گامی دیگر برای مشارکت فرهنگیان
این روز ها شاهد ثبت نام تعدادی از فرهنگیان برای عضویت در شورای عالی آموزش و پرورش هستیم. بعد از انتخابات صندوق ذخیره فرهنگیان این گام مهم دیگری در افزایش مشارکت معلمان در تصمیمسازی و تصمیم گیری هاست، به طوری که
قانون-گودرز بهرامی/ پژوهشگر اجتماعی
این روز ها شاهد ثبت نام تعدادی از فرهنگیان برای عضویت در شورای عالی آموزش و پرورش هستیم. بعد از انتخابات صندوق ذخیره فرهنگیان این گام مهم دیگری در افزایش مشارکت معلمان در تصمیمسازی و تصمیم گیری هاست، به طوری که سه نفر از اعضای شورای عالی آموزش وپرورش که پیش از این با نظر وزیر و شورای معاونان انتخاب میشدند، اینک با رای مستقیم جامعه فرهنگیان انتخاب خواهند شد. این حرکت آموزش وپرورش را باید به فال نیک گرفت اگر چه باید خیلی پیش از این به این نتیجه می رسید که بدون مشارکت جدی و واقعی معلمان آموزش و پرورش راه به جایی نخواهد برد. شورای عالی آموزش و پرورش را می توان مهم ترین و راهبردیترین بخش در اداره امور آموزش و پرورش و به نوعی «اتاق فکر» و «مرکز سیاستگذاری» آن دانست. براساس ماده ۹ لایحه قانون شورای آموزش و پرورش این شورا متشکل از بیست و دو عضو رسمی یا پیوسته است که رییس جمهور، وزرای آموزش و پرورش، علوم، تحقیقات و فناوری، بهداشت، درمان وآموزش پزشکی، صنایع و معادن، جهادکشاورزی، فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاون رییسجمهور و رییس سازمان مدیریت وبرنامه ریزی از جمله اعضای رسمی آن هستند. نقش و جایگاه شورای عالی آموزش و پرورش در نظام تعلیم و تربیت کشور با توجه به ضرورت و رسالتی که آموزش و پرورش کشور در جهت رشد خودکفایی و بهسازی جامعه بر عهده دارد، بسیار مهم و حایز اهمیت است. شورای عالی آموزش و پرورش به عنوان مرجع سیاستگذاری در حوزه وظایف آموزش عمومی و متوسطه در چارچوب سیاست های کلی نظام و قوانین و مقررات موضوعه کشور است که عهدهدار امر سیاستگذاری، تدوین خط مشی ها و راهبردها، تعیین ضوابط و وضع مقررات، تصویب اساسنامه ها و آیین نامه های آموزشی و تربیتی است که دارای سابقه طولانی و تاریخی حدود ۱۲۰ ساله است.
عضویت فرهنگیان و معلمان در این شورای بسیار مهم که تا به حال به صورت گزینشی و انتصابی بوده است لزوم مشارکت و حضور حداکثری فرهنگیان و معلمان در این امر ضروری به نظر می رسد. از این رو امید می رود با انتخاب سه نفر از فرهنگیان گام موثری در جهت اعتلای مقام معلم در تصمیم سازی و تصمیم گیری های موضوعات مربوط به تعلیم وتربیت برداشته شود. ذکر این نکته ضروری است که یکی از شروط توسعه پایدار و حرکت به سوی آن، دخالت و مشارکت عموم مردم نسبت به آنچه مربوط به آنان بوده، است. در کشورهای توسعه یافته و نظام های دموکراسی، توسعه به سان سیستمی نگریسته می شود که عناصر اصلی آن، مردم، منابع و سرزمین به شمار می روند و ترکیب مطلوب این عناصر برمبنای مشارکت و در قالب یک ساختار اجتماعی، اقتصادی و قضایی مناسب به معنای دستیابی به توسعه خواهد بود. برای رسیدن به الگوی توسعه مطلوب یا استفاده صحیح از منابع و فرصتها و توزیع عادلانه آن، مشارکت مردم به عنوان عاملی محوری به شمار می رود؛ لذا مشارکت مستقیم وحقیقی معلمان به عنوان مهمترین عنصر اصلی نظام تعلیم و تربیت نسبت به توسعه پایدار آموزش و پرورش امری اجتناب ناپذیر است که باید در همه ابعاد مورد توجه مسئولان قرار بگیرد. پس انتظار می رود با توجه به فضا و فرصتی که جهت مشارکت فرهنگیان و معلمان در شورای عالی آموزش به وجود آمده است آن را غنیمت شمرد و با مشارکت حداکثری این امر را به سرانجام رساند و حلقه گم شده مشارکت مستقیم و واقعی معلمان در تصمیمات سرنوشت ساز و مهم مربوط به خودشان را احیا کرد. شاید گامی هرچند کوچک به سمت مشارکت همه جانبه معلمان در سیاست های کلان آموزش وپرورش باشد.