معرفی و بررسی سریال پیکی بلایندرز (peaky blinders)

سریال پیکی بلایندرز (Peaky Blinders)، سریال تلویزیونی با ژانر جرم و جنایی، محصول بریتانیا است که داستان آن عمدتا در بیرمنگام انگلستان، پس از جنگ جهانی اول روایت می‌شود.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر - سپتامبر ۲۰۱۳ زمانی که سریال پیکی بلایندرز (peaky blinders) به کارگردانی استیون نایت و هنرنمایی کیلین مورفی و هلن مک کوری اولین بار از شبکه بی بی سی پخش شد، کمتر کسی تصور می‌کرد که از دید کاربران سایت معتبر IMDB، در بین برترین سریال‌های تاریخ قرار گرفته و نظر منتقدین را بخود جلب کند.

این سریال از زمان پخش تا نوامبر ۲۰۱۷ موفقیت چندانی به دست نیاورد، ولی پخش فصل چهارم آن، عمده توجهات را به سمت این درام جنایی معطوف کرد، به طوری که از ابتدا قرار بر اتمام سریال در فصل پنجم بود، ولی موفقیت‌های پیشبینی نشده، استیون نایت را به ساخت فصل ششم وهفتم نیز ترقیب کرد و برای جذب مخاطب بیشتر، از بی بی سی ۲ به بی بی سی ۱ منتقل شد. مهمترین دلیل که باعث شد این سریال با جایگاهی که استحقاقش را دارد قرار نگیرد غیر هالیوودی بودن آن است.

چکونگی شکل گیری گروه پیکی بلایندر در انگلیس

تقریبا همه‌ی وقایع در این سریال بازتاب اوضاع نابسمان سیاسی و اقتصادی انگلستان در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است. هم زمان با جنگ جهانی اول، ارتش جمهوری خواه ایرلند با عملیات چریکی و جنگ‌های مستقیم باعث زمین گیر شدن بریتانیا شده بود و مشکلات اقتصادی و انقلاب روسیه نیز باعث قدرت گیری کمونیست‌ها شده بود و اعتصابات کاگری نیز کشور را فلج کرده بود؛ همه این اتفاقات باعث سربرآوردن گروهی شد که از این نابسامانی‌ها پلی به سمت قدرت و ثروت بیشتر می‌سازد.

بررسی مختصر فصل‌های مختلف سریال

در هر فصل از این سریال حوادث گوناگونی برای این خانواده روی می‌دهد. در فصل اول، این گروه به صورت اتفاقی، سلاح‌هایی که دولت بریتانیا قصد ارسال به لیبی برای افزایش تنش‌ها در شمال آفریقا را دارد به سرقت می‌برند و همین امر باعث دخالت سرویس مخفی بریتانیا و شخص چرچیل می‌شود؛ موضوعی که باعث ایجاد نقطه عطفی در فعالیت این خانواده محسوب می‌شود.

در فصل دوم رهبر این گروه در رویای بلند پروازی‌ها و گسترش فعالیت‌هایش از بیرمنگام به لندن و سایر نقاط انگستان ریسک و خطرات زیادی به جان می‌خرد. در فصل سوم، این خانواده، درگیر جنگ و کشمکش سرمایه داران و کمونیست‌ها می‌شود. در فصل چهارم نیز شاهد درگیری مافیای ایتالیایی ساکن شهر نیویورک به قصد انتقام جویی از این گروه هستیم و در نهایت فصل پنجم رهبر این گروه، یعنی "توماس شلبی" ازطرف حزب کارگر وارد مجلس انگلستان می‌شود و فعالیت سیاسی او به طور رسمی کلید می‌خورد.
یکی دیگر از نکات قابل تامل این مجموعه نشان دادن زندگی بعد از جنگ یک سرباز است که شاید هرگز نتواند زندگی عادی داشته باشد و روابط عاطفی رهبر این گروه که به صورت خارج از کلیشه‌های فیلم هالیوود به تصویر کشیده می‌شود.

آیا پیکی بلایندرز واقعی است؟

احتمالا با توجه به حضور پر رنگ شخصیت‌ها و اِلِمان‌های تاریخی مانند وینستون چرچیل، ال چاپون، ارتش آزادی بخش ایرلند و... از خود بپرسید اتفاقات و کاراکتر‌های سریال چقدر می‌تواند به حقیقت نزدیک باشد؟!
پاسخ این است که این گروه تبهکار واقعا وجود داشته است! ولی نه به سبک و سیاقی که برای مخاطب به تصویر کشیده شده است.
پیکی بلایندرز، یک گروه تبهکار مستقر در بیرمنگام انگلستان در طول جنگ جهانی اول بود و اعضای این گروه از لباس‌های مخصوصی استفاده می‌کردند؛ ازجمله کت‌های خاص، پالتو دامن، شلوار‌های جین دمپا گشاد، چکمه‌های چرمی و کلاه‌های صاف لبه دار.
در دهه ۱۸۹۰ میلادی محله‌های فقیر نشین بیرمنگام جولانگاه و خواستگاه گروه‌های تبهکار شده بود. بطوری که در ابتدای قرن ۲۰ این گروه‌های تبهکار خیابانی تبدیل به گروه‌هایی با سازماندهی‌های پیچیده شده بودند و گرایشات خشونت آمیزشان باعث شد قدرت سیاسی و اجتماعی زیادی به دست آورند.

منشا و دلیل نام گذاری گروه پیکی بلایندرز چیست؟

در باورعامه مردم، دلیل نام گذاری این گروه، تیغ‌های ژیلتی بود که به کلاهشان دوخته شده بود که از آن به عنوان سلاح استفاده می‌شد؛ ولی این باور سند تاریخی ندارد و احتمالا اشتباه است، زیرا اولین تیغ اصلاح به شکل مدرن امروزی در سال ۱۹۰۳ معرفی شد و یک آیتم لاکچری محسوب می‌شد که استفاده از آن توسط گروه تبهکار بعید به نظر می‌رسد.

جان داگلاس تاریخ شناس و جرم شناس معتقد است، این سلاح لزوما توسط همه اعضا استفاده نمی‌شده و صرفا بعضی از اعضا به صورت انتخابی از آن استفاده می‌کردند. استفاده از این سلاح باعث می‌شد تا در درگیری‌های بسیارنزدیکِ تن به تن تیغ‌های دوخته شده به جلوی کلاه باعث شکافتن قسمت پیشانی دشمنانشان و جاری شدن خون شده و باعث نابینایی موقتی آن‌ها شود.
کارل چین تاریخ شناس اهل بیرمنگام معتقد است که کلمه پیکی (peaky) برای افرادی استفاده می‌شود که از کلاه‌های لبه دار استفاده می‌کنند و لفظ بلایندر (blinder) از گذشته تا کنون در میان مردم بیرمنگام به افرادی نسبت داده می‌شود که کاریزمای خاصی برای فریب و ارعاب دارند.
یکی دیگر از دلایل به کار بردن این لفظ می‌تواند این باشد زمانی که این گروه مرتکب جرمی می‌شدند لبه‌ی کلاه آن‌ها جلوی چشمانشان را می‌پوشاند و مانع از شناسایی آن‌ها می‌شد.

مشکلات اقتصادی در انگلستان باعث ایجاد زمینه‌ای برای رواج فرهنگ خشونت در بین جوانان شد؛ جوانان فقیر مکررا به دزدی و زورگیری از مردم کوچه و خیابان می‌پرداختند و این اقدامات را از طریق حمله و ضرب و شتم و خفه کردن‌های دستی انجام می‌دادند. در طول دهه ۱۸۹۰ میلادی، بدنه گروه‌های تبهکار جوانان ۱۲ تا ۳۰ سال بودند.
قدرتمند‌ترین عضو پیکی بلایندرز کوین مانی نام داشت که نام واقعی او توماس گیلبرت است و در سریال با نام توماس شلبی به مخاطب شناسانده می‌شود. با این حال او به صورت دائم هویت خود را تغییر می‌داد.

توماس گیلبرت (تصویر سمت چپ) - کیلین مورفی درنقش توماس شلبی (گیلبرت) (تصویر سمت راست)

پیکی بلایندرز خشن‌ترین گروه تبهکار در بیرمنگام بود جرایمی که این افراد برای رسیدن به هدفشان مرتکب می‌شدند عبارتند از: قتل، اخاذی، جعل اسناد، حمله، خشونت، رشوه و...
برجسته‌ترین افراد این گروه دیوید تیلور، ارنست هینس، هری فولز، استفن مک نیل و توماس گیلبرت نام داشتند. تعداد کلی افراد این گروه به همراه متحدانشان بیش از صد نفر می‌رسید.
این گروه بعد از یک دهه کنترل سیاسی و نفوذ در حال رشدش، توجه گروه‌های تبهکار بزرگ‌تری به نام پسران بیرمنگام را نیز به خود جلب کرد. گسترش دخالت و نفوذ پیکی بلایندرز در مسابقات، باعث واکنش خشونت آمیز گروه‌های دیگر شد و باعث شد خانواده پیکی بلایندرز از مرکز بیرمنگام دورشده و به حاشیه انگلستان کوچ کنند.
امروزه دیگراین نام به یک گروه خاص اطلاق نشده وبه طور کلی برای توصیف جوانان خیابانی خشن مورد استفاده قرار می‌گیرد...