طلبکارِ شکست‌خورده

ورزش ایران در حالی همچنان از شکلِ مدرنی از ورزشکارسالاری حمایت می‌کند که کیانوش رستمی در کاپ پادشاهی تایلند باز هم در رسیدن به رکورد سهراب مرادی ناکام بود. بعد از آنکه نام کیانوش رستمی در بین مسافران اعزامی به کاپ قطر قرار نگرفت، صدای اعتراض این وزنه‌بردار که بعد از طلای المپیک 2016 ریو توفیقی نداشت، بلند شد که فدراسیون یک فرصت خوب و مهم را از او گرفته است. رستمی در بازی‌های آسیایی 2018 تصمیم گرفت در دسته 96 کیلوگرم، یعنی وزنی که سهرابِ مرادی منظم و بابرنامه در آن حضور دارد، وزنه بزند که نتوانست عملکرد خوبی داشته باشد و البته این هم قابل‌ پیش‌بینی بود چرا که او تازه وزنش را تغییر داده و رسیدن به رکوردهای خوب در دسته جدید، نیاز به زمان و تمرین زیادی دارد.

مردی تحت حمایت کمیته!

کیانوش به همین علت در مسابقات جهانی عشق‌آباد هم شرکت نکرد، در جایی که سهراب مرادی با رکورد 186 در یک ضرب، 230 در دوضرب و 416 کیلوگرم مجموع، با سه طلا مقام اول را به خود اختصاص داد. او و دیگر ملی‌پوشان ایران با حضور در مسابقات جهانی ترکمنستان یکی از 6 مرحله گزینشی را که باید تا المپیک پشت سر بگذارند،تجربه کرد. در ادامه هم چند وزنه‌بردار به کاپ قطر رفتند تا همه مدعیان، یک میدان گزینشی را پشت سر گذاشته باشند،‌ همین موضوع اعتراض رستمی را به همراه داشت تا به این ترتیب کاپ پادشاهی تایلند برای او در نظر گرفته شود. رستمی که تحت حمایت کمیته ملی المپیک است در حالی که همچنان قصد تن دادن به تمرینات کادرفنی تیم ملی وزنه‌برداری را ندارد، برادرش را برای حضور در تایلند به فدراسیون معرفی کرد. برادری که سابقه‌ای در وزنه‌برداری دنیا ندارد و اگر به جرات نگوییم که سابقه‌ای در کار وزنه‌برداری و مربیگری ندارد، می‌شود ادعا کرد که جزو مربیان بنام این رشته و در حد قهرمانی چون کیانوش رستمی محسوب نمی‌شود.

ماساژورش را با خود برد

او از فدراسیون خواست که ماساژورش را هم با او به تایلند بفرستند که همه این کارها انجام شد. ظاهرا قرار نیست در هیچ نقطه‌ای با ورزشکارسالاریِ عجیب در وزنه‌برداری مبارزه کرد، چراکه کیانوش حالا علاوه بر اینکه خودش مربیانش را انتخاب می‌کند و هرگز زیر بار حضور در تمرینات مربیان تیم ملی نمی‌رود، تعیین می‌کند که چه پرواز و چه هتلی برایش در نظر گرفته شود. در شرایطی که ضوابط خاصی در مورد رزرو پرواز فرست کلاس یا بیزینس کلاس برای ورزشکاران وجود دارد که از جمله آن بلندی قد یا سنگین‌وزن بودن است، کیانوش رستمی بدون دارا بودن هیچ‌یک از این شرایط با پرواز بیزینس راهی تایلند شد که این موضوع چیزی در حدود 40 میلیون تومان برای ورزش ایران هزینه داشته است.

سهمیه نسوزانیم

دندان لق را باید کند، حتی اگر قرار به کسب مدال طلای المپیک هم باشد، باز هم کسی ورزشکارسالاری را نمی‌پذیرد؛ خصوصا حالا که با حضور کیانوش رستمی در دسته 96کیلوگرم و رقابتش با سهراب مرادی، کسی شانسی برای مدال طلای او قائل نیست. علاوه بر این تعداد سهمیه‌های وزنه‌برداری ایران به دلیل دوپینگ، به دو سهمیه مردان کاهش پیدا کرده و قطعا معقول نیست که بخواهیم این اندک سهمیه را هم در یک وزن بسوزانیم و از سوی دیگر با توجه به قوانین در هر وزن یک نفر می‌تواند در مسابقات شرکت کند. کیانوش رستمی در شرایطی در کاپ تایلند مدال طلا گرفت که رکورد 160 کیلوگرم یک ضرب، 211 کیلوگرم دوضرب و 371 کیلوگرم مجموع را از خود بر جای گذاشت که رکورد مجموع او 45 کیلوگرم با رکورد جهانی سهراب مرادی در دسته 96 کیلوگرم فاصله دارد. او در یک ضرب به رکورد سهراب حمله کرد اما در آنجا هم ناکام بود. درست است که میزان آمادگی و رکوردهای وزنه‌برداران در رقابت‌های گزینشی المپیک با آمادگی قهرمانان در میدان‌های رسمی و بزرگ چون جهانی و المپیک فاصله زیادی دارد اما اختلاف 45 کیلویی هم چیزی نیست که بشود در این چند ماه باقی‌مانده تا جهانی بعدی و المپیک 2020 جبران شود.