شهرآرا آنلاین - مرتضی اخوان - نه لباس شاهین آبادان به‌عنوان نخستین لباس قهرمان جام باشگاهی در فوتبال ایران، نه پالتو مشهور پرویز روی نیمکت سرخ‌های پایتخت به‌عنوان نخستین مربی باشگاه پرسپولیس و نه حتی جنجال استعفای دسته‌‌جمعی 14 بازیکن تیم ملی، هیچ‌کدام از این‌ها معلم و شاگردانش را سر زبان‌ها نینداخت. این تئوری‌های اخلاقی او بود که به یک مکتب فوتبالی ناب در روزگار شورش فوتبال علیه اخلاق منجر شد. پرویز دهداری، لقب‌های مختلفی دارد؛ اما هیچ لقبی برازنده‌تر از «معلم اخلاق» برای مرد زمخت و سختگیر جنوبی نبود. حالا 26سال از کوچ ابدی او گذشته، اما مکتب دهداری خیلی پیش از مرگش در فوتبال مشهد کلید خورد. باشگاه دهداری مشهد از سال1354 به تأسی از فلسفه و مکتب اخلاقی آقامعلم در مشهد تشکیل شد و تا امروز و بیش از 40 سال فوتبالیست‌ها یا بهتر بگوییم انسان‌هایی بزرگ‌شده در مکتب دهداری را به ورزش کشور معرفی می‌کند. در این گزارش می‌‎خواهیم برایتان از باشگاه فوتبالی بگوییم که فراتر از یک باشگاه، یک خانواده ورزشی‌ هستند؛ خانواده‌ای که سال‌های سال در کنار یکدیگر مشق ورزش کردند، جام درون‌خانواده‌ای برگزار کردند، از عبور توپ از خط دروازه‌ها به هیجان آمدند و از دورهمی‌هایشان لذت زندگی را چشیدند. خانواده بزرگ دهداری هر سال جام زمستانه برگزار کردند، خانواده‌هایشان کنار یکدیگر زندگی کردند، یک عُمر بچه‌هایشان هم‌نفس با هم کنار بزرگ‌ترها دویدند و حالا بزرگ شده‌اند. در این گزارش خواهید فهمید چگونه «دهداریچی‌»ها سال‌هاست بسترساز یک اقدام خوب فرهنگی در دل فوتبال پُرحاشیه هستند. چطور بازیکنان و خانواده‌هایشان دوشادوش هم هر هفته دور هم جمع می‌شوند و فوتبال می‌کنند. یک نیمروز سرد زمستانی در آدینه نیمه دی‌ماه97، میهمان خانواده بزرگ دهداری بودیم؛ خانواده‌ای که با یاد و فلسفه اخلاقی اسطوره کنار هم زندگی و ورزش کردند و گرمابخش آدینه‌مان شدند.

اینجا همه همدیگر را می‌شناسند

مجموعه ورزشی به قُرُق خانواده بزرگ دهداری در‌آمده است. اینجا همه همدیگر را می‌شناسند. از کوچولوترها که در فوتبال آن‌ها را نونهال می‌خوانند تا ریش‌سفید‌ها که در دویدن‌هایشان به‌دنبال توپ گرد، گَرد یک عمر تجربه را می‌توان دید. پشت این دروازه و آن دروازه نونهال‌ها مشغول مشق عاشقی با توپ، این دوست همیشگی هستند و کنار زمین هم خانواده ورزشکاران مکتب دهداری نشسته‌اند، پرچم‌ها و بوق تشویق به دست دارند و یک‌نفس آرام نمی‌نشینند. بانوانی که در کنار همسران، پدران و برادرانشان پابه‌پای هم به فوتبال عشق می‌ورزند. اینجا خانواده بزرگ دهداری مشهد جام زمستانی را به یاد و نام مرحوم پرویز دهداری برگزار می‌کنند.

لذت زندگی با طعم ناب فوتبال

خودش و همه کسانی را که در مکتب دهداری هستند، «دهداریچی» می‌خواند. عضو هیئت‌رئیسه باشگاه دهداری مشهد و از پیش‌کسوتان و موسفیدان فوتبال شهر است، اما می‌گوید: «در مکتب دهداری همه دهداریچی هستیم.» سیدهاشم حسینی به‌عنوان یکی از اعضای خانواده بزرگ دهداری مشهد می‌گوید: «دهداری سال1354 با 3 اصل مذهب، اخلاق و نظم تشکیل شد. شرایطش هم این بود که بتواند بحث فرهنگی به‌معنای واقعی فوتبالی در زندگی بچه‌های فوتبال اضافه کند. برای همین سعی کردیم در کنار هم باشیم. دردهای همدیگر را بشناسیم، ارتباطات خانوادگی‌مان نزدیک باشد. از همان ابتدا در مراسم‌های عروسی و عزا همه با هم شرکت می‌کردیم. خانواده‌ها و مادرهای ما دهداری را از خیلی ورزشی‌ها بهتر می‌شناسند.» وی درمورد برگزاری تورنمنت داخلی زمستانی‌شان می‌افزاید: «جام زمستانی دهداری هم درهمین‌راستا تشکیل شد. سعی کردیم بچه‌ها در شرایط برف و بوران هم دور هم جمع شوند.» حسینی تصریح می‌کند: «افتخار می‌کنیم که چهره‌های ورزشی خوبی به فوتبال استان دادیم؛ از حسین بادامکی بگیرید تا مصطفی صنوبری. اما باوجوداین، بالاترین افتخارمان این است که یک مجموعه مدیریتی خوب از سال‌های60 به بعد حاصل همین تفکر و فرهنگ دهداری هستند. الان دیگر هیچ‌کس از ورزش لذت نمی‌برد و هر نقطه‌ای را نگاه می‌کنید، همه با هم می‌جنگند. اینجا اما همه‌چیزش تفریح است و با فوتبال لذت زندگی را می‌چشیم.»

12 تیم برای رفاقت و دوستی

مصطفی صنوبری از فوتبالیست‌های قدیمی مشهد است. از آن دهداریچی‌ها که در ابومسلم روزهای حرفه‌ای خوبی را داشت. او می‌گوید: «از سال71 عضو باشگاه دهداری بودم و از همان سال جام زمستانی هر سال برگزار می‌شد. تمرینات تیم دهداری هیچ‌وقت قطع نشد.» وی می‌افزاید: «فلسفه باشگاه دهداری رفاقت و دوستی است.» صنوبری درباره تاریخچه جام زمستانی دهداری خاطرنشان می‌کند: «جام زمستانی از سال71 برگزار شده تا سال88. در این سال به‌خاطر اینکه باشگاه در هیچ رده‌ای تیمداری نمی‌کرد، جام زمستانی هم تعطیل شد؛ اما مجددا از سال92 جام زمستانی راه افتاد.» وی تصریح می‌کند: «جام زمستانی دهداری امسال با حضور 12 تیم در 3 رده سنی برگزار می‌شود. رده نونهالان، نوجوانان و امید و یک رده هم ویژه پیش‌کسوتان است. همه بازی‌ها روزهای جمعه برگزار می‌شود و خانواده دهداری در این مسابقات در کنار هم هستند. حضور خانواده‌ها در کنار هم گرمای خاصی به این مسابقات می‌دهد.»

قصه تفکری فراتر از فوتبال

می‌گوید: «قصه تیم دهداری و تفکری که در این تیم حاکم است، یک مقدار فراتر از فوتبال است.» آرمین رهبر، یکی از مربیان فوتبال، در کنار زمین است. او هم یکی از اعضای خانواده دهداری است. رهبر درباره حضورش در خانواده بزرگ دهداری می‌گوید: «من خودم این افتخار را داشتم که از سال1364 با بچه‌های دهداری بودم و باوجود همه گرفتاری‌ها هیچ‌وقت ارتباطم کامل با این مجموعه قطع نشده است.» وی می‌افزاید: «امروز فوتبال کشور ما به دهداری‌ها نیاز دارد. پرویز دهداری سرمنشأ تفکری بود که الان به شکل دیگری در مجموعه تیمی مثل دهداری جاری و ساعی است. ما در فوتبالمان شاید از ابعاد حرفه‌ای پیشرفت کرده باشیم، اما در خیلی از ابعاد به‌ویژه ابعاد فرهنگی نیاز به الگوهای عملی داریم. ضمن اینکه به بچه‌ها باید بگوییم یک چیزهای دیگری به غیر از فوتبال‌بازی‌کردن هست که اهمیتش بسیار زیاد است.»

یک برگ تعاون، یک عمر دوستی

پنالتی تیم پیش‌کسوتان به سبک سوآرز و مسی زده می‌شود. پنالتی‌ای که نافرجام می‌ماند، اما صدای هورای خانواده‌ها را که کنار زمین نشسته‌اند، به هوا می‌برد. هوای سرد زمستانی درگیر گرمای نفس‌های بانوانی می‌شود که در کنار زمین همسران، پدران یا برادرانشان را تشویق می‌کنند. مرضیه افخمی هم به‌عنوان مدیر بانوان دهداری بوق به دست گرفته و تیم همسرش مهران (پیش‌کسوتان) را تشویق می‌کند. وقتی از او درباره خانواده بزرگ دهداری می‌پرسیم، می‌گوید: «جام زمستانی قدمت زیادی دارد و از همان ابتدا هم ما در کنار تیم‌‌ها بودیم و به‌عنوان خانواده تیم را همراهی کردیم.» وی می‌افزاید: «اردوهای تیمی و برنامه کوهنوردی داریم که باعث شده ما خانواده‌ها با هم دوست شویم و صمیمیت خاصی میانمان برقرار باشد.» معاون مالی باشگاه و پیش‌کسوت دهداری، نصیر وحدتی درباره مسائل مالی و چگونگی تأمین هزینه‌های باشگاه می‌گوید: «از سال62 که خودم در کنار مجموعه دهداری هستم، یک رسمی بود که هفته‌ای 5 تا تک‌تومانی از بچه‌ها جمع می‎شد و هنوز هم این رسم حالا با مقیاس مالی روز انجام می‌شود.» وی می‌‎افزاید: «هیچ‌وقت در طول این 40سال هیچ وابستگی مالی به هیچ نهادی نداشتیم و هیچ اسپانسری هم وجود نداشته و همه به شکل تعاون و همکاری میان بچه‌ها بوده است. رمز پایداری باشگاه تا امروز به نظر من همین روحیه تعاون و همکاری میان بچه‌ها بوده است.»

دورهمی جالب بعد از پایان بازی

سوت پایان دیدار پیش‌کسوتان و المپیک زده می‌شود. بازیکنان، کادر فنی، حتی تماشاچیان (خانواده‌ها) دور دایره وسط زمین حلقه می‌زنند. کسی از نتیجه به‌دست‌آمده ناراحت نیست و همه دور هم به بگووبخند مشغول‌اند. به رسم خانواده بزرگ دهداری، مهران افخمی به‌عنوان یکی از پیش‌کسوتان قدیمی باشگاه برای همه صحبت می‌کند. می‌گوید: «بُرد و باخت این بازی واقعا مهم نیست. امروز بازیکنان جوان‌تر و سرحال‌تر "المپیک" نباید ناراحت باشند که چرا با تیم پیش‌کسوتان مساوی کردند. باید خوش‌حال باشند در مجموعه‌ای کار می‌کنند که پیش‌کسوتانشان چنین بازی خوبی ارائه می‌دهند. این باعث افتخار همه مجموعه دهداری است.» بعد از صحبت‌های افخمی، جمشید مهریار، از اعضای هیئت‌رئیسه باشگاه، بازیکن برتر و بازیکن اخلاق را معرفی می‌کند. «هادی طالبی» مرد اخلاق و «فرامرز عرب» بازیکن برتر فنی می‌شوند. اگرچه در خانواده دهداری، همه مردان و زنان اخلاق هستند.