غزل شماره 448 حافظ: ای که در کوی خرابات مقامی داری

غزل شماره 448 حافظ در زمان تبعید شاعر به شهر یزد سروده شده و شاه یحیی را مورد خطاب قرار می‌دهد و نکاتی را دوباره یادآوری می‌کند. خرابات به معنای مصطلحش نیست و منظور از خرابات، باغ و عمارت شاه یحیی است. حافظ به ممدوح می‌گوید ای آنکه در خرابات ساکن شده‌ای؛ اگر به جام شراب دسترسی داری، جمشید زمانه‌ات و پادشاهی مقتدر هستی.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

ای که در کوی خرابات مقامی داری

جم وقت خودی ار دست به جامی داری

ای که با زلف و رخ یار گذاری شب و روز

فرصتت باد که خوش صبحی و شامی داری

ای صبا سوختگان بر سر ره منتظرند

گر از آن یار سفرکرده پیامی داری

خال سرسبز تو خوش دانه عیشیست ولی

بر کنار چمنش وه که چه دامی داری

بوی جان از لب خندان قدح می‌شنوم

بشنو ای خواجه اگر زان که مشامی داری

چون به هنگام وفا هیچ ثباتیت نبود

می‌کنم شکر که بر جور دوامی داری

نام نیک ار طلبد از تو غریبی چه شود

تویی امروز در این شهر که نامی داری

بس دعای سحرت مونس جان خواهد بود

تو که چون حافظ شبخیز غلامی داری

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

تعبیر فال حافظ شما

در میان مردم و اطرافیانت از محبوبیت بالایی برخوردار هستی و در جای دیگری همه منتظر ورودت هستند. در زندگی به کمال خواهی رسید اگر در مسیر درست و تکاملی آن قرار بگیری. بخت با توست، خوشحال باش و خدا را شکر کن که جور و جفا از بین رفته و جای آن مهر و وفا آمده است. نامت پرآوازه می‌شود. بیشتر با خدا باش و نماز شب بخوان تا راهت را گم نکنی.

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

شاهد فال:

غزل شماره 449 - ای که مهجوری عشاق روا می‌داری

فال

غزل شماره 448 حافظ: ای که در کوی خرابات مقامی داری

تعبیر فال حافظ شما

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته