به گزارش خبرگزاری مهر، آلبوم «ساقه خشک بهار ۲» بر اساس ردیف عبدالله دوامی با تار و آواز سیاوش ایمانی و همراهی تمبک سینا خشکبیجاری روانه بازار موسیقی شد.
سیاوش ایمانی درباره این اثر که توسط موسسه فرهنگی هنری «ماهور» منتشر شده، گفت: هدف از انتخاب این کارگان، جدای اهمیت و غنای موسیقاییاش، نبود نمونه اجراییِ منتشرشده برای ساز تار بود. ترجمه این ردیف، براساس کتاب «ردیف آوازی و تصنیفهای قدیمی به روایت استاد عبدالله دوامی، گردآوری استاد فرامرز پایور» به زبان تار به مثابه تجربهای چالشبرانگیز بود، چرا که در طول زمان از انتشار سیدی قبلی (ساقه خشک بهار ۱) تا امروز تغییراتی در نحوه اجرا اعم از بهکارگیری شیوههای گوناگون در بستر کلّی هنر تارنوازی در بیان آواز، تحریرها، تزیینها و اجرای ریز صورت گرفته است.
وی گفت: بازاجرایی یک متن مقرر از پیشموجودِ موسیقایی این امکان را فراهم میکند تا مجری با واکاوی اثری برجسته، فارغ از ساختار به زیباییشناسی متن توجه و حاصل را به چیزی از جنس هنر تبدیل کند. در این راه حتی ممکن است تحولی در کارگانِ اجرایی سازِ تخصصی شکل بگیرد.
ایمانی در پایان در مورد ردیف و رویکرد خود در اجرای این اثر توضیح داد: هرکس که دستی در موسیقی داشته باشد میداند یافتنِ تعادل بین محتوای آموزشی و محتوای هنری به سادگی میسر نیست. توجه بیش از اندازه به ضروریات آموزشی به آسانی میتواند موسیقی را خشک و بیروح کند، حس و حالِ آن را از بین ببرد و تمرکز بیش از حد بر محتوای موسیقایی میتواند امرِ آموزش را مختل کند. ردیف آن مرزِ ظریفِ بینابینی است که تعادل را برقرار میکند. اگر جوهرِ ردیف را اینگونه دریابیم، «ردیفنوازی» مستلزم حرکت بر مرزِ باریک بینِ نظم و انضباط آموزشی و شورِ موسیقایی است.
به گزارش خبرگزاری مهر، آلبوم «ساقه خشک بهار ۲» بر اساس ردیف عبدالله دوامی با تار و آواز سیاوش ایمانی و همراهی تمبک سینا خشکبیجاری روانه بازار موسیقی شد.
سیاوش ایمانی درباره این اثر که توسط موسسه فرهنگی هنری «ماهور» منتشر شده، گفت: هدف از انتخاب این کارگان، جدای اهمیت و غنای موسیقاییاش، نبود نمونه اجراییِ منتشرشده برای ساز تار بود. ترجمه این ردیف، براساس کتاب «ردیف آوازی و تصنیفهای قدیمی به روایت استاد عبدالله دوامی، گردآوری استاد فرامرز پایور» به زبان تار به مثابه تجربهای چالشبرانگیز بود، چرا که در طول زمان از انتشار سیدی قبلی (ساقه خشک بهار ۱) تا امروز تغییراتی در نحوه اجرا اعم از بهکارگیری شیوههای گوناگون در بستر کلّی هنر تارنوازی در بیان آواز، تحریرها، تزیینها و اجرای ریز صورت گرفته است.
وی گفت: بازاجرایی یک متن مقرر از پیشموجودِ موسیقایی این امکان را فراهم میکند تا مجری با واکاوی اثری برجسته، فارغ از ساختار به زیباییشناسی متن توجه و حاصل را به چیزی از جنس هنر تبدیل کند. در این راه حتی ممکن است تحولی در کارگانِ اجرایی سازِ تخصصی شکل بگیرد.
ایمانی در پایان در مورد ردیف و رویکرد خود در اجرای این اثر توضیح داد: هرکس که دستی در موسیقی داشته باشد میداند یافتنِ تعادل بین محتوای آموزشی و محتوای هنری به سادگی میسر نیست. توجه بیش از اندازه به ضروریات آموزشی به آسانی میتواند موسیقی را خشک و بیروح کند، حس و حالِ آن را از بین ببرد و تمرکز بیش از حد بر محتوای موسیقایی میتواند امرِ آموزش را مختل کند. ردیف آن مرزِ ظریفِ بینابینی است که تعادل را برقرار میکند. اگر جوهرِ ردیف را اینگونه دریابیم، «ردیفنوازی» مستلزم حرکت بر مرزِ باریک بینِ نظم و انضباط آموزشی و شورِ موسیقایی است.