سفیر و کاردار سفارت ایران در جشنواره مقاومت لبنان حضور پیدا نکردند

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، محمدعلی باشه آهنگر کارگردان فیلم سینمایی «سرو زیر آب» و سیدمحمود رضوی تهیه کننده فیلم «ماجرای نیمروز» از جمله میهمانان جشنواره در لبنان بودند. به همین بهانه گفتگویی با این دو سینماگر انجام دادیم که می‌خوانید:
محمدعلی باشه آهنگر با بیان اینکه لبنان در نگاه فرهنگی، سیاسی و دینی و آیینی ما ایرانیان جایگاه ویژه‌ای دارد، خاطرنشان ساخت: سال‌هاست دل و جان هر دو کشور پیوندی ناگسستنی یافته است. اگر گلوله‌ای یا تحولی کوچکتر از نسیم در لبنان شلیک یا وزیدن گیرد صدایش و تاثیر آن بیش از اصل ماجرا بر ما مؤثر خواهد بود.
وی ادامه داد: در جنوب لبنان نمایش و استقبال عجیب از فیلمم را در این شهر مدیترانه‌ای مشاهده کردم. وقتی با سالن مملو از جمعیت و جوانان پرشور و مهمتر از همه با خانواده شهدای لبنانی روبرو شدم فهمیدم رزق معنوی من اینجاست و آرامش روحی‌ام پس از آن بی‌مهری‌ها در ایران قرار است اینجا یعنی در نزدیکی خاک فلسطین اشغالی در صور، شهر امام موسی صدر مهربان و عارف مجاهد شهید دکتر چمران به من عطا شود.
وی افزود: در مواجهه با آدم‌های نیکی که دیدم، عجیب صداقتی یافتم که یاد دهه طلایی شصت را برایم زنده می‌کرد. مهمترین شاخصه آن دهه خلوص آدم‌های ‌پیرامونم با عیار بالا بود. این خلوص و نگاه معصومانه جوانان و لبخندی ماندنی بر لبشان مرا شیفته کرد. ای کاش این سفر به انتها نمی‌رسید.
این کارگردان ایرانی در پاسخ به اینکه آیا فیلمی مشترک با لبنان یا با موضوع مقاومت لبنان خواهید ساخت، اظهارداشت: سال‌ها پیش در جشنواره کرمان از من خواسته شد در لبنان فیلمی بسازم. من به آن دوستان که بر پیکر یکی شان در «روضه الشهدا» حاضر شدم و زیارتش کردم گفتم من نمیشناسمتان! آنها تعجب کردند. گفتم شناخت من و آگاهی از آنچه در دل و جان شما می‌گذرد ساده نیست. در ایران که مدعی شناخت جامعه هستیم گاه نابخردانه به بیراهه می‌رویم، چگونه من با چند روز می‌توانم مردمی را بشناسم و در موردشان فیلم بسازم.
باشه آهنگر اضافه کرد: سکوت تماشاگران لبنانی و دقت بیش از نیاز به فیلم با توجه به زبان چندگانه آن و زیرنویس عربی برایم عجیب بود و موضوع با پرسش‌های بعد از فیلم مرا به حیرت انداخت که چگونه فیلم می‌تواند خود را از نگاه بومی، جهانی کند. افسوس که زمان اندک بود تا گفتگوی ‌پس از فیلم ادامه یابد و بی‌پرده‌تر از درون آن جوانان با خبر شوم. اما حالا به واقع دلم می‌خواهد درباره این مردم و کشورشان فیلم بسازم. نه تنها مقاومتشان که چیزهای دیگری هم دارند که برای قصه پردازی مهم و کاربردی است؛ مثل ادیان و وحدت در کنار هم. شاید شرایط اقتصادی حاکم بر دو کشور اکنون اجازه ندهد، ولی این خواستن با تلاش دو طرف روزی محقق خواهدشد و آن روز پس از پژوهش و مطالعه درباره این مردم که با برخی از آنها دوست شده ام، فیلم خواهم ساخت.
سیدمحمود رضوی تهیه کننده سینمای ایران گفت: سالهاست در اطراف کشور عزیزمان و یا در حوزه‌های نفوذ جمهوری اسلامی اتفاقاتی می‌افتد و به طور معمول هزینه‌های آن را هم می‌پردازیم اما روزی که نوبت بهره برداری فرهنگی یا اقتصادی می‌رسد، چون دستگاه دیپلماسی کشور اعتقادی به دیپلماسی فرهنگی و دیپلماسی اقتصادی ندارد مهمترین بخش آن ناگهان رها می‌شود.
وی ادامه داد: نوجوان بودم که فروپاشی شوروی اتفاق افتاد، سیل مسافران از کشورهای تازه استقلال یافته به استانهای شمالی کشور راهی شدند، همه آنها به دنبال وابستگی اقتصادی بودند و بازار جدیدی برای محصولات ایرانی ایجاد شده بود اما نصیب آنها از این نیاز، بی‌کیفیت‌ترین کالاهای ایرانی و نصیب ما از این حضور فساد اخلاقی در این استانها بود بعد از مدتی هم این بازار چند میلیونی دربست در اختیار ترکیه قرار گرفت، در حوزه فرهنگ هم هیچ عایدی قابل ذکری نداشتیم.
تهیه کننده فیلم های سینمایی «ماجرای نیمروز و لاتاری» خاطرنشان ساخت: چند سال بعد بحران افغانستان به وجود آمد، در حوزه مستشاری همه کار کرده، به گروه های همفکر کمک کرده تا بالاخره جمهوری اسلامی افغانستان شکل گرفت، اما باز هم روزی که باید بهره ی اقتصادی و فرهنگی از این بازار ۳۶ میلیونی می‌گرفتیم، بازار به دست دیگران افتاد و بازار فرهنگی بکر ۳۶ میلیونی به علت نبود دیپلماسی فرهنگی از دست ما خارج شد. در لبنان، عراق، سوریه و حتی قطر هم داستان همین بوده و هست ، کشورهای آمریکای لاتین که بماند.

رضوی با اشاره به سفرش به لبنان عنوان کرد: در چند روز گذشته به بهانه ۱۵مین جشنواره بین‌المللی مقاومت، میهمان کشور لبنان بودیم، جشنواره به صورت همزمان در دو شهر بیروت (پایتخت) و سور (جنوب لبنان) برگزار بود. بنابر مقتضیات جشنواره برای در افتتاحیه و روز سوم در بیروت و در روز دوم در سور حضور پیدا کردیم، استقبال مردم قابل توجه بود، به حدی که در شهر سور باتوجه به همزمانی اکران فیلم سینمایی سروزیرآب در ایران و جشنواره استقبال به اندازه‌ای بود که مسئولان برگزاری مجبور به افزودن ۱۵۰ صندلی اضافه در سالن شدند و از همه جالب‌تر دقت مخاطبین به مفاهیم و نکات هرکدام از فیلم‌ها نمایش داده شده بود.
وی اضافه کرد: اشتیاق مسئولین فرهنگی محلی به مذاکره با مسئولین برگزاری جشنواره و هنرمندان حاضر در جشنواره، استقبال و توجه رسانه‌های محلی و بین‌المللی از جشنواره و حضور و استقبال مردم از جشنواره همه نشان دهندهی وجود این پتانسیل بالقوه برای حوزه فرهنگ و سینمای کشور بود. این ظرفیت به صورت مقطعی در هر سال توسط جشنواره بین‌المللی مقاومت و دبیر محترم آن جناب آقای خزاعی ایجاد شده، اما این مسیر نیازمند مداومت، پیگیری و همکاری همه مسئولان حوزه فرهنگ و دیپلماسی کشور است.
تهیه کننده فیلم ماجرای نیمروز با بیان اینکه تا ضرورت و اهمیت این بازار فرهنگی و تاثیر آن در دیپلماسی سیاسی توسط مسئولان فهم نشود کار بزرگی برای به دست آوردن این بازار انجام نخواهد شد، تصریح کرد: دیپلماسی فرهنگی می‌تواند قدرت نفوذ جمهوری اسلامی ایران را در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی بالا ببرد اگر مدیران فرهنگی و دیپلماتیک کشور بخواهند و بفهمند جشنواره مقاومت شروعی برای این اتفاق بود آیا ادامه هم خواهد داشت؟
وی گفت: در عدم درک قدرت نفوذ فرهنگی جشنواره توسط دستگاه دیپلماسی کشور همین بس که در جریان سفر به لبنان محض رضای خدا یکبار، سفیر یا کاردار سفارت جمهوری اسلامی نه در جشنواره حضور پیدا کرد و نه ضیافتی و نه استقبالی!!!! اما در مقابل مسئولین لبنانی، حزب الله لبنان،مدیران شبکه المنار و ... بیش از اندازه پیگیر جشنواره و وقایع آن بودند.
شایان ذکر است پانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت طی روزهای 5 تا 9 اذر در تهران و از 12 تا 15 آذر ماه به دبیری محمد خزاعی در کشور لبنان برگزار شده است.