اهمیت رساله «آپولوژی» افلاطون

به گزارش خبرگزاری مهر، بیست و یکمین جلسه کارگاه درس گفتار لذت های فلسفه در فرهنگسرای شهید شهریاری خورموج در بوشهر برگزار شد.

فریده بهرامی، کارشناس ارشد فلسفه و مربی کارگاه گفت: در این کارگاه، رساله آپولوژی « محاکمه و دفاعیات سقراط » مورد بررسی مجدد و دقیق تر قرار گرفت و به فرازهایی از رساله «کریتون» نیز مجملا پرداخته شد.

بهرامی ادامه داد: اهمیت رساله « آپولوژی » بیشتر بدان لحاظ است که مدخل و ورودی به مکالمات اولیه افلاطون است و در واقع مقدار زیادی از تاریخ سقراط و افلاطون را به ما نشان می‌دهد.

وی افزود: سقراط در آپولوژی مانیفیست خود را ارائه می دهد و در آپولوژی مانند دیگر رساله های اولیه، هیچ سرانجام روشن و متقنی به دست نمی آید و در پایان خواننده در حیرت و یا آپوریا می‌ماند.

بهرامی اضافه کرد: افلاطون تاکید دارد که سرآغاز دانش حقیقی، همین حیرت است و فلسفه باحیرت، آغاز شده و از لحاظ تاریخی ادامه آن هم با حیرت عجین است؛ یعنی کسی که فیلسوف است، احکام نهایی صادر نمی‌کند و همواره گزارشی از آنچه دیده است، می دهد.

وی ادامه داد: دیدن در فلسفه اصل و اساس است و حکمت نظری، همان تئوریای یونانی است که به معنای تماشا کردن است.

بهرامی افزود: فیلسوف کسی است که تماشا می‌کند و در مقام تماشاگری عالم است و هر عملی از دل یک نظریه بیرون می آید و متناسب با آنچه در نظر داریم، مرتکب یک عمل می‌شویم.

وی اضافه کرد: در این کارگاه، به یک فقره مهم از رساله « آپولوژی » پرداخته شد، آنجا که سقراط می گوید: « آتنیان علت بدنامی من، دانش خاصی است که دارم، می دانید آن دانش کدام است؟ دانش من دانشی بشری است و من تنها در این دانش صاحب نظرم و دانش کسانی که نام بردم، دانشی « فرا بشری » است.

بهرامی ادامه داد: این فقره، بسیار مهم است، چون برای نخستین بار، یونانیان انسان را به مثابه موجودی اندیشمند و جدا از وحی و اساطیر و اسطوره کشف کردند.

وی در پایان گفت: در این کارگاه، گفتگو و دیالوگ به عنوان عقلانی‌ترین فرم کشف حقیقت در انسان مورد مداقه قرار گرفت.