پرستارانی که از داعش گریختند

خبرگزاری مهر: نشست خبری فیلم‌های بخش بین‌الملل پانزدهمین جشنواره فیلم «مقاومت» با حضور ماهش نارایانان کارگردان فیلم «تیک آف» از هند، اسامه عبید و رواد الامین کارگردانان فیلم «مبنی ۱۲۵» از لبنان و همچنین احسان کاوه عضو شورای اجرایی بخش بین الملل جشنواره عصر امروز پنجشنبه هشتم آذر در سینما فلسطین، محل برگزاری جشنواره پانزدهم فیلم مقاومت برگزار شد.

نارایانان در ابتدای این نشست درباره فیلم «تیک آف» گفت: این اولین فیلمم است که ساخته ام و اولین بار است در این جشنواره شرکت می‌کنم. داستان این فیلم درباره تعدادی پرستار است که در یک بیمارستان در عراق گیر می‌افتند و توسط داعش به گروگان گرفته می‌شوند که این داستان برپایه یک رویداد واقعی ساخته شده است.

وی درباره ساختار فیلم خود گفت: در هند مردم کمتر دوست دارند فیلم‌هایی مثل اثر من که درباره جنگ است، ببینند. البته اقشار مختلفی از مردم در هند زندگی می‌کنند که به بیش از ۳۰ زبان حرف می‌زنند و علایق مختلفی دارند با این حال بیش از هزار فیلم ساخته می‌شود و بیشتر این فیلم‌ها کلیشه‌ای هستند و به مسایل مشابه می‌پردازند.

نارایانان اضافه کرد: از فیلم‌هایی مثل اثر من که کمتر فضایی فانتزی دارد استقبال کمی می‌شود و شاید ۱۰ درصد از مردم هند از فیلم‌هایی مشابه کار من استقبال کنند و به همین دلیل هم من فیلمم را به این جشنواره رساندم، چون می‌دانستم اینجا مخاطب دارد. در چنین فیلم‌هایی شما هم مجبورید بیننده را متقاعد کنید و هم حرف خود را بیان کنید.

سپس احسان کاوه با مقایسه دو فیلم «تایگر زنده است» و «تیک آف» درباره شباهت موضوع آن‌ها سوالی طرح کرد که نارایانان پاسخ داد: ممکن است فیلم من به اندازه «تایگر زنده است» دیده نشده باشد، اما در اکران شکست مالی هم نداشته است و موفق بوده است.

در ادامه این نشست اسامه عبید درباره مساله قدس گفت: از زمانیکه ما کودک بودیم همیشه با یک باور بزرگ شدیم و آن اهمیت دادن به حقیقت است و قدس همان حقیقت است. به همین دلیل ما با تمام وسایل و ابزاری که داریم در کنار قدس می‌ایستیم.

من در دوره‌ای فیلمم را ساختم که آمریکایی‌ها تبلیغ می‌کردند که قدس پایتخت اسراییل شود و من احساس کردم باید کاری رسانه‌ای انجام دهم
کاوه سپس با اشاره به سن عبید که ۲۳ سال دارد درباره چگونگی انتقال فرهنگ دفاع از قدس سوال کرد و او جواب داد: من در دوره‌ای فیلمم را ساختم که آمریکایی‌ها تبلیغ می‌کردند که قدس پایتخت اسراییل شود و من احساس کردم باید کاری رسانه‌ای انجام دهم. به این ترتیب توانستیم ۱۴ شخصیت موثر در جامعه را از شاعر گرفته تا دیگر چهره‌های مهم، در این فیلم گرد هم آوریم و با آن‌ها گفتگو کنیم. قدس پایتخت ابدی و تنها پایتخت فلسطین خواهد بود و ما سعی کردیم این مفهوم را در فیلم خود برسانیم.

وی درباره دیگر جوانان هم‌سن و سالش که قدس برایشان یک مساله است، تصریح کرد: تعداد کسانی که درباره قدس و فلسطین فکر می‌کنند در جامعه ما بسیار است و درباره فیلمسازان کمی فرق می‌کند به طور مثال اگر فیلمسازی در منطقه‌ای بزرگ شده که ظلم صهیونیست‌ها را بیشتر شاهد بوده است بیشتر و شدیدتر به این مباحث می‌پردازد.

در ادامه رواد الامین دیگر کارگردان فیلم «مبنی ۱۲۵» گفت: من از جنوب لبنان هستم و در حمله‌ای که در سال ۲۰۰۶ رخ داد نوجوان بودم؛ آن حادثه کشتار در کنار ما و برای همسایه مان رخ داد و چه انتظاری است از نوجوانی که در ابتدای جوانی با چنین حادثه‌ای مواجه می‌شود. این حادثه در دل و ذهن من حک شد و من باید با ساخت فیلم آن را از ذهنم خارج می‌کردم.

وی با اشاره به دیگر عوامل این فیلم یادآور شد: این فیلم اقدام چند جوان خودجوش است که در یک سایت خبری کار می‌کردند و یک اتفاق را به فیلم تبدیل کردند تا از مقاومت سخن بگویند و فکر می‌کنم باید با تمام قوا برای مقاومت کار کنیم.

نارایانان در ادامه درباره ساخت دو فیلم هندی از یک داستان گفت: خیلی معمول نیست که از یک رویداد و یک داستان ۲ فیلم ساخته شود. دلیل ساخت این فیلم این بود که من با این پرستاران که از دست داعش فرار کرده بودند صحبت کردم و سپس انگیزه پیدا کردم که درباره آن‌ها فیلمی بسازم. مساله این بود که دولت هند سعی می‌کرد این اتفاق را مثل یک راز نگه دارد و آن را به کسی نشان ندهد، اما بخش تلخ این داستان در واقعیت این است که بعد از اینکه این پرستاران به کارشان بازگشتند با فقر و نداری مواجه شدند و حتی مجبور شدند دوباره به عراق برگردند.

جشنواره فیلم مقاومت از جشنواره‌های مهم دنیاست، چون فضای مقاومت را برای مخاطبش به تصویر می‌کشد
وی اضافه کرد: ما مجبور شدیم بخشی از فیلم را سانسور کنیم، چون موضوع این فیلم را دولت هند نپسندید. در این فیلم به دولت آل سعود و اتفاق رخ داده برای پرستاران اشاره شد و هیچ کدام این‌ها مورد رضایت دولت هند نبود. حتی مشکل این پرستاران هنوز هم جزو اطلاعات طبقه‌بندی شده است. فیلم «تایگر زنده است» که سلمان خان در آن بازی می‌کند و توسط کارگردان دیگری ساخته شده نیز به همین موضوع پرداخته است، اما فضایی فانتزی‌تر و غیرواقعی‌تر دارد که البته من زودتر وارد پروسه ساخت فیلم شدم و بعد عوامل سازنده «تایگر زنده است» آن را به تولید رساندند. مساله این است که دولت هند چندان توجهی به چنین فیلم‌هایی ندارد درصورتیکه این فیلم مخالف دولت نیست.

وی همچنین درباره شباهت این دو فیلم اظهار کرد: هردو این فیلم‌ها درباره پرستارانی است که در دست داعش گرفتار شده و نجات داده می‌شوند و در آن فیلم سلمان خان ماموریت پیدا می‌کند که این پرستاران را نجات دهد که البته همانطور که گفته شد کمی غیرواقعی‌تر است.

این کارگردان هندی در بخشی دیگر درباره فیلم‌های هندی که به مسلمانان می‌پردازد، اما کمتر به ویژگی‌های آن‌ها شبیه است، گفت: ممکن است حرف شما درست باشد، اما در هند اقوام و ادیان زیادی وجود دارند و در کشور‌های مختلف هم مسلمانانی با عقاید و افکار متفاوت زندگی می‌کنند حتی خود من مجبور شدم نیم ساعت از فیلم را سانسور کنم تا فیلم برای کسی مشکل ساز نباشد.

​وی با اشاره به داستان فیلم اضافه کرد: فیلم‌هایی با محور مقاومت را نمی‌توان در کشور‌های دیگر هم پخش کرد. به نظرم جشنواره فیلم مقاومت از جشنواره‌های مهم دنیاست، چون فضای مقاومت را برای مخاطبش به تصویر می‌کشد.

نارایانان در بخشی دیگر درباره فعالیت فیلمسازان مستقل در هند توضیح داد: دولت هند اکنون سعی دارد سانسور بیشتری روی فیلم‌ها داشته باشد و خود ما فیلمسازان مستقل سعی می‌کنیم فقط به بحث تجاری فیلم‌ها فکر نکنیم و همچنین به گونه‌ای فیلم بسازیم که به هیچ گروه و اقلیت دینی توهین نکنیم.

در ادامه نشست الامین درباره عنوان «مبنی ۱۲۵» و چرایی انتخاب این نام اظهار کرد: ساختمان ۱۲۵ نماد جایی بود که کشتار در آنجا رخ داد و یک ساختمان آتش نشانی بود که باعث شد نام فیلم را ساختمان ۱۲۵ قرار دهیم.

عبید نیز با اشاره به کسانی که در حوزه مقاومت فیلم می‌سازند، بیان کرد: ما درود و سلام می‌فرستیم بر هر کشوری که در حوزه مقاومت کاری انجام دهد. دستاورد بزرگی است که کشوری بخواهد درباره مقاومت کاری کند، چون این اقدامات باعث می‌شود که آن کشور‌ها تحت تحریم‌های زیادی قرار بگیرند.

وی در پایان با اشاره به گسترش محور مقاومت تصریح کرد: محور مقاومت امروزه فقط به چند کشور محدود نمی‌شود و گسترش بسیاری پیدا کرده است. کاری که جشنواره فیلم مقاومت انجام می‌دهد این است که فیلمسازان حوزه مقاومت را در کنار هم جمع می‌کند تا با هم تبادل نظر داشته باشند. وقتی برخی کشور‌ها که موضوع مقاومت برایشان مساله است با هم متحد شدند تولیدات حوزه مقاومت هم افزایش می‌یابد و درنتیجه مردم هم بیشتر سراغ این آثار رفتند.