غزل شماره 219 حافظ: کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود

غزل شماره 219 حافظ حاصل دست‌ورزی‌های شعر و شاعری حافظ 36 ساله است که در مدح خواجه عمادالدین محمود وزیر شاه ابواسحاق و در زمان وزارت او سروده شده است. غزل با توصیف بهار و با آرایه‌های ادبی تشبیه و ایهام آغاز می‌شود. حافظ می‌گوید در این زمان که گل در چمن روییده و بنفشه در پای او سجده کرده است، با موسیقی شراب صبحگاه بنوش.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود

بنفشه در قدم او نهاد سر به سجود

بنوش جام صبوحی به ناله دف و چنگ

ببوس غبغب ساقی به نغمه نی و عود

به دور گل منشین بی شراب و شاهد و چنگ

که همچو روز بقا هفته‌ای بود معدود

شد از خروج ریاحین چو آسمان روشن

زمین به اختر میمون و طالع مسعود

ز دست شاهد نازک عذار عیسی دم

شراب نوش و رها کن حدیث عاد و ثمود

جهان چو خلد برین شد به دور سوسن و گل

ولی چه سود که در وی نه ممکن است خلود

چو گل سوار شود بر هوا سلیمان وار

سحر که مرغ درآید به نغمه داوود

به باغ تازه کن آیین دین زردشتی

کنون که لاله برافروخت آتش نمرود

بخواه جام صبوحی به یاد آصف عهد

وزیر ملک سلیمان عماد دین محمود

بود که مجلس حافظ به یمن تربیتش

هر آنچه می‌طلبد جمله باشدش موجود

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

تعبیر فال حافظ شما

به زودی به وصال یار خواهی رسید و آرزوهایت یکی پس از دیگری برآورده خواهند شد. این روزها هرچه را که بخواهی، می‌توانی بدست بیاوری. پس خدا را به خاطر این همه لطف و نعمتی که به تو داده شاکر باش.

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

شاهد فال:

غزل شماره 220 - از دیده خون دل همه بر روی ما رود

گوناگون

غزل شماره 219 حافظ: کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود

تعبیر فال حافظ شما

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته