به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ چند روزی است که از هفته پایانی نیم فصل اول لیگ برتر فوتبال کشورمان می‌گذرد، فصلی که به جرات می‌توان گفت اتفاقات تلخ و زشتی را برای فوتبال کشورمان به همراه داشت. فحاشی‌های عجیب، سنگ پرانی‌های گسترده، حمله به تماشاگران در ورزشگاه‌ها و آتش زدن پرچم باشگاه ها، بخشی از زشتی‌های نیم فصل نخست بود. بدون شک این تب و تاب سکوها جای نگرانی دارد و اگر قرار باشد این روند همچنان ادامه پیدا کند می‌تواند آینده ترسناکی برای فوتبال کشورمان و تقابل تیم‌های شهرهای مختلف با یکدیگر را در پیش داشته باشد.

*عدم شفاف‌سازی توسط مسئولین دلیل اصلی ناآرامی در فوتبال

مریم یوسفی، جامعه شناس در این رابطه به برنا می‌گوید: ورزشی مانند فوتبال که همیشه طرفداران زیادی دارد. قطعا دچار چنین حاشیه هایی نیز می‌شود، هواداران و حتی بازیکنان دو تیم همواره برای هم کری می‌خوانند. این موضوع امری طبیعی در فوتبال ایران و البته در کل دنیا محسوب می‌شود. ولی چرا این کری خوانی‌ها تبدیل به فحاشی، توهین و زد و خورد می‌شود بدون شک ریشه در روش فرهنگ سازی، مسائل اجتماعی و اقتصادی کشور دارد.

وی ادامه : متاسفانه این رفتار پرخاشگرانه در حال حاضر فقط در ورزش ما نیست در واقع کل جامعه درگیر آن است. فقط چون فوتبال بیننده بیشتری دارد این مسائل در آن پرنگ‌تر می‌شود. زمانی که حرف از فوتبال می‌شود، سوای از نتیجه بحث فساد و تبانی و ... نیز وجود دارد. مشکل اصلی اکثر بی اخلاقی و خشنونت در جامعه پنهان‌کاری است. ما در عصری زندگی می‌کنیم که فضای مجازی بر آن سیطره دارد. بنابراین هیچ موضوعی پنهان نمی‌ماند. بنابراین عدم شفاف سازی توسط مسئولین دلیل اول این نوع رفتارها در فوتبال وجامعه است.

یوسفی اضافه کرد: ما در فوتبال از این نوع مباحث بسیار داریم ولی چه زمانی در رابطه با آن شفاف سازی کردیم؟ پس نمی‌توان انتظار داشت وقتی مسئولین که خود متولی فرهنگ و اخلاق در جامعه به شمار می‌روند قانون و اخلاق را زیر پا می‌گذارند، مردم بر اساس قانون و اخلاق رفتار کنند.

*جسارت کنندگان به پرچم دیگر تیم‌ها انتقام چه چیزی را می‌گیرند؟

ذات فوتبال همواره با کری خواندن در ارتباط بوده اما مشکل حال حاضر فوتبال بی اخلاقی‌هایی است که به اشتباه کری خواندن محسوب می‌شود. هیچکس نمی‌تواند منکر وجود کری خوانی آن هم به شدیدترین شکل بین هواداران فوتبال در ایران شود. هنوزهم دوطرف درحال یافتن نمادین اعدادی هستند که آن را متعلق به خود بدانند. هنوز 6تایی‌ها برای پرسپولیسی‌ها مهم است، هنوز استقلالی‌ها با وجود چندین باخت با چهارگل، عدد چهار را برای کری خواندن برای رقیب نشان می‌دهند. اما چرا در حال حاضر این نوع کری خوانی‌ها شکل و شمایل جدیدی پیدا کرده تا جایی که هواداران دو تیم به جای کری خواندن با فحاشی و پرتاب سنگ و دیگر اشیاء حسابی از خجالت هم در می‌آیند یا در بازی‌های باشگاهی با آوردن پرچم دیگر کشورها فوتبال کشور را وارد حاشیه‌های بی پایه و اساس می‌کنند، یا با آتش زدن پرچم تیم رقیب موفقیت دیگر تیم‌ها را زیر سوال می‌برنند. جسارت کنندگان به پرچم دیگر تیم‌ها انتقام چه چیزی را می‌گیرند؟

محمد پنجعلی، پیشکسوت تیم پرسپولیس می گوید: متاسفانه خشونت در کل جامعه ما متداول شده است و فقط مربوط به فوتبال نمی‌شود. 40 سال است فرهنگسازی می‌کنیم ولی به کجا رسیدیم؟ این موضوع کاملا ریشه‌ای است. باید از مدارس از خانواده و ... شروع کنیم. طبیعی است فوتبال جزو رشته‌های ورزشی مهیج و پرطرفدار در کل دنیا به شمار می‌رود و کری خواندن هم جزو جدا نشدنی فوتبال است، ولی این چیزی که در حال حاضر می‌بینم کری نیست. همه این جریان‌ها باید سازماندهی شوند و برخورد جدی با آن‌ها انجام شود.

شاهین بیانی، پیشکسوت تیم استقلال در این خصوص اظهار کرد: همه جای دنیا بین تیم‌های بزرگ و حتی بین بازیکن‌ها کری خواندن وجود دارد و کسی نمی‌تواند منکر این موضوع باشد ولی متاسفانه در ایران کری خواندن جای خود را با فحاشی و... عوض کرده است.

وی ادامه داد: اگر در گذشته ای نه چندان دور بحث فحاشی فقط مربوط به سکوها بود، امروزه شاهد بروز این رفتارها در فضای مجازی نیز هستیم. بخشی از این موضوع به لیدرها مربوط می‌شود. بازیکن هایی هستند که با لیدرها قرارداد می‌بندند تا روی سکو تشویق شوند و اگر کمی از این قرارداد کم بشود یا دیر پرداخت شود به جای تشویق باید شاهد فحاشی و الفاظ زشت و رکیک باشیم. در واقع می‌توان گفت خط و مش باشگاه‌ها را در حال حاضر لیدرها تعیین می کنند. بدون تردید این موضوع به فوتبال ایران آسیب جدی وارد می‌کند و باید برای آن چاره ای بیاندیشیم.

*سخن آخر

این را باید باور داشت اخلاق یکی از موضوعات مهم در ورزش سرزمین ایران اسلامی است و به خصوص در ورزش پرطرفداری مانند فوتبال، در سال‌های اخیر فوتبال بیش از هر زمان دیگری توجه رسانه‌ها و مردم را به خود جلب کرده است. همه جا درباره فوتبال صحبت می‌شود. مردم نتایج بازی‌ها را دنبال می‌کنند، سیاسیون برای آن قانون وضع می‌کنند، هنرمندان و افراد مشهو از نبود اخلاق و فرهنگ در ورزشگاه ها گلایه می‌کنند و در نهایت رسانه‌ها نیز همیشه دنبال حاشیه در فوتبال هستند. همه این عوامل نشان می‌دهد برای رسیدن آرامش همه باید دست به کار شویم تا شاهد رونق فرهنگی سکوها باشیم. مهم‌ترین کار حفظ ارزش در ورزش است. باید توجه کنیم که پول، قدرت، جام و مقام... جای خود را با ارزش‌های اخلاقی عوض نکند.