در این مطلب می خوانیم:
«از ریتم 200 ساله وقوع زلزله تهران فقط 15 سال مانده است. اگر زلزله 7 ریشتری در تهران رخ دهد 11 هزار کیلومتر لوله گاز منفجر و حداقل 7 میلیون نفر می‌ میرند. مردم اگر از زلزله هم نمیرند، از عفونت و بی آبی و آلودگی تلف می‌ شوند. جسدها را با ماشین مخصوص سوزاندن جسد باید بسوزانند. زنده ‌ها را نیز باید جایی در بهشت زهرا اسکان دهند.»
این هشدارهای پروفسور بهرام عکاشه، پدر علم زلزله شناسی ایران و متخصص 83 ساله زمین شناس مسجد سلیمانی است که بارها و بارها، غرش هولناک و خطر وقوع زلزله را نه تنها در تهران بلکه در جای جای سرزمین ایران، تکرار و فریاد کرده است.
اما همچنان گویا گوشی برای شنیدن این هشدارها نیست. بر اساس نظر کارشناسان نزدیک به 83 درصد سازه‌ های کشور، فوق العاده آسیب پذیر، 16 درصد آن‌ ها آسیب‌ پذیر و تنها یک درصد سازه ‌های موجود در کشور امن هستند.
با این که قلب پرآشوب کره زمین ناشناخته و سرشار از پیچیدگی‌ ها و اسرار بوده و بشر را از پیشگویی باز می ‌دارد، اما تجربه بشری نشان داده که برخی از ملت‌ ها توانسته ‌اند به مدد علم و با مقاوم سازی سازه‌ ها، از خشم ویرانگر این اژدهای بی‌ رحم طبیعت در امان بمانند.
اگرچه امروزه ژاپن دارای بالاترین رتبه مقاوم سازی سازه‌ های دنیاست، اما نام ایران در تاریخ به عنوان پیشتازان مقابله علمی و مهندسی در برابر زلزله دیده می‌ شود.
نخستین ساختمان‌ های ضد زلزله ایرانی در عصر هخامنشیان پایه گذاری شده است. بناهای ساخته شده در 2500 سال پیش در مجتمع پرسپولیس و پاسارگاد تحمل زلزله با شدت 7 ریشتر را دارند. این بناها بر روی دو پی قرار دارند که پی اول از سنگ و ملات ساروج و پی دوم از سنگ بر روی پی اول قرار دارد.
هرچند علاوه بر تایید تاریخ، موسسه مقابله با حوادث طبیعی سومیتوموی ژاپن، نیز از ایرانیان به عنوان اولین مردمان مبتکر جهان در مقابله با حوادث طبیعی و کنترل آن یاد کرده است، اما نمی‌ توان با چنین مدال‌ های تاریخی و افتخارات پیشینی خشم ویرانگر و مرگبار زلزله را دفع کرد.
به نظر می ‌رسد وقوع زلزله‌ های چندی یک بار در کشور، می ‌خواهد هشدارهای پرفسور عکاشه را به همه متولیان شهرسازی و مهندسی کشور ایران بار دیگر گوشزد کند که: «بگذارید فقط یک جمله بگویم، زلزله تهران تصویر آخرالزمان را برای همه زنده خواهد کرد.»
منبع: روزنامه 19 دی
/2085/ 6133/