پول‌نیوز -در نزدیکی شهر کلن آلمان جنگلی کوچک با چند خانه درختی مرتفع وجود دارد که به یک سکونتگاه کوچک دائمی برای دوستداران محیط زیست تبدیل شده است.

نزدیک به شش سال است که در حومه شهر کلن و در نزدیکی شهر یولیش در ایالت وستفالن شمالی آلمان، سکونتگاهی منحصر‌به‌فردی در میان جنگل ایجاد شده است. در این منطقه جنگل کوچکی به نام جنگل هامباخ با مساحتی در حدود یک کیلومتر مربع وجود دارد که به محل زندگی چندین نفر تبدیل شده است.

در این جنگل چندین خانه درختی با ۲۴ متر ارتفاع از سطح زمین ساخته شده که ساکنین این جنگل از آن‌ها به‌عنوان خانه دائمی خود استفاده می‌کنند و در آن‌ها می‌خورند و می‌خوابند و زندگی می‌کنند. این مردم بی‌خانمان نیستند، بلکه فقط متصرف هستند یا حتی می‌توان آن‌ها را محافظ یا نگهبان این جنگل نیز نامید.

در نزدیکی این جنگل معدنی بزرگ در سطح زمین ایجاد شده و مردم به دلیل محافظت و پاسداری از جنگل برای جلوگیری تصاحب آن توسط معدن‌داران و جلوگیری از نابودی و تخریب جنگل، تصمیم گرفته‌اند آن را به محل زندگی خود تبدیل کنند. این جنگل تنها جنگل دارای درختان بلوط و ممرز در این ناحیه از اروپا است و به همین دلیل محافظت از آن اهمیت زیادی دارد.

از سال ۱۹۸۷ یک شرکت آلمانی تامین‌کننده انرژی به نام RWE برای توسعه معدن خود که قبلا بزرگ‌ترین معدن اروپا بوده، برخی از نواحی این جنگل‌ها را به‌صورت تدریجی نابود کرده است. قبل از افتتاح این زمین مساحت این جنگل که ۱۲۰۰۰ سال قدمت دارد، بیش از ۵۷٫۶۸ کیلومتر مربع بود؛ اما متاسفانه درحال‌حاضر تنها ۱۰ درصد از آن جنگل عظیم باقی‌مانده است.

این اتفاق دردناک تعدادی از فعالان محیط‌زیست را متاثر کرد و در سال ۲۰۱۲ تصمیم گرفتند برای جلوگیری از نابودی این جنگل ارزشمند، تعدادی خانه درختی در آن بسازند و آن را به محل زندگی دوستداران محیط زیست تبدیل کنند. در نخستین سال مردم تنها ۶ ماه در این جنگل زندگی کردند، اما از سال ۲۰۱۴ تاکنون به محل زندگی همیشگی مردم تبدیل شده است.

در ضمن خانه‌های درختی در ارتفاع نسبتا بالا ساخته شده است تا نیروهای دولتی به‌راحتی نتوانند مردم را از آن‌ها بیرون کنند؛ البته زندگی در چنین شرایطی سختی‌های خود را دارد و ساکنان این خانه‌ها برای تامین آب شرب و برق مورد نیاز خود با مشکل مواجه هستند.

یکی از فعالان محیط زیست نیز به صراحت به این موضوع اشاره کرده و اذعان کرده که ساکنان این جنگل برای تامین آب شرب مشکل دارند و برخی از آن‌ها برای شارژ گوشی یا لپ‌تاپ خود باید به مکان دیگری بروند.

در این جنگل ۶۰ خانه درختی ساخته شده که برخی از آن‌ها با مسیرهای پیاده‌روی معلق در هوا به یکدیگر متصل شده‌‌اند. برخی از این خانه‌ها از امکانات رفاهی ابتدایی و ضروری مانند پانل‌های خورشیدی تولید‌کننده برق برای شارژ تلفن‌همراه و لپتاپ و تامین روشنایی در شب، اجاق گاز برای پخت‌وپز و گرمایش و محفظه‌های جمع‌آوری آب باران جهت شستن ظروف برخوردار هستند و دیوار‌های آن‌ها با کاه و پوشال عایق شده است.

بزرگ‌ترین خانه درختی این جنگل، «The Tower» (برج) نام دارد که دارای سه مغازه است و در میان سه درخت ساخته شده است. این خانه درختی محلی برای جمع‌ شدن ساکنین جنگل و ملاقات آن‌ها با یکدیگر است. در ضمن در این ساختمان چندین آشپزخانه عمومی نیز ایجاد شده است.

در لبه این جنگل هم اردوگاهی به نام «اردوگاه میدو» ایجاد شده که برای ساکنان جنگل اصلی‌ترین بخش سکونتگاه محسوب می‌شود و از بخش‌های مختلفی همچون فضاهای ایجاد شده برای خواب، چندین خانه گرد برای گردهمایی گروه‌های مختلف، چندین آشپزخانه عمومی، یک کتابخانه، موزه و یک آسیاب بادی برای تولید برق تشکیل شده است. این اردوگاه در ملک خصوصی ایجاد شده است و به همین دلیل پلیس بدون ارائه مجوز قضایی حق ورود به آن را ندارد.

فعالان محیط‌زیست خواستار تعطیلی همیشگی معدن نزدیک جنگل و تلاش برای محافظت از جنگل باقی‌مانده هستند. از این معدن لیگنیت که با اسم زغال قهوه‌ای نیز شناخته می‌شود، استخراج می‌شود. زغال قهوه‌ای آلاینده‌ترین نوع زغال است و بیشترین میزان کربن دی اکسید را در میان سایر انواع زغال‌سنگ تولید می‌کند. این ماده در گذشته به‌عنوان سوخت مورد نیاز نیروگاه‌های برق استفاده می‌شد؛ اما رئیس شرکت RWE مصر است که استخراج این ماده معدنی همچنان باید ادامه پیدا کند.

در آلمان از سال ۲۰۰۰ استفاده از نیروگاه‌های هسته‌ای به تدریج کاهش یافته و در سال ۲۰۲۰ استفاده از آن‌ها کاملا متوقف خواهد شد. به همین دلیل رئیس شرکت RWE تاکید می‌کند که برای جبران انرژی تولید شده توسط نیروگاه‌های هسته‌ای و همچنین کمبود انرژی‌های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی، لیگنیت باید همچنان استخراج و استفاده شود.

وی این موضوع را پذیرفته است که گسترش معدن آسیب جبران‌ناپذیری به جنگل کنار خود وارد می‌کند؛ اما برای تامین انرژی مورد نیاز چاره‌ای جز این کار نیست.

طبق گفته رئیس شرکت، بهره‌برداری از این معدن در اواسط دهه ۲۰۲۰ به پایان می‌رسد و پس آن حفره عظیم معدن با آب پر می‌شود و به یک دریاچه بزرگ تفریحی با وسعت ۳۵ کیلومتر مربع تبدیل می‌شود.

لازم به ذکر است نیروهای پلیس در سپتامبر سال جاری برای بیرون راندن ساکنان جنگل اقدام کردند؛ اما به نتیجه نرسیدند.

منبع:کجارو