چه کسی نخستین درخت کریسمس را در انگلستان برپا کرد؟
شفقنا- در شبی زمستانی در سال 1536، هنگامی که مارتین لوتر (کشیش متجدد آلمان) در جنگل کاجی در ویتنبرگ پیادهروی میکرد، ناگهان نگاهش به هزاران ستاره افتاد که میان شاخههای درختان، مانند جواهری میدرخشیدند. از این منظره شگفتانگیز الهام گرفت و در خانهاش درخت کاجی تزئین شده با نور شمع به پا کرد تا کریسمس را برای فرزندانش مانند آسمانی […]
شفقنا- در شبی زمستانی در سال ۱۵۳۶، هنگامی که مارتین لوتر (کشیش متجدد آلمان) در جنگل کاجی در ویتنبرگ پیادهروی میکرد، ناگهان نگاهش به هزاران ستاره افتاد که میان شاخههای درختان، مانند جواهری میدرخشیدند. از این منظره شگفتانگیز الهام گرفت و در خانهاش درخت کاجی تزئین شده با نور شمع به پا کرد تا کریسمس را برای فرزندانش مانند آسمانی پرستاره که ناجی آنها از آن میآید، به یاد ماندنی کند.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، مجله تاریخ امروز در مطلبی با عنوان «نخستین درخت کریسمس» به قلم آلیسون بارنز به بررسی پیدایش و رواج سنت برپایی درخت کریسمس در بریتانیا پرداخته است.
معمولاً این نسبت به شاهزاده آلبرت، همسر ملکه ویکتوریا داده میشود که درخت کریسمس را در سال ۱۸۴۰ به بریتانیا آورد. بااینوجود، درواقع افتخار ثبت این سنت در انگلستان به «ملکه شارلوت»، همسر آلمانی جورج سوم تعلق دارد که اولین درخت انگلیسی شناخته شده را در اقامتگاه ملکه در ویندزر در دسامبر سال ۱۸۰۰ برپا کرد.
در افسانه است که هم وطن ملکه شارلوت، مارتین لوتر- پیشوای جنبش مذهبی- درخت کریسمس را ابداع کرد. داستان برمیگردد به شبی زمستانی در سال ۱۵۳۶ که لوتر در جنگل کاج نزدیک منزلش در ویتنبرگ پیادهروی میکرد و ناگهان نگاهش به هزاران ستاره افتاد که میان شاخههای درخت، مانند جواهری میدرخشیدند. از این منظره شگفتانگیز الهام گرفت و در خانهاش درخت کاجی تزئین شده با نور شمع به پا کرد تا کریسمس را برای فرزندانش مانند آسمانی پرستاره که ناجی آنها از آن میآید، به یاد ماندنی کند.
در حقیقت، در سال ۱۶۰۵ درخت های کریسمس تزئینشده در جنوب آلمان ظاهر شدند. درآن سالها نویسندهای ناشناس چگونگی برگزاری عید تولد حضرت عیسی مسیح (ع) را از سوی ساکنان استراسبورگ ثبت کرده بود که درختان صنوبری را در اتاق پذیرایی شان بر پا میکردند و آن را با برش هایی از گل های کاغذی، سیب، نان، فویل های طلایی، شیرینی و چیزهای دیگر تزئین مینمودند.
در مناطق دیگر آلمان درختان سوزنی شکل به جای صنوبر به خانه آورده میشد و در قلمرو مکلنبورگ-استرولیتس، جائیکه ملکه شارلوت بزرگ شده بود، رسم بر این بود که یک شاخه درخت سرخدار تزئین شود.
وقتی شارلوت جوان، مکلنبورگ-استرولیتز را در سال ۱۷۶۱ ترک کرد و به انگلستان رهسپار شد تا با پادشاه جورج ازدواج کند، با خودش سنت های زیادی را که در کودکی تجربه کرده بود، به این سرزمین آورد. از جمله قرار دادن یک شاخه از درخت سرخدار برای گرامیداشت کریسمس. اما در دربار انگلستان ملکه شارلوت این رسم خصوصی زادگاهش را به یک جشن همگانی تر تبدیل کرد تا خانواده، دوستان و تمامی اعضای خانواده سلطنتی بتوانند از آن لذت ببرند.
ملکه شارلوت نه تنها شاخههای سرخدار را در چند اتاق پذیرایی کوچک، بلکه در یکی از بزرگترین اتاق ها در قصر کیو یا قلعه ویندزر قرار داد. وی شخصا این شاخهها را به کمک خدمتکارانش تزئین کرد. هنگامیکه همه شمع ها روشن شد، همه اهالی دربار گرد آن آمدند و سرود شب عید میلاد مسیح (ع) را خواندند. این جشن با توزیع هدایا از شاخههای درخت که شامل لباس، جواهرات، بشقاب، اسباببازی و شیرینی بود، به پایان رسید.
این شاخه های سرخدار سلطنتی در بین اشراف که هرگز چنین چیزی ندیده بودند، رواج یافت. در سال ۱۸۰۰ ملکه شارلوت یک جشن بزرگ کریسمس برگزار کرد و اولین درخت کریسمس را رسما در دربار انگلستان برپا نمود.
در سال ۱۸۱۸، زمانیکه ملکه شارلوت درگذشت، سنت درخت کریسمس کاملاً در جامعه انگلستان نهادینه شده بود و تا دهههای ۱۸۲۰ و ۱۸۳۰ روند رواج و گسترش آن ادامه داشت.
بنابراین، هنگامیکه در دسامبر سال ۱۸۴۰، شاهزاده آلبرت چندین درخت صنوبر را از زادگاهش کوبرگ به انگلستان آورد، درخت کریسمس دیگر برای اشراف پدیده جدیدی نبود اما از سال ۱۸۴۵ تا اواخر دهه ۱۸۵۰، چندین مجله هر ساله به توصیف درخت کریسمس سلطنتی پرداختند تا اینکه موفق شدند درخت های کریسمس بیشماری را در اکثر خانه های انگلستان برپا کنند.
با این حال، در سال ۱۸۶۰ به سختی می شد خانواده ثروتمندی را در سرزمین انگلستان پیدا کرد که با درخت کریسمس در اتاق نشیمن یا پذیرایی سرگرم نباشد. امروزه شاخه های صنوبر دیگر نشانه برتری در جشن ها نیست و شاخههای این درختان دیگر بریده نمیشوند، بلکه به شاخهها اجازه داده میشود سالم بمانند و با شمع تزئین شوند.
منبع: History Today
انتهای پیام
توضیح عکس: درخت کریسمس برای سربازان آلمانی در یک بیمارستان موقت در سال ۱۸۷۱.