بلوای داخلی - خارجی

قانون- گروه ورزش

هشت سال پس از ثبات نسبی فوتبال ایران با حضور سرمربی پرتغالی که حالا چمدان‌هایش را به مقصد کلمبیا بسته است، با جدایی رسمی او از تیم ملی فوتبال ایران، گمانه‌زنی‌هایی برای حدس نام جانشینان او آغاز شده است. اولین گمانه‌ها درباره جانشین کی‌روش از ورزشگاه هزاع بن زاید آغاز شد، زمانی که هروه رنار، سرمربی فرانسوی تیم ملی مراکش با حضور در ورزشگاه، موجی خبری پیرامون خود ایجاد کرد اما این مربی قراردادی بلندمدت با فدراسیون فوتبال مراکش دارد و فعلا در دسترس ایران برای عقد قرارداد نیست. همچنین برخی منابع در خارج از ایران از اسم‌هایی نظیر فن مارویک، ژوزه پسیرو و دیک ادووکات خبر داده‌اند که این نام‌ها نیز هرگز مورد مذاکره فدراسیون قرار نگرفته‌اند و به جز سرمربی سابق تیم ملی هلند (فن مارویک) دو گزینه بعدی در اندازه‌های جانشینی کارلوس کی‌روش به نظر نمی‌آیند. اما در شرایطی که فدراسیون فوتبال هنوز هیچ واکنشی نسبت به انتشار اسامی مختلف در رسانه‌های غیررسمی نشان نداده است، برخی صحبت‌هایی که از زبان مربیان و شاغلان در فوتبال ایران به گوش رسید، باعث نگرانی شد. علی پروین و چند چهره دیگر درباره این صحبت کردند که بهتر است مربی بعدی تیم ملی فوتبال ایران، ایرانی باشد. حال آن که به نظر نمی‌رسد این گزینه برای جانشینی کارلوس کی‌روش انتخاب مناسبی باشد. فوتبال ایران با وجود تولید چند مربی خوب و جوان، هنوز ظرفیت قانع کنندگی لازم را برای هدایت تیم ملی ندارند و شاید در این زمینه احتیاج به زمان بیشتری باشد. البته در گذشته مربیان مختلفی در ایران سرمربی تیم ملی بوده و افتخاراتی به دست آوردند اما فضای جدید فوتبال ایران و توقعات، فعلا متناسب با آن چیزی است که حداقل در پنج، شش سال گذشته رخ داده و آن حضور چند مربی کاربلد مثل کی‌روش، برانکو و شفر و افزایش کیفی سطح فوتبال در ایران است. در این باره یکی از مدیران ارشد فدراسیون به ورزش سه می‌گوید که از رسانه‌ها انتظار داریم در این زمینه خبرسازی نکنند و اگر قرار به انتخاب یا تصمیم‌گیری خاصی باشد، حتما فدراسیون فوتبال راسا آن را اعلام خواهد کرد.این فرد همچنین درباره توییت‌های مازیار ناظمی، معاون وزیر ورزش و صحبت درباره نام‌هایی چون زیدان و مورینیو گفت: اگر کسی درگیر فوتبال و مسائل این رشته ورزشی باشد و آن را جدی تعقیب کند، می‌داند که چهره‌هایی نظیر مورینیو و زیدان، هرگز بازار کار اروپا را به مقصد ایران رها نخواهند کرد. بنابراین کلیت این موضوع شایعه‌ای بیش نیست و اساسا نباید آن را جدی گرفت. حالا انتظار جامعه‌ فوتبال ایران انتخاب یک مربی متناسب با توقعات و تحویل چوب امدادی به شخصی است که روحی تازه به فوتبال ملی و البته متناسب با آن به فوتبال باشگاهی ما بدمد. مربی که او را با کار و کیفیت و ایجاد فضای آرام به یاد بیاوریم.