بسیاری از اسطوره های سینمای جهان در دهه 60 و 70 میلادی بوده اند که الگویی برای ستارگان حال سینمای جهان هستند

زنان مشهور هالیوود و دلیل مرگ آنها

بسیاری از اسطوره های سینمای جهان در دهه 60 و 70 میلادی بوده اند که الگویی برای ستارگان حال سینمای جهان هستند. ما در این مطلب به چگونگی زندگی و مرگ این ستاره ها پرداخته ایم.

بیشتر بدانید : معروفترین ستارگان درگذشته مرد هالیوود و علت مرگ آنها+عکس

1- آوا گاردنر
تولد: آوا لاوینیا گاردنر ۱۴ دسامبر ۱۹۲۲ کرولاینای شمالی
مرگ : ۲۵ ژانویه ۱۹۹۰ لندن انگلستان از ذات الریه

جوایز اسکار:
نامزد جایزه ی اسکار به خاطر فیلم موگامبو

آوا گاردنر فرزند خانواده ای بود که تنباکور می چیدند و در کلبه ای محقر به دور از تمام آن زرق و برق های هالیوودی زندگی می کردند او هرگز به فکرش خطور نمی کرد که بازیگر شود بزرگ ترین رویایش حداکثر شغل منشی گری در نیویورک بود.
شوهر خواهرش استودیو عکاسی در نیویورک داشت و عکسی از آوای هجده ساله را پشت ویترین گذاشته بود یکی از پادوهای کمپانی فیلم سازی چشم اش به عکس خورد و آن ر ا گرفته و به روسائش نشان داد.

وقتی رئیس استودیو تست بازیگری آواگاردنر را دید گفت: "بازی بلد نیست حرف زدن هم که نمی‌داند افتضاح است. برای همین سالها در فیلم ها نقشی دکوری داشت ولی سوت توقف و آدمکش ها قابلیت های او را نشان داد.
او سفرها و مهمانی ها را ترجیح می داد در دهه ی ۱۹۶۰ نقش های پخته تری ر ا ایفا کرد و در هفت روز در ماه می و شب ایگوآنا مورد توجه قرار گرفت.

او وقتی به پول نیاز داشت در فیلمی کار می کرد. با این حال طرفدارانش با علاقه به دیدن زلزله (۱۹۷۴ ) شتافتند فیلی که در آن آوا گاردنر با اصرار بر اینکه خودش صحنه های مشکل اش را انجام دهد کارگردان فیلم را شگفت زده کرد.
ازدواج گاردنر و فرانک سیناترا یکی از سوژه های داغ مطبوعات در دهه ی ۱۹۵۰ بود این دو رابطه ای جنجالی با یکدیگر داشتند و سرانجام از هم جدا شدند ولی وقتی سلامت گاردنر در اواخر دهه ی۱۹۸۰ به خطر افتاد سیناترا به کمک اش آمد و تمامی مخارج دوا و درمانش را پرداخت.

فیلم های مهم
آدمکش ها (۱۹۴۶)
قایق نمایش (۱۹۵۱)
موگامبو(۱۹۵۳)
کنتس ژابرهنه(۱۹۵۴)
شب ایگوآنا(۱۹۶۴)

2- ناتالی وود
تولد: ناتالیا نیکولایونا زاخارنکو ۲۰جولای ۱۹۳۸
مرگ ۲۹ نوامبر ۱۹۸۱ جزایر سانتامونیکا بر اثر غرق شدن

جوایز اسکار
نامزد جوایز اسکار بهترین بازیگر زن به خاطر: شورش بی دلیل. شکوه علفزار و عشق با یک غریبه تمام عیار
پدر و مادر ناتالی وود از مهاجرهای روس بودند مادرش فکر می کرد که دخترش باید وارد عالم سینما شود و از این رو ناتالی در پنج سالگی نخستین نقش سینمایی اش را ایفا کرد و به زودی به یک بچه ستاره تبدیل شد.

در ۱۶ سالگی پس از ده سال تجربه کاری در صنعت سینما او به عده ای از بازیگران جوان از جمله جیمز دین پیوست که روش بازیگر متد را آموخته بودند و حالا می رفتند تا در شورش بی دلیل (۱۹۵۵) بازی کنند در سال ۱۹۶۱ جایگاه ستار گی او با داستان وست ساید و شکوه علفزار قرص و محکم تر شد.
او در دهه ی ۱۹۶۰ حیطه کارش را گسترش داد و در فیلم های کمدی بازی کرد یکی از معروف ترین فیلم هایش در آن دوره باب و کارول و تد و آلیس (۱۹۶۹) است.
در دهه ۱۹۷۰ بیشتر در فیلم های تلویزیونی ظاهر شد و با آن که زندگی حرفه ایش اندکی در سرازیری افتاده بود ولی همچنان طرفداران خودش را داشت.
در سال ۱۹۸۱ و در هنگام فیلمبرداری موج مغزی به اتفاق رابرت واگتر و کریستوفر واگن در دل شب از عرشه کشتی به دریا سقوط کرد و در آب های یخ زده سواحل کاتالینا غرق شد.

فیلم های مهم:
شورش بی دلیل (۱۹۵۵)
داستان وست ساید (۱۹۶۱)
شکوه علفز ار (۱۹۶۱)
عشق با یک غریبه ی تمام عیار (۱۹۶۳)
باب و کارول و تد و آلیس (۱۹۶۹)

3- گریس کلی -سیندرلای موناکو
تولد ۱۲ نوامبر ۱۳۲۹ فیلادلفیا پنسیلوانیا
مرگ ۱۴ سپتامبر ۱۹۸۲ موناکو بر اثر تصادف رانندگی

همسر شاهزاده موناکو ( ۱۹۵۶ تا وقت مرگ اش ۱۹۸۲)
فزندانش کارولین آلبرت و استفانی

جوایز:

برنده اسکار به خاطر دختر دهاتی
نامزد اسکار به خاطر موگامبو
دختر یک کارخانه دار گریس کلی در ناز و نعمت پرورش یافت ولی از سوی دیگر در رگ هایش خون نمایش جاری بود عمویش جورج کلی نمایشنامه نویس بود. گریس از همان نوجوانی می‌خواست بازیگر شود و به همین خاطر در هجده سالگی به نیویورک رفت و آنجا مدتی در تئاتر و تلویزیون کار کرد. ولی این کافی نبود بنابراین به غرب رفت ..در سال ۱۹۵۱ نقش کوتاهی در ساعت چهاردهم ایفا کرد.
وقتی جان فورد دنبال بازگیر زنی می گشت که در مقابل کلارک گیبل و آوا گاردنر در فیلم آفریقایی اش موگامبو (۱۹۵۳) ظاهر شود می دانست که با انتخاب گریس کلی شخص مورد نظر را یافته کلی با همین فیلم ستاره و شد و قرارداد ۷ فیلم دیگر را بست.

آلفرد هیچکاک در گریس کلی همان شخصیت مطلوب اس را برای فیلم های پر معمای روانشناسانه اش یافته بود و از کلی به عنوان آتش فشانی پوشیده از برف یاد می کرد.
موقع تبلیغ فیلمی در جریان جشنواره کن گریس با شاهزاده موناکو آشنا شد او بلافاصله دریافت که مرد زندگی اش را پیدا کرده و بدین ترتیب حرفه ی سینمایی اش را رها کرد تا شاهزاده خانم موناکو شود.
گریس کلی همان زن ایده الی بود که پرنس موناکو به دنبال اش می‌گشت.

فیلمهای مهم
ماجرای نیمروز (۱۹۵۲)
برای قتل "م" را بگیر (۱۹۵۴)
پنجره ی عقبی (۱۹۵۴)
دزدگیری (۱۹۵۵)
طبقه مرفه (۱۹۵۶)
او در سال ۱۹۸۲ در هنگام رانندگی تصادف کرد و بر اثر ضربه ی مغزی در گذشت خاطره ی او به شکرانه ی چند فیلمی که بازی کرده و بنیاد شاهزاده خانم گریس که به هنرمندهای نیازمند یاری می رساند زنده نگه داشته شده است.

کاترین هیپبورن
متولد 12 می 1907 ( هاتفورد – آمریکا)
فوت 29 ژوئن 2003 ( الدسی بروک _ آمریکا ) -مرگ به دلیل کهولت سن

کاترین هیپبورن

پدر کاترین یک پزشک بود و مادرش طرفدار حقوق زنان. هر دو بسیار او را تشویق می‌کردند تا همیشه نظر خود را بیان کند. او ارتباط بسیار نزدیکی با برادرش تام داشت ولی در سن 14 سالگی با مرگ برادرش در هم شکست کاترین تا چند سال روز تولد برادرش (8 نوابر) را تولد خودش حساب می‌کرد. او نسبت به دخترهای هم سن و سالش خجالتی تر بود و به جای اینکه به مدرسه برود در خانه درس یاد می‌گرفت سپس او به کالج برایان هاور رفت و در آنجا تصمیم گرفت که بازیگر شود. بعد از فارغ التحصیلی او نقش های کوچکی در برادوی بازی کرد. او در طول 2 سال 5 فیلم بازی کرد و برای فیلم صبح افتخار اولین اسکار را دریافت کرد.

کاترین معمولا لباسهای ساده و گشاد می‌پوشید و آرایش نمی‌کرد و هیچ وقت در حین مصاحبه و عکس گرفتن ژست نمی‌گرفت. ولی این کارها تعجب تماشاگران را برانگیخت و در سال 1934 تماشاگران برای فیلم دریاچه انتقادهای زیادی از او کردند.
در 1991 زندگی خود را با نام "من" نوشت. آخرین فیلم او پیوند عشق در سال 1994 بود که با وارن بیتی بازی کرد. و سرانجام در سن 96 سالگی در آپارتمان خود در گذشت.

*کاترین هیچگاه فیلم حدس بزن چه کسی برای شام می‌ا‌‌ید را ندید چون آخرین فیلم اسپنسر تریسی بود
*یکی از کاندیداهای بازی در نقش اسکارلت در فیلم بر باد رفته است
*اسم مادرش نیز کاترین بود
*پدر بزرگ عمو و برادر بزرگش هر سه خودکشی کردند
9فیلم با اسپنسر تریسی کار کرد که اولین آن زن سال در سال 1942 بود
*موهایش به طور طبیعی به رنگ قرمز بود
*کاترین در گلف و شنا و تنیس نیز شناخته شده است همچنین همیشه دوش آب سرد می‌گرفت
*بزرگترین ترس او ترس از آتش بود که همیشه از این مورد عذاب می‌کشید

فیلم شناسی:
لایحه طلاق (1932)
زنان کوچک ( 1933)
آۀیس آدامز ( 1935)
تعطیلات ( 1938)
فیلادلفیا ( 1940)
دریای چمن ( 1946)
ملکه آفریقا (1951)
تعادل ظریف ( 1973)

جوایز:
1934 : دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی برای فیلم افتخار
1936 : نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی برای آلیس آدامز
1941 : نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی برای فیلادلفیا
1943 : نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی برای فیلم زن سال
1953 : : نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی برای فیلم ملکه آفریقایی
1968 : دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی برای فیلم حدس بزن چه کسی برای شام می‌اید

اینگرید برگمن
تولد ۲۹ اوت ۱۹۱۵ استکهلم در سوئد
مرگ ۲۹ اوت ۱۹۸۲لندن در بریتانیا بر اثر سرطان

بازیگر سوئدی الاصل و فوق ستاره دهه چهل هالیوود در 29 آگوست 1918 از پدری سوئدی و مادری آلمانی به دنیا آمد. در کودکی مادرش را از دست داد و پس از تحصیل در آکادمی هنرهای دراماتیک استکهلم بازی در فیلم های سوئدی را آغاز کرد و در عرض یکسال به ستاره اول سینمای سوئد تبدیل شد. آخرین فیلم او اینترمتسو Intermezzo (میان پرده) مورد توجه دیوید سلزنیک فیلم ساز معروف هالیوود (سازنده فیلم بر باد رفته) قرار گرفت و از او برای بازسازی دوباره این فیلم در آمریکا دعوت کرد. موفقیت دوباره این فیلم در آمریکا زمینه آغاز حضور برگمن در آمریکا بود. پس از ورود به هالیوود تیپ منحصر به فرد او که با تمام بازیگران زن آن زمان متفاوت بود به خصوص ویژگی طبیعی بودن (به دلیل عدم نیاز به گریم صورت) در کنار زیبایی مسحور کننده و بازی های هنرمندانه او مورد توجه و استقبال بسیار قرار گرفت به طوری که روزنامه ها در وصف او نوشتند خانم برگمن نه تنها بازیگری واقعا هنرمند است بلکه این قدر زیباست که خود نیز یک شاهکار هنری به شمار می آید.

استعدادی که او در فیلم هایش به نمایش گذاشت باعث شد که در عرض سه سال به ستاره زن اول سینمای آمریکا مبدل شود. پس از بازی درخشان در فیلم دکتر جکیل و آقای هاید برای ایفای نقش مقابل همفری بوگارت در فیلم معروف کازابلانکا انتخاب شد که امروزه از آن به عنوان محبوب ترین فیلم تاریخ سینمای آمریکا نام می برند. سپس در فیلم معروف زنگها برای که به صدا در می آید در مقابل گری کوپر بازی کرد تا اینکه بازی عالی او در فیلم چراغ گاز به کارگردانی کیوکر اولین جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد یکسال بعد فیلم طلسم شده Spellbound را با کارگردان معروف آلفرد هیچکاک و بازی گریگوری پک ساخت که موفقیت زیاد فیلم باعث شد که سلزنیک بلافاصله فیلم معروف بدنام ( Notorious) را پیشنهاد بدهد. اینبار هم بازی درخشان او در برابر کری گرانت و کارگردانی عالی هیچکاک شاهکاری جدید آفرید.

محبوبیت روز افزون او با بازی در فیلم ناقوس های سنت ماری به نقش یک راهبه پر جنب و جوش و فروش عالی فیلم افزایش یافت و عموم مردم آمریکا نه تنها او را بازیگر محبوب خود بلکه الگویی از یک زن نجیب و نیمه مقدس می‌دانستند. این الگوی مقدس با بازی او در فیلم ژاندارک به کارگردانی ویکتور فلمینگ (کارگردان بر باد رفته) به اوج رسید. طی سه سال پیاپی او قهرمان مسابقات محبوبیت در آمریکا شده بود چیزی که قبل از آن سابقه نداشت. شور و شوقی که او در اواسط دهه چهل در میان تماشاگران بوجود آورد تا به امروز نظیر نداشته است. اما روزگار هم بازی های خطرناکی برای او در نظر گرفته بود تا شمایل بت گونه اش را بشکند.

پس از بازی در فیلم در برج جدی هیچکاک و طاق نصرت او تصمیم گرفت تا شروع به بازی در فیلم های هنری از نوعی متفاوت کند. چیزی که از آن به عنوان طغیان او علیه نظام استودیویی آن زمان هالیوود و سیستم ستاره سازی مرسوم آن تعبیر می شد. بدین ترتیب برگمن پس از مشاهده فیلم رم شهر بی دفاع (روبرتو روسلینی ایتالیایی) طی نامه ای پیشنهاد همکاری با روسلینی را داد و برای بازی در فیلم استرومبولی به ایتالیا رفت. در جریان فیلم برداری با اینکه شوهر و دخترش در آمریکا بودند عشق کارگردان و بازیگر به یکدیگر رسوایی عجیبی در آمریکا به پا کرد و مطبوعات آمریکا بر سر این جریان جنجال عجیبی به راه انداختند چرا که او را فقط به عنوان یک بازیگر مقدس و الگویی نمونه برای مردم آمریکا می خواستند حتی در مجلس سنای ایالات متحده او را تهدید کردند که حق ندارد دیگر به آمریکا باز گردد علاوه بر این فیلم استرومبولی روسلینی هم بایکوت شد و از نظر تجاری شکست خورد. بدین ترتیب اینگرید برگمن هفت سال به دور از هالیوود به همراه روبرتو روسلینی (بنیانگذار سبک نئورآلیسم در سینما) شروع به ساخت یک سری فیلم های هنری کرد فیلمهایی همچون اروپا 51 – سفر به ایتالیا که امروزه در نوع خود فیلمهایی با ارزش و هنری به حساب می‌آیند.

اما در سال 1956 بالاخره ابرها کنار رفت و بازی درخشان برگمن در فیلم آناستازیا در برابر یول براینر باعث شد که هالیوود اسکار بهترین بازیگر زن را به او بدهد و دوباره فرزند خاطی را بپذیرد. پس از ورود مجدد به آمریکا او بیشتر در فیلمهای خاصی که خود انتخاب می کرد و اکثرا هنری بودند بازی می کرد. بازی های درخشان او در فیلمهایی مانند مهمانخانه ششمین خوشبختی – و سونات پاییزی (به کارگردانی هموطن و هم نامش اینگمار برگمان) بارها نامزدی اسکار (هفت بار) را برایش رقم زد تا اینکه برای بازی در فیلم قتل در قطار سریع السیر شرق سومین اسکارش را بدست آورد. اینگرید برگمن بالاخره در سن 67 سالگی بر اثر بیماری سرطان که هشت سال با آن در ستیز بود در همان سالروز تولدلش در لندن در گذشت.

در تاریخ سینما شاید کمتر بازیگر زنی را بتوان یافت که در طی حیات خود با چنین طیف وسیعی از معروفترین شخصیت های تاریخ سینما همکاری کرده باشد کارگردانانی همچون ویکتور فلمینگ – آلفرد هیچکاک – جرج کیوکر - مایکل کورتیز – ژان رنوار – آناتول لیتواک – سیدنی لومت – اینگمار برگمان – روبرتو روسلینی – دیوید سلزنیک و بازیگرانی همچون لسلی هاوارد – همفری بوگارت – کری گرانت – گری کوپر – جوزف کاتن - گریگوری پک – یول براینر – آنتونی پرکینر – آنتونی کویین – لیو اولمان – عمر شریف – لورن باکال - ایو مونتان - شارل بوایه چهره ای که اغلب برگمن در فیلم هایش بازی می کرد نشان دهنده زنی بود که انگار برای زجر کشیدن آفریده شده بود زنی که تحمل بالایی داشت و به جای اینکه گلایه ای داشته باشد فقط با نگاه هایش حرف می زد. اغلب در جدال عشق در برابر مرد مورد علاقه ای شکست می خورد و قربانی می شد. او اوج این بازی ها را در فیلم های کازابلانکا و بدنام به نمایش گذاشت که هر دو فیلم جزء با ارزش ترین دارایی های عاشقانه تاریخ سینما به حساب می آیند.

فیلم‌شناسی
موج شکن (۱۹۳۵)
خانواده سوئدی (۱۹۳۵)
شب والپورگ
سمت آفتابی (۱۹۳۶)
میان پرده (۱۹۳۶) (نسخه اولیه سوئدی)
دلار (۱۹۳۸)
صورت یک زن (۱۹۳۸)
چهار همدم (۱۹۳۸)
تنها یک شب (۱۹۳۹)
میان پرده: یک قصه عشق (۱۹۳۹) (نسخه آمریکایی)
شب ژوئن (۱۹۴۰)
آدام چهار پسر داشت (۱۹۴۱)
شب نشینی در بهشت (۱۹۴۱)
دکتر جکیل و مستر هاید (۱۹۴۱)
کازابلانکا (۱۹۴۲)
زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند(۱۹۴۳)
سوئدی‌ها در آمریکا (۱۹۴۳)
چراغ گاز (۱۹۴۴)
گذرگاه ساراتوگا (۱۹۴۵)
طلسم شده (۱۹۴۵)
زنگ‌های سنت ماری (۱۹۴۵)
کیش آمریکایی (۱۹۴۵)
بدنام (۱۹۴۶)
طاق نصرت (۱۹۴۸)
ژاندارک (۱۹۴۸)
در برج جدی (۱۹۴۹)
استرومبولی (۱۹۵۰)
اروپا 51 (۱۹۵۲)
ما، زنان (۱۹۵۳)
ژاندارک بر صلیب (۱۹۵۴)
سفری به ایتالیا (۱۹۵۴)
ترس (۱۹۵۴)
آناستازیا (۱۹۵۶)
النا و مردانش (۱۹۵۶)
بی ملاحظه (۱۹۵۸)
مهمانخانه ششمین خوشبختی (۱۹۵۸)
دوباره خداحافظ (۱۹۶۱)
کولکا، دوست من (۱۹۶۱)
بازدید (۱۹۶۴)
رولزرویس زرد (۱۹۶۴)
استیمولانتیا (اپیزود : گردنبند) (۱۹۶۷)
گل کاکتوس (۱۹۶۹)
قدم زدن در باران بهاری (۱۹۷۰)
از پرونده‌های اشتباه خانم باسیل فرانکویلر (۱۹۷۳)
قتل در قطار سریع‌السیر شرق (۱۹۷۴)
موضوعی از زمان (۱۹۷۶)
سونات پاییزی (۱۹۷۸)

ویوین لی
متولد: ۵ نوامبر، ۱۹۱۳
درگذشت: ۸ ژوئیه، ۱۹۶۷ - در سن ۵۳ سالگی بر اثر بیماری سل در لندن درگذشت
بازیگر زن انگلیسی بود که دو بار به خاطر بازی در فیلم های بر باد رفته در نقش «اسکارلت اهارا» و فیلم اتوبوسی به نام هوس در نقش «بلانشه دوبیوس» برندهٔ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد

زندگینامه
او در سال ۱۹۱۳ از پدر و مادری انگلیسی در هندوستان بدنیا آمد اما برای ادامه تحصیل به بریتانیا برگشت. او در ۲۰ دسامبر ۱۹۳۲ با هربرت هورمن ازدواج کرد که در سال بعد از وی صاحب دختری بنام سوزان گردید. آنها در سال ۱۹۴۰ از یکدیگر جدا شدند.
او تلاش های زیادی برای حضور در سینما کرد. لی در سال ۱۹۳۹ در فیلم بربارفته حضور یافت. او در همان سال ۱۹۴۰ با لورنس الیور ازدواج نمود.

الیزابت تیلور
فوریه ۱۹۳۲ - ۲۳ مارس ۲۰۱۱ بر اثر تومور مغزی

الیزابت تیلور یا گاه الیزابت تایلور (در انگلیسی: Elizabeth Taylor) متولد ۲۷ فوریه سال ۱۹۳۲لندن انگلستان از مشهورترین بازیگران یهودی‌الاصل انگلیسی-آمریکایی سینمای هالیوود است.
وی در بسیاری از ماندگارترین و مشهورترین فیلمهای کلاسیک سینمای آمریکا که بعدها به «دوران طلایی هالیوود» مشهور شد به ایفای نقش پرداخته‌است
الیزابت تایلور در طول داران بازیگری خود دو بار موفق به دریافت جایزه اسکار سینمای آمریکا شد.

آدری هپبورن
۴ مه ۱۹۲۹ - ۲۰ ژانویه ۱۹۹۳- مرگ بر اثر سرطان روده

آدری هپبورن

در ۴ مه ۱۹۲۹ در شهر بروکسل پایتخت بلژیک به دنیا آمد. پدرش بانکدار ثروتمند بریتانیایی و مادرش بارونِس هلندی بود. دوران کودکی‌اش را در زمان جنگ جهانی دوم، در هلند سپری کرد. او از ازدواج قبلی مادرش دو برادر خوانده نیز داشت.

استعداد او در دوران مدرسه توسط یک بالرین کشف شد ولی به دلیل جنگ نتوانست به کار خود ادامه دهد ولی این عشق نسبت به باله همیشه در وجود او بود تا بالاخره از همان طریق نیز وارد عالم سینما شد. وی روزی در لابی یک هتل با چند موزیسین در حال رقص بود که کارگردان تئاتر جیجی که هنوز به دنبال بازیگر نقش اولش بود او را می بیند و با وجود رد درخواست توسط آدری او با اصرار او را وارد نمایش خود می‌کند. این نمایش درآمد و شهرت نسبتا خوبی برای وی به دنبال داشت. پس از نقش‌هایی کوتاه در چند فیلم بریتانیایی، توسط ویلیام وایلر برای ایفای نقش «پرنسس آن» در تعطیلات رومی اتنخاب شد و برای ایفای آن برنده جایزه اسکار شد. در سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰، یکی از بازیگران مطرح نقش اول زن در هالیوود بود و چهار بار نامزد اسکار شد.
از سال ۱۹۸۳ تا پایان زندگی‌اش سفیر یونیسف بود و مدال آزادی ریاست جمهوری را به سبب کمک‌های خیرخواهانه‌اش دریافت کرد.
او در سال ۱۹۹۳ در اثر ابتلا به سرطان روده در سوئیس درگذشت.

فیلم‌شناسی:
موزیکال کفش‌های پاشنه بلند
موزیکال سس تاتار
تعطیلات رومی (۱۹۵۳)
سابرینا (۱۹۵۴)
جنگ و صلح (۱۹۵۶)
با نمک (۱۹۵۷)
داستان راهبه ها (۱۹۵۹)
صبحانه در تیفانی (۱۹۶۱)
ساعت بچه‌ها (۱۹۶۱)
معما (۱۹۶۳)
بانوی زیبای من (۱۹۶۴)
چگونه یک میلیون دلار بدزدیم (۱۹۶۶)
دو همسفر
تا تاریکی صبر کن (۱۹۶۷)
رابین و ماریان (۱۹۷۶)
پیوند خونی
آن‌ها همه می‌خندند
همیشه (۱۹۸۹)

مریلین مونرو
از 1 ژوئن ۱۹۲۶ - ۵ اوت ۱۹۶۲- مرگ بر اثر مصرف بی از حد داروی خواب -مشکوک به قتل

بیشتر بدانید : 16 بازیگر و خواننده‌ای که در اثر مصرف دارو مردند!!

مریلین مونرو

در روز ۱ ژوئن سال ۱۹۲۶ میلادی در لس آنجلس به دنیا آمد. در ۹ سالگی به یتیم خانه سپرده شد و دو سال در آنجا بود، سپس در ۱۶ سالگی دوباره مجبور شده به یتیم خانه بازگردد. برای نجات از یتیم خانه در ۱۶ سالگی با گریس مک کی که گارگر کارخانه بود، ازدواج کرد.
او پس از اینکه مدتی مدل عکاسی و نقاشی بود، بعد از چند بازی در نقش‌های کوچک، به خاطر زیبایی، استعداد طنزآمیز و توانایی بازیگری‌اش، توانست به یکی از مشهورترین ستارگان سینما، نماد جذابیت و زیبایی قرن بیستم تبدیل شود.

مونرو پیش از ورود به سینما، مدل عکاسی و سپس مدل نقاشی به نام ارل مورن شد. با تصویر پناپ وی روی جلد مجله پلی بوی بود که این مجله به شهرت فراوان بین خاص و عام رسید.
او در سال ۱۹۴۶ اولین قرارداد بازیگری را با کمپانی فاکس قرن بیستم بست و نام مریلین مونرو را در این زمان برای خود برگزید.

در سال ۱۹۵۵ با آرتور میلر نمایشنامه‌نویس معروف ازدواج کرد و یهودی شد. مریلین مونرو جوان در سال‌های آخر زندگی با شکست‌هایی مواجه شد و به افسردگی شدید دچار شد، در سال ۱۹۶۱ از آرتور میلر جدا شد و یک سال بعد درگذشت.

زندگی او روی پرده، یک زندگی رویایی بود که سینما ساخته بود، اما در دنیای واقعی مشکلات و تفاوتهایی داشت که مردم از مرلین مونروی محبوبشان انتظار نداشتند. شخصیت و انتظاراتی که سینما ساخت فراتر از توانایی‌ها و گاهی متفاوت با خواسته‌های او بود. وی در جایی گفته است: "من یک زن بازنده ام. مردها، زیادی از من انتظار دارند؛ به خاطر تصویری که از من ساخته شده و خودم هم در ساخت آن کمک کرده ام؛ من سمبلی از تنها چیزی هستم که مردان از آن استقبال می‌کنند"
مرلین مونرو در تاریخ ۵ اوت ۱۹۶۲ میلادی، در کالیفرنیا درگذشت. علت مرگ وی، «مصرف بیش از حد داروی خواب‌آور» ذکر شد.
برخی علت مرگ وی را خودکشی دانسته و برخی عقیده دارند که او در پی توطئه‌ای به قتل رسید.

فیلم‌ها:
جنگل آسفالت
چگونه می‌توان با یک میلیونر ازدواج کرد
همه چیز درباره ایو
نیاگارا
آقایان موطلایی‌ها را بیشتر دوست دارند
رودخانه بدون بازگشت
خارش هفت ساله
بعضی‌ها داغشو دوست دارند
بیا عشق بورزیم
ناجورها
شاهزاده و مانکن

بیشتر بدانید : 10 ستاره سینما که مرگ دردناکی داشتند

بیشتر بدانید : 16 بازیگر هالیوود که آخرین فیلم خودشان را ندیدند! (+عکس)

بیشتر بدانید : 10 چهره مشهوری که از بیماری سرطان مردند (+عکس)

بیشتر بدانید : 5 خواننده ای که خیلی زود از دنیا رفتند! (+عکس)

گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع: nezamabad.ir