بخشش در یک قدمی چوبه دار

مادر مقتول حسن ناظریان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری موج از اصفهان، پس از 11 سال از حکم قصاص قاتل فرزند خود که در نزاعی در سال 1384جان خود را از دست داده بود، گذشتم.

مادر مقتول حسن ناظریان گفت:پس از فوت فرزندم حال روحی بسیار بدی داشتم ودر بیمارستان فارابی بستری شدم و به صورت مداوم تحت درمان روانپزشک بودم .همه فرزندان وحتی پدر مرحوم "حسن ناظریان "نیز حکم به قصاص داده بودند ولی من همیشه با خود می گفتم خدایا من را به خود وامگذار وآنچه به صلاحم است پیش رویم قرار بده ، می دانستم که گرفتن انتقام وقصاص قاتل فرزندم دردی را از من دوا نمی کند وحتی مرحم زخم هایم هم نمی شود.

وی در خصوص جریان رضایت دادن گفت:می دانستم که در نهایت رضایت خواهم داد با فرزندانم بسیار صحبت کردم و رضایت آنها را گرفتم و دیروز نیز رضایت نهایی را اعلام کردم.

وی افزود:صبح دیروز حال خوشی نداشتم واحساس می کردم از حق پسرم می گذرم بار سنگینی روی دوشم احساس می کردم ولی بعد از دادن رضایت آرامش خاصی داشتم وسنگینی باری که 11سال بر دوش کشیدم را احساس نمی کردم وحالا نیز از دادن رضایت اصلا پشیمان نیستم.

برادر قاتل مرتضی عزت پناهی گفت:مرتضی وحسن همسن و هر دو 23ساله و با یکدیگر دوست بودند واکثر اوقات را کنار با هم می گذراندند، سال 84 درشب جشن عروسی یکی از همسایگان در جریان یک سوء تفاهمی این دو با یکدیگر درگیر می شوند و برادر من با چاقو به سمت حسن می رود وحسن از ناحیه گردن آسیب جدی می بیند وچند دقیقه بعد جان خودش را از دست می دهد.

وی ادامه داد: غلبه نکردن بر عصبانیت در یک لحظه زندگی چند تن را آشوب وجان یک جوان ناکام را گرفت.وهمان شب قاتل فرار کرد وبه مدت 5سال متواری بودهد تا اینکه در سال 90 در منزل یکی از دوستانش در حبیب آباد اصفهان دستگیر می شود وتا امروز 6سال است که در زندان است در همین چند روز اخیر از زندان آزاد خواهد شد.

وی از زبان برادرش "مرتضی عزت پناهی " گفت: شبی که برادرم را دستگیر کردند با او صحبت کردم وبرادرم گفت در طول این 5سالی که متواری بودم امشب آرامترین شبی است که سپری می کنم عذاب وجدان همراه با بی ثباتی زندگیم را دگر گون کرده بود وسرانجام در منزل یکی از دوستان به همراه تعدادی از معتادین دستگیر شدم وبه جرم خود اعتراف کردم.

برادر مقتول نیز در ادامه گفت:خانواده ما وخانواده عزت پناهی"قاتل"دریک محله است وما از ابتدا با یکدیگر دوست بودیم من معتقدم فرهنگ سازی در یک منطقه اساس تربیت فرزندان آن منطقه می شود وچه خوب که مراکز فرهنگی،تربیتی وباشگاه های ورزشی به صورت مساوی در همه نقاط شهر وجود داشته باشد تا جوانان اوقات فراغت خود رادر مکان هایی مناسب بگذرانند.