آزادی اندیشه، ارمغان نبوت پیامبر(ص) است 

به گزارش ایکنا از قم، به نقل از روابط عمومی موسسه دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در حسینیۀ آیت‌لله علوی بروجردی گفت: براساس آیات قرآن و روایات و بخشی از خطبه‌های نهج‌البلاغه مکه غرق در همۀ مفاسد بود. حضرت علی(ع) در نهج البلاغه می فرماید: تمام رشته های درستی از هم گسسته بود، شرک همراه با سیصد و شصت بت بی جان مسلط بر فکر و جان و قلب مردم بود، در همۀ شئون زندگی، مرد و زن دچار انحراف بودند، درمان جامعۀ مکه بسیار کار مشکلی بود، با همۀ وجود با حقی که برایشان آمده بود مبارزه می کردند.

قرآن مجید، تنها اسلحه پیغمبر(ص) در برابر دوران جاهلیّت بود

نویسنده کتاب ارزشمند «جاهلیت» به اقدامات پیامبر در جامعه جاهلی آن زمان اشاره و خاطرنشان کرد: وجود مبارک رسول خدا(ص) با تحمل سخت ترین هجوم ها، تهمت ها و ضدیت سنگین مردم با خودشان، چند کار بسیار مهم را با کمک قرآن کریم در مکه انجام دادند؛ با اینکه اسلحه ای هم در دست نداشتند و سیزده سال مکه فرمان جهاد به حضرت داده نشد و همۀ اسلحه پیغمبر قرآن مجید، زبان الهی و ملکوتی و اخلاق بی نظیر آن حضرت بود.

پیامبر(ص) روحیۀ اندیشه و تفکر در میان مردم ایجاد کرد

وی ترویج تفکر در مکه را یکی از اقدامات پیامبر دانست و افزود: یکی از اقدامات مهمی که پیامبر(ص) انجام دادند، ایجاد روحیۀ اندیشه و تفکر در میان مردم بود، ایشان تفکر را به عنوان عبادت ارائه کردند و ارزش این عبادت را برابر با یک سال بندگی دانستند «تفکر الساعة خیر من عبادة سنه» یک لحظه دربارۀ خودتان، دربارۀ جهان، دربارۀ عاقبتتان، دربارۀ موجودات اندیشه کنید و از طریق این اندیشه به حق برسید که برابر با یک سال عبادت است. اگر در سوره هایی که در مکه نازل شده مخصوصاً سوره های جزء های آخر قرآن دقت کنید، می بینید که پیغمبر اکرم(ص) این برنامۀ عظیم را با همۀ توان دنبال کردند تا بلکه عقل خوابیدۀ مردم را بیدار کنند و مردم را از طریق اندیشه و تفکر به حقایق عالم وصل کنند؛ چون علم مردم مکه فقط علم به شکم و شهوت بود. پیغمبر اکرم بسیار رنج کشید تا مردم را از توجه تام به شکم و شهوت نجات دهد و افق های عظیمی را در برابر عقل و فکر مردم باز کند.

استاد اخلاق حوزه های علمیه ادامه داد: در سوره های آخر قرآن می بینید که پیامبر(ص) از جانب خداوند به مردم می گفت: «أَ فَلا یَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَت» (غاشیه، 17) مردم مکه شش قرن از زمان بعثت مسیح(ع) تا بعثت پیغمبر(ص) اسلام با چشم شتر را می دیدند، اما هیچ وقت شتر و خلقت شتر، دلیل و راهنمای آنها به سوی توحید، حق و پروردگار نبود. آنها از اطراف مکه، از شهرهای دور، مناطق چادرنشین شتر سوار می شدند ولی برای عبادت بت ها می آمدند. پیغمبر اکرم(ص) با کمک قرآن، شتر را دلیل بر توحید و دلیل بر شناخت خدا به آنها ارائه داد و فرمود: «أَفَلا یَنْظُرُونَ» این سیصد و شصت بت چه دخالتی در شتر دارند؟ شتری که با نبود علائم راهنمایی از یک مملکت تا مملکت دیگر شما را می برد و اشتباه نمی کند، شتری که در کویرهای عظیم عربستان وقتی می خواهد بار شما را جابه جا کند، یک هفته تا ده روز در این مسیرها آب پیدا نمی شود، آب ده روز خود را می خورد و به تدریج از آب ذخیره شده در وجودش استفاده می کند. هر حیوانی را باید بار کنند اما در یک حد کمی می تواند تحمل بار کند، اگر بخوابانند و بارش کنند دیگر نمی تواند بلند شود، زیر بار می ماند؛ اما شما سنگین ترین بار را در حالی که شتر را خواباندید روی شتر قرار می دهید و شتر با یک حرکت منظمی بار را بلند می کند، کف پا به گونه ای ساخته شده که در سنگلاخ ها خیلی راحت حرکت می کند. پیامبر در حقیقت با یک شتر و اندیشه در خلقت شتر به بیداری، عقل و توجه دادن مکی ها به پروردگار عالم کمک داد.

پیامبر(ص) شگفتی‌های خلقت زمین و آسمان را به مکی‌ها گوشزد کرد

وی در مورد دومین اقدام پیامبر(ص) در مکه آن زمان، گفت: پیامبر شگفتی های خلقت زمین و آسمان را به مکی ها گوشزد کرد. «وَإِلَى السَّماءِ کَیْفَ رُفِعَت» (غاشیه، 18) دقت نمی کنید در عوالم بالا، در این خورشید، در این ماه، در این ستارگان، در این خط شیری که شب ها می بینید از میلیاردها ستاره تشکیل شده، این بارهای عظیم سنگین را چه کسی در فضا بلند کرده که نه ستونی دارد و نه با زنجیری به جایی وصل است؟ با چشم خود حرکات ماه، حرکت خورشید و حرکت ستارگان را می بینید، اینها کار کدام یک از این سیصد و شصت بت است؟ کدام یک خورشید را در فضا بلند کردند و در یک نقطۀ معین نگاه داشتند؟ کدام از اینها دخالت در خورشید و ماه و ستارگان دارند؟ «وَإِلَى الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَت» (غاشیه، 20) زمین را چه کسی برای شما به این پهنایی قرار داد که بتوانید در آن زندگی کنید؟ زمین آمادۀ زندگی شماست، اگر کل کف زمین سنگ، آب یا خشکی بود زندگی بپا نمی شد.

انتهای پیام