به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیوساینتیس، تحقیقات «سارا مزروعی» یک محقق ایرانی در دانشگاه تورنتو نشان می دهد، طی ۲۹۰ میلیون سال گذشته، تعداد سیارک هایی که به زمین برخورد می کنند، نسبت به ۷۰۰ میلیون سال قبل از آن، ۲ برابر بیشتر شده است.
طی این پژوهش، مزروعی و همکارانش در انگلیس و ایالات متحده آمریکا فهرستی از چاله های محل برخورد اجسام آسمانی با سطح ماه و زمین را بررسی کردند. آنها چاله هایی را بررسی کردند که عرض آنها بیش از ۲۰ کیلومتر بود. طبق این پژوهش یک صخره آسمانی با عرض ۸۰۰ متر می تواند چنین چاله ای روی سطح سیاره ایجاد کند.در مرحله بعد آنها تاریخ برخورد اجسام با سیاره را نیز مشخص کردند.
این درحالی است که ماه و زمین به یک اندازه شاهد برخورد صخره های آسمانی بوده اند. زیرا هر دو در یک نقطه در فضا هستند.
به طور دقیق مزروعی و همکارانش با استفاده از اطلاعات مدار گرد شناسایی ماه(Lunar Reconnaissance Orbiter) چاله های ناشی از برخورد سیارک ها با ماه را بررسی کردند. سپس آنها مشخص کردند آیا تعداد چاله های حاصل از برخورد سیارک با عرض بیش از ۱۰ کیلومتر روی ماه و زمین به یک اندازه است یا خیر. آنها در مسیر تحقیقات خود متوجه شدند دوسیاره در این زمینه مشابهت های فراوانی دارند. همین امر نشان داد حدود ۲۹۰ میلیون سال قبل میزان برخورد سیارک های عظیم به دو سیاره ماه و زمین که چنین چاله های عمیقی را ایجاد کند نسبت به ۷۰۰ سال قبل از آن ۲.۶ برابر بیشتر شده است.
برخورد اجسام آسمانی با زمین که بیش از ۶۵۰ میلیون سال قبل اتفاق افتاده به دلیل یخبندان از سطح سیاره خاکی محو شده است. بنابراین دانشمندان چاله های ناشی از برخورد سیارک ها بین ۶۵۰ میلیون تا یک میلیارد سال قبل را روی ماه به عنوان نمونه بررسی کردند. ماه راهنمای خوبی برای تخمین میزان برخورد سیارک ها با زمین است زیرا فاصله آن تا سیاره خاکی کم است و چاله های ناشی از برخورد روی آن به مدت طولانی تری باقی می مانند.
البته نباید نگران خطر برخورد سیارک ها با زمین بود، زیرا حتی با وجود افزایش احتمالات برخورد، هنوز هم به طور متوسط هر یک یا چند میلیون سال احتمال دارد سیارکی با زمین برخورد کند.از سوی دیگر اطلاعات ناسا از سیارک هایی که احتمال دارد با زمین برخورد کنند، نشاندهنده آن است که در حال حاضر هیچ خطری زمین را تهدید نمی کند.
درهمین راستا بزرگترین خطر شناخته شده، یک سیارک با عرض ۱.۳ کیلومتر است که هر ۸۶۱ سال یکبار فاصله آن با زمین به کمترین مقدار می رسد. اما طبق تخمین کارشناسان به احتمال ۹۹.۹۸۸ درصد این سیارک با زمین برخورد نخواهد کرد.
سارا مزروعی، دانشمند دانشگاه تورنتو و مولف ارشد این تحقیق می گوید: این تحقیق نشان دهنده احتمالات است. برخورد سیارک ها با زمین به ندرت اتفاق می افتند و من نگران آن نیستم.
از سوی دیگر هنوز مشخص نیست حدود ۳۰۰ میلیون سال قبل چه اتفاقی افتاده است. مزوعی در این باره می گوید: شاید یک خانواده سیارکی فروپاشی و به کمربند سیارکی تبدیل شده است. این صخره های فضایی به سمت زمین و ماه حرکت کردند .
بسیاری از دانشمندان معتقدند حدود ۶۵ میلیون سال قبل برخورد سیارکی با زمین ( در منطقه آمریکای مرکزی فعلی) به انقراض دایناسورها منجر شده است.
این درحالی است که محققان نظرهای مختلفی درباره این تحقیق دارند.
این تحقیق در ژورنال ساینس منتش شده است.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیوساینتیس، تحقیقات «سارا مزروعی» یک محقق ایرانی در دانشگاه تورنتو نشان می دهد، طی ۲۹۰ میلیون سال گذشته، تعداد سیارک هایی که به زمین برخورد می کنند، نسبت به ۷۰۰ میلیون سال قبل از آن، ۲ برابر بیشتر شده است.
طی این پژوهش، مزروعی و همکارانش در انگلیس و ایالات متحده آمریکا فهرستی از چاله های محل برخورد اجسام آسمانی با سطح ماه و زمین را بررسی کردند. آنها چاله هایی را بررسی کردند که عرض آنها بیش از ۲۰ کیلومتر بود. طبق این پژوهش یک صخره آسمانی با عرض ۸۰۰ متر می تواند چنین چاله ای روی سطح سیاره ایجاد کند.در مرحله بعد آنها تاریخ برخورد اجسام با سیاره را نیز مشخص کردند.
این درحالی است که ماه و زمین به یک اندازه شاهد برخورد صخره های آسمانی بوده اند. زیرا هر دو در یک نقطه در فضا هستند.
به طور دقیق مزروعی و همکارانش با استفاده از اطلاعات مدار گرد شناسایی ماه(Lunar Reconnaissance Orbiter) چاله های ناشی از برخورد سیارک ها با ماه را بررسی کردند. سپس آنها مشخص کردند آیا تعداد چاله های حاصل از برخورد سیارک با عرض بیش از ۱۰ کیلومتر روی ماه و زمین به یک اندازه است یا خیر. آنها در مسیر تحقیقات خود متوجه شدند دوسیاره در این زمینه مشابهت های فراوانی دارند. همین امر نشان داد حدود ۲۹۰ میلیون سال قبل میزان برخورد سیارک های عظیم به دو سیاره ماه و زمین که چنین چاله های عمیقی را ایجاد کند نسبت به ۷۰۰ سال قبل از آن ۲.۶ برابر بیشتر شده است.
برخورد اجسام آسمانی با زمین که بیش از ۶۵۰ میلیون سال قبل اتفاق افتاده به دلیل یخبندان از سطح سیاره خاکی محو شده است. بنابراین دانشمندان چاله های ناشی از برخورد سیارک ها بین ۶۵۰ میلیون تا یک میلیارد سال قبل را روی ماه به عنوان نمونه بررسی کردند. ماه راهنمای خوبی برای تخمین میزان برخورد سیارک ها با زمین است زیرا فاصله آن تا سیاره خاکی کم است و چاله های ناشی از برخورد روی آن به مدت طولانی تری باقی می مانند.
البته نباید نگران خطر برخورد سیارک ها با زمین بود، زیرا حتی با وجود افزایش احتمالات برخورد، هنوز هم به طور متوسط هر یک یا چند میلیون سال احتمال دارد سیارکی با زمین برخورد کند.از سوی دیگر اطلاعات ناسا از سیارک هایی که احتمال دارد با زمین برخورد کنند، نشاندهنده آن است که در حال حاضر هیچ خطری زمین را تهدید نمی کند.
درهمین راستا بزرگترین خطر شناخته شده، یک سیارک با عرض ۱.۳ کیلومتر است که هر ۸۶۱ سال یکبار فاصله آن با زمین به کمترین مقدار می رسد. اما طبق تخمین کارشناسان به احتمال ۹۹.۹۸۸ درصد این سیارک با زمین برخورد نخواهد کرد.
سارا مزروعی، دانشمند دانشگاه تورنتو و مولف ارشد این تحقیق می گوید: این تحقیق نشان دهنده احتمالات است. برخورد سیارک ها با زمین به ندرت اتفاق می افتند و من نگران آن نیستم.
از سوی دیگر هنوز مشخص نیست حدود ۳۰۰ میلیون سال قبل چه اتفاقی افتاده است. مزوعی در این باره می گوید: شاید یک خانواده سیارکی فروپاشی و به کمربند سیارکی تبدیل شده است. این صخره های فضایی به سمت زمین و ماه حرکت کردند .
بسیاری از دانشمندان معتقدند حدود ۶۵ میلیون سال قبل برخورد سیارکی با زمین ( در منطقه آمریکای مرکزی فعلی) به انقراض دایناسورها منجر شده است.
این درحالی است که محققان نظرهای مختلفی درباره این تحقیق دارند.
این تحقیق در ژورنال ساینس منتش شده است.