کتاب نخوانیم، ضرر می‌کنیم/ داستان زندگی‌مان را بنویسیم

به گزارش ایکنا از اصفهان، کتاب یار مهربان و صمیمی برای آدم‌هاست که در هر فرصت و مکانی می‌توان با آن مانوس شد، اما به شرطی که آدمی خود طالب ابن انس باشد. در سایه‌سار دنیای رسانه‌ای شده امروز و همه‌گیر شدن فضای مجازی و رخنه کردن آن در بطن و متن زندگی‌ آدم‌ها که کتاب و کتاب ‌خوانی رو به احتضار است، هنوز هم هستند کسانی که با کتاب زندگی‌می‌کنند و با آن در همه لحظه‌ها و مکان‌ها مانوس هستند. یکی از کسانی که عمرش هماره آمیخته با کتاب، کتابخوانی و کتاب نوشتن سپری شده، استاد بهاء‌الدین خرمشاهی می‌باشد که در آستانه هفتاد و چهار سالگی همچنان با کتاب مانوس است. این استاد فرهیخته که تاکنون ده‌ها جلد کتاب و 1200 مقاله به رشته تحریر درآورده، را باید یکی از خادمان فرهنگ مکتوب دانست. خرمشاهی در همه زمینه‌ها استاد است؛ از شعر و ادبیات گرفته تا عرفان، فلسفه، فرهنگ و ترجمه و تفسیر قرآن، چه بسا روزگاری هم درس پزشکی می‌خوانده اما ناخودآگاه مسیر زندگی‌اش به علوم انسانی آن هم از نوع ادبیات فارسی کشیده می‌شود و بعدها نیز رشته کتابداری را برمی‌گزیند. خرمشاهی خادم امانت‌‎دار کتاب است. در هفته کتاب و کتاب‌خوانی برخود تکلیف دانستیم تا ضمن تبریک هفته کتاب به این استاد فرهیخته، از توصیه‌های خوب و ارزشمند ایشان برای گسترش و توسعه فرهنگ مطالعه به خصوص در بین جوانان جامعه بهره‌مند شویم، استاد خرمشاهی از پشت تلفن و با صدای گرم و دلنشین خود که البته طنین یک عمر جهد و تلاش در وادی فکر و اندیشه را می‌توان در آن شنید، توصیه‌هایی داشتند که متن آن را در ادامه می‌خوانید:
کتاب، بزرگترین رسانه فرهنگی بشر هست و فراز و نشیب‌های زیادی را طی کرده است. امروز فناوری چاپ کتاب جزء پیشرفته‌ترین فناوری‌ها به حساب می‌آید، ولی چه می‌توان کرد که روزگار نامساعد است و در شرق و غرب، کتاب رو به افول است. اگر کسی فکر کند که با خوردن تنقلات می‌تواند غذا نخورد، اشتباه می‌کند و پرداختن به برنامه‌های تلویزیونی و ماهواره‌ای و نظایر اینها اطلاعاتی به انسان می‌دهد، همه به شنیدن اخبار عادت می‌کنند، ولی این تنقلات خبری جای خواندن رمان را نمی‌گیرد؛ ضمن اینکه انسان هرکتابی هم بخواند، خواندن رمان را نباید فراموش کند. رمان طبیعی‌ترین شکل کتاب است. سیر طبیعی کتاب به این است که داستان در آن وجود داشته باشد.
اگر رمان نخوانید، سرتان کلاه رفته است
اگر رمان نخوانید، سرتان کلاه رفته است، چون ما حداکثر یک زندگی را با همه فراز و فرودهایش طی می‌کنیم، ولی اگر رمان بخوانید، مثلا «جنگ و صلح» و «آناکارنینا» از تولستوی یا «برادران کارامازوف» از داستایفسکی، زندگی دیگری را می‌زیستید؛ آن وقت احساس می‌کنید چیزی به دست آورده‌اید. با خواندن رمان، دیدگاه انسان نسبت به دنیا عمیق می‌شود. رمان دیده‌گشا است.
کتاب نخوانیم، ضرر می‌کنیم
اگر کتاب نخوانیم، این کتاب نیست که ضرر می‌کند، ما ضرر می‌کنیم. ما هستیم که قرار است کتاب بخوانیم یا کتاب بنویسیم. کتاب یک شیء است، نمی‌گوید مرا بخوانید، خواننده باید عاقل باشد. با این همه اعتقاد ندارم که با وجود باورهای شرق و غرب، کتاب افول کند، البته بحران اقتصادی در همه جای دنیا وجود دارد و گرانی پدیده‌ای جهانی است.توصیه من به جوانان این است که اولا به رادیو بیشتر از تلویزیون توجه کنند، چون می‌توانند رادیو همراه داشته باشند و به کار دیگری نیز بپردازند، ولی تلویزیون را باید تماشا کرد و در مورد رادیو، چشم آزاد است. برنامه‌های رادیو در ایران بسیار خوب است.
داستان زندگی خودمان را بنویسیم
جوانان برای اینکه به کتاب بیشتر علاقمند شوند، توجه داشته باشند که هر کس داستان کاملی دارد که بنویسد و آن، زندگی خودش است، همین‌طور خاطره‌نویسی و زندگی‌نامه‌های خودنویس. من زمانی که زندگی‌نامه خودنویسم را با عنوان «فرار از فلسفه» شروع کردم، بیست و یک سال پیش بود و پنجاه و دو سال داشتم. به من گفتند تو میان‌سال هستی، چرا شتاب می‌کنی و هول می‌زنی، من گفتم الان جوششی می‌نویسم، ولی می‌دانم که روزگار کوششی است. من آن موقع این زندگی‌نامه را در برگه a4 و با قلم خودنویس و بدون پاک‌نویس روزی 30 تا 40 صفحه می‌نوشتم. «وقت را غنیمت‌دان آنقدر که بتوانی/ حاصل از حیات ای جان، این دم است تا دانی»
سرنوشت من آمیخته با کتاب نوشتن بوده است
من سرنوشتم جور دیگری بوده، یعنی سرنوشت من آمیخته با کتاب نوشتن بوده است. دقیق نمی‌توانم بگویم چقدر کتاب نوشته‌ام، اگرهم بتوانم، نمی‌گویم، چون حمل بر خودستایی می‌شود. اما همین قدر می‌گویم که بیش از 1200 مقاله نوشته‌ام که برخی از آن‌ها در کتاب «یادگاری‌های بهاءالدین خرمشاهی» به کوشش استاد علی دهباشی آمده است.
یاد نگرفتن زبان خارجی، یک خیانت است
تاکید من برای خواندن رمان است؛ حال چه فارسی و چه ترجمه شده به فارسی. یک توصیه دیگر هم به جوانان دارم و آن هم اینکه زبان انگلیسی یا فرانسه یاد نگرفتن، یک خیانت است. برای اینکه با یادگرفتن یک زبان خارجی، انسان به اقیانوس فرهنگی جهانی وصل می‌شود. یادگرفتن زیان انگلیسی به صورت خودآموز هم جواب می‌دهد، و اکنون هم امکانات و نرم‌افرارهایی است که به آدم خدمات می‌دهند و شامل کتاب، pdf و یا مطالب شنیدنی و دیداری برای یادگرفتن زبان هستند که در طول شش ماه می‌توان زبان خارجی را یاد گرفت، ولی باید پیگیر بود، باید شروع کنیم، آنگاه می‌توان اول کتاب‌های آسان وعادی را خواند.
انتهای پیام