فضای هنری امروز هنر و هنرمندان انقلابی را بایکوت کرده است

به گزارش خبرنگار مهر، وحید جلیلی مدیر دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در نشست تخصصی «فرهنگ و انقلاب اسلامی؛ رویش ها و دستاوردها» که در موسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی برگزار شد درباره دستاوردهای هنر در انقلاب اسلامی سخنرانی کرد.

جلیلی با بیان اینکه قصه هنر در جمهوری اسلامی از همان روز ورود امام به میهن شروع می‌شود، افزود: وقتی امام از پله های هواپیما پایین آمدند و به پاویون فرودگاه قدم گذاشتند ابتدا قرآن خوانده و بعد سرود «خمینی از امام» اجرا شد. باز وقتی ایشان به بهشت زهرا رفتند در آنجا بعد از قرائت قرآن سرود «برخیزید».

وی افزود: در همان بهشت زهرا، امام با ایراد سخنانی که همه ایران بلکه همه جهان منتظر شنیدن آن بودند در بخش های مختلفی به گذشته، وضعیت حال و البته آینده اشاراتی داشت. وقتی درباره آینده ایران صحبت می کردند یکی از مواردی که بر آن دست گذاشتند اتفاقا سرفصل هنر بود. ایشان آن جمله تاریخی را فرمودند که ما با سینما مخالف نیستیم بلکه با فحشا مخالفیم.

مدیر دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی با اشاره به سینمای موجود در دهه ۵۰ بویژه در سال ۵۶ اظهار کرد: کسانی که آن سینمای سخیف و خفیف شاهنشاهی را به یاد دارند تصدیق می کنند که سینما در آن دوران با فحشا برابر شده بود و امام با اظهار این جمله قصد داشت به اهمیت هنر و فرصتی که هنر در اختیار آرمانها قرار می دهد اشاره کند و از همان ابتدا به فکر نجات این هنر آمیخته با فحشا بود.

جلیلی با اشاره به گرایشات هنری موجود در دوران پهلوی اظهار کرد: در دوره پهلوی از یک سو ما با یک هنر روشنفکری مواجه بودیم که مصداق آن برگزاری جشن های هنر بود. از سوی دیگر هنر مبتذلی وجود داشت که مصداق آن فیلم فارسی بود. در کنار اینها یک هنر چپ گرایانه و متاثر از نگاههای مارکسیستی که در آن زمان در کشور فعال بود هم فعالیت می کرد. در همه این حوزه ها از یک سو ارتباط جامعه متدین و دیندار با هنر قطع شده بود و از سوی دیگر هنر هم درهای خود را روی مضامین دینی و الهی بسته بود.

مدیر دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی اظهار کرد: با وقوع انقلاب اسلامی از یک طرف جامعه متدین و دیندار درهای خانه را روی هنر باز کردند و از آن طرف هنر هم درهای خود را روی مسائل و موضوعات دینی باز کرد.

وی ادامه داد: امروز بعد از ۴۰ سال ما می توانیم به عینه خدمات و برکات متقابل این دو به یکدیگر را تشخیص دهیم. بسیاری از معارف دینی وارد هنر شده اند و بسیاری از چهره ها و کنشگران مومن و انقلابی ما هم به عرصه هنر و تولیدات هنری ورود پیدا کرده اند.

جلیلی با اشاره به پدیده تاریخ شفاهی انقلاب و دفاع مقدس و کتابهای تولید شده در این حوزه گفت: امروز ما با کتابهایی مواجه ایم که اگر چه کاملا واقعی هستند مخاطبان بیشتری از رمان ها پیدا می کند یعنی جذابیت واقعیت از جذابیت تخیل فراتر رفته و می توان گفت با وجود انقلاب اسلامی، خود واقعیت از تخیل هنرمند پیش افتاده است. نمونه آن کتاب «دا» است که بیش از ۶۰۰ هزار نسخه فروش داشته است.

جلیلی اظهار کرد: اتفاقا یکی از نقص های هنر روشنفکری این بوده است که خود را از این واقعیت جدا کرده و از این نظر از هنر انقلاب اسلامی عقب افتاده است.

مدیر دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی با بیان اینکه عده ای از ما می پرسند که آیا هنر انقلاب اسلامی ایجاد شده است یا نه، توضیح داد: همینکه بعد از ۴۰ سال آثار زیادی در عرصه های مختلف هنری با مضامین انقلاب و دفاع مقدس شکل گرفته نشان دهنده وقوع هنر انقلاب است. همینکه ما فیلم های آژانس شیشه و بچه های آسمان را داریم و در عرصه رمان و خاطرات این هم کتابهای پرمخاطب و تاثیرگذار منتشر شده است به معنا آن است که هنر انقلاب اسلامی وقوع پیدا کرده است.

به گفته جلیلی، امروز جمهوری اسلامی جزو ۱۰ کشور صاحب صنعت سینما در جهان است و این پدیده بسیار مهمی است.

جلیلی گفت: همچنین پرورش نیروهایی که در این عرصه انجام گرفته یکی از مهمترین دستاوردهای هنری جمهوری اسلامی بوده است.

وی با ذکر خاطره ای از اولیور استون و حضورش در ایران گفت: وقتی که او به ایران آمد به هنرمندان خطاب کرد که چرا شما درباره انقلابتان فیلم نمی سازید؟ از دل جمعیت به او گفتند آقا حرف سیاسی نزنید، حرف هنری بزنید.

وی با بیان اینکه روشنفکران انقلاب اسلامی و دفاع مقدس را در قالب هنر بایکوت کرده اند، توضیح داد در فضای هنری امروز متاسفانه یک فضای بایکوت عجیب و غریب وجود دارد که هم هنر انقلاب در آن بایکوت می‌شود و هم هنرمندان انقلاب.

جلیلی با یان اینکه هنر مدیون انقلاب است، اظهار کرد: اگر چه انقلاب اسلامی خدمات بسیاری به هنر کرده است اما هنرمندان و هنر هنوز نتوانسته اند به طور شایسته به انقلاب خدمت کنند. امروز برخی از هنرمندان ما مثلا در حوزه موسیقی که علیه انقلاب حرف می زنند باید بدانند که اگر انقلاب نبود و موسیقی کوچه بازاری را محدود نکرده بود کسی آنها را نمی شناخت.