تشییع پیکر محمد مهر آیین

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا وسیما مراسم تشییع مرحوم محمد مهر آیین از چهره های مبارز پیش از انقلاب اسلامی ، رزمنده دفاع مقدس و از بنیانگذاران فدراسیون های رزمی با حضور تعدادی از مسئولان ورزشی و سیاسی ، روسای فدراسیون های ورزشی ، جانبازان و دوستان و خانواده آن مرحوم در فدراسیون ورزشی جانبازان و معلولان برگزار شد .
این مراسم با قرائت زیارت عاشورا و اقامه نماز بر پیکر مرحوم مهر ایین اغاز شد و پس از آن پیکر مرحوم مهر آیین از سالن ورزشی فدراسیون جانبازان تا انتهای خیابان ورکش بر روی دستان دوستان و همرزمانش تشییع شد و بعد از آن برای خاکسپاری به بهشت زهرا منتقل شد.
محمد مهر آئین ورزش را از دوره نوجوانی در رشته کاراته و جودو اغاز کرد .
او جودو را نزد (مستر ژان) استاد فرانسوی این رشته فرا گرفت و ضمن اینکه در ورزش کاراته پیشرفت بسیاری داشت در کلاس استاد ژان نیز به آموختن فنون جودو و دفاع شخصی مبادرت کرد و قبل از آنکه گرفتار زندان های رژیم پهلوی وشکنجه های شدید بشود ،گروه های مبارزه با رژیم شاه را تعلیم ورزش های رزمی و دفاع شخصی می داد و در سالهای زندان هم برای آموزش زندانیان سیاسی به همین کار اقدام می کرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مهر آئین در اولین روزهای تشکیل دولت شهید رجایی به عنوان رئیس فدراسیون سه رشته جودو، کاراته و تکواندو منصوب گردید.
وی از استخوان خرده کرده های ورزش رزمی بود، اما به دلیل مشغله فراوان در سال های آغازین انقلاب اسلامی و نیاز آن روزهای کشور به افراد مطمئن در راس کارهای حساس، خیلی زود مجبور به رفتن از ورزش شد، تا در نهادهای دیگر مانند دادستانی، مجلس و تدارکات جنگ به فعالیت ادامه دهد. مهرآیین در واقع اولین رییس فدراسیون جودو ایران بود. وی دوبار به ریاست فدراسیون جودو برگزیده شد.
حاج محمد مهرآیین فعالیت گسترده ای در ورزش جانبازان و معلولین نیز داشت داشت. وی همزمان با ریاست فدراسیون جودو قائم مقام فدراسیون ورزش های جانبازان بود و در زمان وی افتخارات بسیاری ورزش جانبازان در عرصه های مختلف بین المللی چون پارالمپیک ها و مسابقات جهانی معلولین بدست آورد، نقش کلیدی مرحوم مهرآیین در بنای ساختمان فعلی فدراسیون و کمپ تیم های ملی جانبازان و معلولین بر هیچکس پوشیده نیست.
حاج محمد مهر آئین پدر دو شهید بود و با حدود ۸۰ سال سن و علی رغم همه آسیب های جسمی که بر اثر شکنجه های طولانی و شدید بر بدنش باقی مانده بود، همچنان قلبش برای مردم، انقلاب و کشور می تپید و همواره نگرانی مردم نگرانش می کرد و از خوشحالی آنها خوشحال می شد.