به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی برنا ، آبی که در پای برخی محصولات کشاورزی به هدر می رود، به نوعی توسعه خشکسالی و آسیب به محیط زیست ایران است. با وجود تذکرات و تأکیدات مکرر کارشناسان اما هنوز شاهد تولید محصولات کشاورزی و صنعتی آب بر در مناطق خشک و درخطر کم آبی کشور هستیم.

اسماعیل کهرم در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، عدم تناسب کاشت برخی محصولات کشاورزی با شرایط خشکسالی در ایران را متذکر شد و گفت: هر محصول صنعتی و کشاورزی به میزان مشخصی آب نیاز دارد که در کشورهای توسعه یافته بر این اساس برنامه‌ریزی می‌شود. مثلا 400 لیتر آب برای تولید یک کاغذ A4 و 30 هزار لیتر برای یک کیلو فولاد مصرف می شود. برای تولید یک عدد گوجه فرنگی ۱۳ لیتر و یک هندوانه 3هزار لیتر آب مصرف می شود؛ در حالی که همین هندوانه به کشورهای عربی صادر شده و با احتساب هزینه حمل و نقل و سایر مسائل، کیلویی یک تا یک و نیم دلار فروخته می شود که تماما ضرر است.

وی با اشاره به اینکه سال هاست بحث عدم تولید محصولات آب بر در مناطق خشک ایران و صادرات آن با قیمت بسیار پایین مطرح است، افزود: متاسفانه همچنان این وضعیت تداوم دارد و بر تصمیمات غلط در این حوزه پافشاری می شود. کشور فقیری مانند بنگلادش 10 هزار واریاتی برنج تولید کرده؛ یک نوع متناسب با ارتفاعات، یک نوع برای مناطق پست، یک نوع برای زمان خشکسالی، یک نوع مناسب آب شور و ...

اما در ایران مثلا در استان سیستان و بلوچستان که یکی از خشک ترین استان های ماست، حجم بالایی از آب صرف تولید محصولی مانند هندوانه می شود.

این اقلیم شناس، کمپین هایی مثل نکاشتن سبزه را در رفع معضل بی آبی ایران بی فایده دانست و گفت: بیست میلیون خانه در کشور وجود دارد که اگر هرکدام نیم کیلو گندم هم سبز کنند، در مجموع ده میلیون کیلو گندم کاشته می شود که رقمی محسوب نمی شود که در نهایت هم پرندگان از آنها بهره می برند و به چرخه طبیعت بازمی گردد.

کهرم بسیاری از عقاید ما در زمینه کشاورزی را باطل دانست و گفت: در اصفهان که در لبه کویر قرار دارد، فولاد مبارکه و ذوب آهن اصفهان را تأسیس کرده اند که ثانیه ای 80 لیتر آب مصرف می کنند. همچنین کاشت برنج، خربزه و هندوانه که محصولاتی آب بر هستند، تصمیماتی بوده که باعث خشک شدن زاینده رود شده است.

ذخایر آب های زیرزمینی بسیاری از مناطق استان فارس سال هاست که به پایان رسیده، با این حال همچنان محصولات کشاورزی مانند هندوانه و برنج که آب زیادی می برند، کشت می شود.

اغلب این محصولات اگر وارد شوند، به صرفه تر است تا اینکه کاشته شوند. همچنین با توجه به اینکه ایران در کمربند خشک و نیمه خشک جهان قرار دارد، می توان محصولات جایگزینی که متناسب با توانایی های آبی و خاکی و شرایط آب و هوایی و خشکسالی کشور ما باشد، انتخاب و کشاورزان را ترغیب به کاشت آنها کرد.

این فعال محیط زیست، ایران را یکی از چهار کشور دنیا به لحاظ تهدید کم آبی و خشکی کامل دانست که لازم است هرچه زودتر تولید محصولات کشاورزی متناسب با مناطق نیمه خشک جایگزین این محصولات شود.