به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، راکت یادشده High Operational Tempo Sounding یا HOT SHOT نام دارد و علاوه بر کاهش زمان تولید تسلیحات جدید هزینه های تحقیق و پژوهش در این زمینه را هم به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می دهد.
در شرایطی که ارتش آمریکا به دنبال مدرن سازی و توسعه زرادخانه هسته ای خود است، تولید موشک های دارای قابلیت حمل کلاهک های هسته ای نیز برای پنتاگون اولویت پیدا کرده است اما تحقیق و پژوهش در این زمینه فرایندی به شدت وقت گیر و پرهزینه و مستلزم آزمون و خطای فراوان است و گاهی تا ۱۵ سال نیز به طول انجامیده است. لذا ممکن است در شرایطی که یک بحران امنیت ملی ایجاد می شود ارتش سلاح های لازم برای مقابله با آن بحران را تولید نکرده باشد.
موشک پژوهشی با حمل ابزار گوناگون به منظور اندازه گیری و انجام آزمایش های علمی در طول پرواز خود می تواند شرایط گوناگون محیطی مانند فشار، دما، شرایط برخورد و غیره را کنترل و مدیریت کند و از صرف وقت و هزینه های فراوان جلوگیری کند.
موشک پژوهشی مذکور یک موشک دومرحله ای است که در دماغه آن ابزار آزمایشی مختلفی مانند رایانه های کنترل پرواز نصب شده اند. از این موشک می توان برای جمع آوری اطلاعات مختلف در جهت بهبود شرایط پرتاب و برخورد با هدف هم استفاده کرد و این اطلاعات به صورت آنی به مرکز کنترل منتقل می شوند.
اولین پرتاب این موشک در ماه می سال جاری میلادی انجام شد و قرار است چهار پرتاب آزمایشی دیگر این موشک هم در سال ۲۰۱۹ انجام شود.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، راکت یادشده High Operational Tempo Sounding یا HOT SHOT نام دارد و علاوه بر کاهش زمان تولید تسلیحات جدید هزینه های تحقیق و پژوهش در این زمینه را هم به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می دهد.
در شرایطی که ارتش آمریکا به دنبال مدرن سازی و توسعه زرادخانه هسته ای خود است، تولید موشک های دارای قابلیت حمل کلاهک های هسته ای نیز برای پنتاگون اولویت پیدا کرده است اما تحقیق و پژوهش در این زمینه فرایندی به شدت وقت گیر و پرهزینه و مستلزم آزمون و خطای فراوان است و گاهی تا ۱۵ سال نیز به طول انجامیده است. لذا ممکن است در شرایطی که یک بحران امنیت ملی ایجاد می شود ارتش سلاح های لازم برای مقابله با آن بحران را تولید نکرده باشد.
موشک پژوهشی با حمل ابزار گوناگون به منظور اندازه گیری و انجام آزمایش های علمی در طول پرواز خود می تواند شرایط گوناگون محیطی مانند فشار، دما، شرایط برخورد و غیره را کنترل و مدیریت کند و از صرف وقت و هزینه های فراوان جلوگیری کند.
موشک پژوهشی مذکور یک موشک دومرحله ای است که در دماغه آن ابزار آزمایشی مختلفی مانند رایانه های کنترل پرواز نصب شده اند. از این موشک می توان برای جمع آوری اطلاعات مختلف در جهت بهبود شرایط پرتاب و برخورد با هدف هم استفاده کرد و این اطلاعات به صورت آنی به مرکز کنترل منتقل می شوند.
اولین پرتاب این موشک در ماه می سال جاری میلادی انجام شد و قرار است چهار پرتاب آزمایشی دیگر این موشک هم در سال ۲۰۱۹ انجام شود.