراسم اسکار) بیان‌شده که روز جمعه به خبرگزاری ایسنا گفته بود: «فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» در تعداد زیادی از سینماهای آمریکا اکران شده و ازنظر اعضای کمیته انتخاب شانس بیشتری برای رقابت شانه‌به‌شانه با دیگر فیلم‌های بخش خارجی اسکار دارد چراکه همه می‌دانیم امسال فیلم‌های بسیار خوبی از کشورهای دیگر معرفی‌شده‌اند و نماینده ایران رقابت سختی خواهد داشت.»

حالا بپردازیم به این موضوع که چرا «بدون تاریخ، بدون امضا» دومین فیلم سینمایی وحید جلیلوند، نماینده شایسته‌ای برای کشورمان نیست. از دل این نوشتار برخی تناقض‌های فرهنگی مشخص می‌شود:

احسان علیخانی درباره اظهارات پمپئو، ناگهان حین گفت‌وگو با مهمان دو تابعیتی در برنامه ماه‌عسل نظرات خودش را به‌صورت رسمی اعلام می‌کند و خیلی شفاف خطاب به وزیر امور خارجه آمریکا می‌گوید که نباید برای مردم ایران تعیین تکلیف کند. علیخانی در این بخش ویدئو آن قابل‌دسترسی است خطاب به پمپئو می‌گوید:

وزیر خارجه کشور آمریکا یک مجموعه‌ای از بایدها را سرازیر کرده که باید چنین شود و باید چنان شود. عجیب است به‌جایی رسیده‌اند که به‌راحتی دارند دست‌فرمانشان را اعلام می‌کنند که ما دوست داریم مردم ایران در فشار شدید اقتصادی باشند، این حجم از وقاحت عجیب است. ما داریم بین مردم زندگی می‌کنیم و شما فکر می‌کنید کسی از شما می‌پذیرد. باید باور کنیم که شما از بحران در خاورمیانه لذت و منفعت نمی‌برید؟! آیا باید به نبایدهای شما احترام بگذاریم؟! جالب است که شما به جامعه نخبه‌گان ما توهین کردید. نخبگان ایرانی که در آمریکا زندگی می‌کردند دچار مسئله شده بودند و این توهین علنی است و الان صحبت از توده مردم ماست که آن‌ها را در تنگنای اقتصادی بگذاریم. این کاربه نظرم تصویر دل‌خراش و ترسناکی است. یک‌ذره ملت ایران را باید شناخت و اشتباه به شما دارند مشورت می‌دهند. مردم ما را نباید تهدید کرد و نباید در فشار گذاشت...

این اظهارنظر ، بشدت قابل‌اعتناست، اما زمانی که فیلم «بدون تاریخ بدون امضاء» به تهیه‌کنندگی و سرمایه‌گذاری احسان علیخانی را می‌بینیم، شائبه تناقض‌های بنیادین مجری برنامه ماه‌عسل شکل می‌گیرد. آیا دوگانگی روی آنتن زنده و فعالیت‌های هنری پشت‌صحنه، نشانه‌ای از پیروزی پوپولیسم قابل تکثیر از طریق آنتن زنده رسانه ملی است؟

بله؛ مجری شاخص برنامه ماه‌عسل عِرق وطن‌پرستانه دارد و روی آنتن زنده در مقابل پمپئو موضع می‌گیرد، اما این سؤال همچنان هست که چرا از ارسال فیلمی که در تولید آن مشارکت داشته و در شرایط کنونی نوعی اثبات اهداف سیاست خارجی پمپئو و ترامپ در قبال ایران است، این‌قدر خوشحال و مسرور است؟

فیلم برای اعضای آکادمی و نخبگان آمریکایی نمایش داده می‌شود و این افراد تنها یک استنباط می‌توانند از فیلم داشته باشند: ترامپ و پمپئو به اهدافشان رسیدند و تحریم‌های آمریکا مردم ایران را به مردارخواری انداخته است؛ مردمی که آن‌قدر فقیرند که گوشت مرغ مرده می‌خورند و همین مسئله به کشته شدن فرزند خانواده می‌انجامد. در شرایط کنونی هر انتقادی به وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم وارد است اما هر اتفاق شومی که در حال وقوع است باعث نمی‌شود که عزت ملی ما تحت‌الشعاع قرار بگیرد. آیا این کنشگری فرهنگی امتداد همان رفتارهای دوگانه باب شده در رسانه ملی نیست؟ امتدادی که مجری زن این رسانه با یک پوشش خاص روی آنتن ظاهر می‌شود و در آن‌سوی مرزها پوشش دیگری دارد.