تحول علوم انسانی لازمه جامعه علمی کشور است

جای خالی علوم انسانی در آموزش عالی:

همانگونه مقام معظم انقلاب بارها بر ضرورت توجه به علوم انسانی تاکید کرده اند، جوامع در حال توسعه ای مانند ایران به منظور پیشرفت و توسعه خود نیازمند الگوها و شاخص های توسعه ای هستند که بسیاری از آن ها در سایه توجه به علوم انسانی به دست می آید.

بنابر نظر کارشناسان جامعه ما با مسائلی سر و کار دارد که بسیاری از مدیران فعلی حکومت و دولت که بیشتر فارغ التحصیل رشته‌هایی غیر از علوم انسانی مانند پزشکی و مهندسی هستند و نمی ‌توانند برای آن‌ها راه حلی ارائه دهند. در عین حال باید به این نکته نیز توجه داشت که علوم انسانی باید طوری متحول شود تا کارآمدی خود را در حل مسائل کشور نشان دهد.

این در حالیست که علوم انسانی آنگونه که باید جایگاه خود را در جامعه به دست نیاورده و مبتنی بر ضرورت ها تعریف نشده است. مهجور واقع شدن این علوم در اداره کشور آسیب هایی چون توسعه ناپایدار و نامتوازن را در بخش های فرهنگی، علمی و اجتماعی به دنبال داشته است.

ازاین رو به نظر می رسد تحول در علوم انسانی یکی از موضوعات مهم جامعه علمی کشور باشد، به بیان دیگر، تحول در علوم انسانی از مباحث مهمی است این تحول به معنی تحول در دانشگاه و همچنین حرکت به سمت رسیدن به دانشگاه اسلامی به معنای واقعی آن است. مسئله تحول در علوم انسانی یکی از ضرورت های مهم عرصه آموزش عالی کشور است.

به تازگی حجت‌الاسلام والمسلمین سیدابوالحسن نواب، رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب پیرامون این موضوع گفت: باید گفت که وضعیت علوم انسانی در وزارت علوم از انقلاب تاکنون شرایط نگران‌کننده‌ای را دارد؛ در طول تاریخ کشور هنوز وزیری که در رشته علوم انسانی تحصیل کرده باشد، وجود ندارد به جز در یک دوره کوتاه که شاهد آن بودیم.

وی با بیان اینکه افرادی که در حوزه علوم انسانی فعالیت کردند، تنها هدف آن‌ها تغییر در علوم انسانی بود و اگر این هدف اجرا نشود فلسفه وجودی دانشگاه‌ها معنا ندارد، افزود: ما در انجام وظایف خود مشکل داریم و برای حل این مشکل باید در کنار یکدیگر به کمک هم حرکت کنیم و اتحادیه مراکز آموزش عالی و پژوهشی حوزه‌ای- دانشگاهی را تشکیل دهیم و این اتحادیه‌ها وسیله‌ای برای انجام ماموریت‌ها باشند.

رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب خاطرنشان کرد: اگر ما حمایت نشویم، نمی‌توانیم به تنهایی این اهداف پیشرفت را محقق کنیم و دعوای علوم انسانی، دعوای ۳۸ ساله است و یک جنگ بی پایان به شمار می‌رود که باید روی علوم انسانی کار شود و امروز بیش از هر چیز دیگری احتیاج به وحدت و همدلی داریم تا اهداف خود را محقق کنیم و اگر حمایت شویم، قول می‌دهیم که فداکارانه وقت بگذاریم و اگر هم حمایت نشویم؛ عملا کاری از عهده ما بر نمی‌آید و در واقع بدون حمایت، هیچ هستیم.

بر اساس این گزارش، در رشته‌های علوم انسانی، علوم پایه و حتی برخی حوزه‌های علوم فنی با ارائه نظریاتی مواجه هستیم که کاربردی در جامعه ایران ندارند و دانشجویان این نظریات را فرا می‌گیرند اما در نهایت نمی‌دانند چه کاربردی در زندگی آنها دارد. بنابراین نظام آموزشی ما بصورت "کمی" و بدون اینکه در تامین کیفیت و در نظر گرفتن معرفت و مهارت لازم برای دانشجویان تأمل جدی کرده باشیم، گسترش یافته است. بنابراین، دانشگاه‌های ما با خلاء جدی از لحاظ معرفتی و ظرفیت مواجه شدند.