صفر مرزی تا مهمان فضل فاضل/ اینجا همه پذیرایی می شوند

خبرگزاری مهر- گروه استانها، مریم کشاورز: احترام به زائران ایرانی از مهم ترین اصول این سربازان امام حسین(ع) است. صباح النور و صباح الخیر می گویند تا روز خوبی را به زائران نوید دهند.

بعد از مرز ایران سراغ گاراژ اتوبوس ها می رویم، قیمتها متفاوت است از ۱۵۰ هزار تومان تا ۴۰۰ هزار تومان برای رساندن زائران به شهر نجف درخواست می کنند، ایرانی ها با هم هماهنگ شده اند تا یکجا اتوبوس بگیرند، با این اوصاف کرایه تا نجف ۱۵۰ هزار تومان یا کمتر می شود.

برای رسیدن به اتوبوس های ارزانتر باید تا گاراژ دوم پیاده برویم.

اتوبوس های واحد ایرانی با هزینه حداقلی زائرین را به «کوت» می رسانند تا بعد از کوت به صورت رایگان با اتوبوس های به قول عراقی ها صلواتی راهی نجف شوند.

مردم هنوز یخشان با عراقی ها باز نشده، این میهمانان تازه وارد به دنبال نشانه هایی از صمیمیت بین دو ملت هستند.

عراقی ها هم البته بیکار نمی نشینند، خدمت می کنند، غذا و جای خواب در اختیار زائران قرار می دهند تا این سفر به ارزان ترین و راحت ترین شکل ممکن اداره شود، کمی جلور می رویم در پی اتوبوس های رایگان نجف هستیم، پیرمردی ۵۰_۶۰ ساله جلویمان را می گیرد و اصرار دارد تا در کاظمین میهمان او باشیم.

سعی می کند به عربی و انگلیسی حسن نیتش را به ما ثابت کند، از پشت ماشین بنری خارج می کند که شعار: «حب الحسین یجمعنا» روی آن نوشته شده و کارتی که نشان می دهد بیانگر عضویت وی در یک بسیج رسمی مردمی است.

مسیر سفرمان عوض می شود تصمیم می گیریم سفر را از کاظمین آغاز کنیم، ما را با خوشحالی به سمت خودرو راهنمایی می کند.

گوشه ای می ایستد ما را به راننده می سپارد برایمان احترام نظامی می گذارد و ما راهی می شویم.

راننده اتومبیل شیکی دارد و در ابتدای راه با خوش آمدگویی خود را فاضل معرفی می کند و می گوید تا کاظمین ۳ ساعتی در راه هستیم.

می خواهد همراه او به منزلش در بغداد برویم، توضیح می دهد بغداد تا کاظمین نزدیک است و بعد از نماز، ناهار و استراحت ما را تا کاظمین همراهی خواهد کرد.

نمایشگاه خودرو دارد و در این روزها هر روز چندین نوبت از مهران تا کاظمین زائران را رایگان جا به جا می کند.

از این که با او همسفریم خوشحال است، به جز ما ۱۲ نفر دیگر میهمان این پدر و پسر هستند که باقی مسافرین با یک دستگاه ونی که پشت سر ما حرکت می کند جا به جا می شوند.

جلوی در که می رسیم مادر بزرگ سن و سال دار و دختر کوچکش مریم به استقبالمان می آیند، زبان یکدیگر را نمی فهمیم ولی عشق به ابا عبدالله زبان مشترک همه ماست.

خانه لوکس و مجللی است، کتابخانه ای مملو از کتابهای نفیس در اتاق پذیرایی از میهمان قرار دارد، معلوم می شود با خانواده تحصیل کرده ای طرفیم، اول سجاده برای نماز پهن می شود، محل وضو را نشانمان می دهند و می روند.

بعد از نماز به سرعت سفره نهار را پهن می کند، هر چیزی در توانشان بوده آماده کرده اند.

فاضل سفره را که جمع می کند پیش ما می آید. میگوید وضعیت اقتصادی ایران را می داند و آمریکا مهم ترین عامل این وضعیت است.

وی می افزاید: امروز وضعیت ایران مشابه حصر پیامبر در شعب ابی طالب است، ما میخواهیم کمک کنیم تا زائر ایرانی به خاطر پول سفرش کنسل نشود، ساعت را نشانمان می دهد و می گوید برای ادامه سفر یکی دو ساعتی استراحت کنیم.

خانم ها به سمت ورودی اصلی خانه دعوت می شویم، مادر مریم زینب و رسل خواهران فاضل منتظر ما هستند، گپ و گفتی می کنیم دوستمان دارند التماس دعا می گویند و خواهرانه محبت می کنند، جای استراحت را آماده کرده اند، اینها زائر را ولی نعمت خود می دانند.

از هر فرصتی برای خدمت به زائرین استفاده می کنند، حاجیه خانم مادر بزرگ خانه تسبیح تربت هدیه می دهد و همسر فاضل برایمان کیک و شکلات می آورد. می گوید: حرم که رفتید ما را هم دعا کنید.

از او میپرسم؟ شما زیارت نمی آیید جواب می دهد: نه شلوغه بزار زائرا با راحتی زیارت کنند.

ادامه دارد...