امریکا به تنهایی بزرگ‌ترین منبع بی‌ثبات‌کننده غرب آسیا است

به گزارش ایکنا؛ به نقل از اداره کل دیپلماسی رسانه‌ای وزارت امور خارجه، متن سخنرانی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در کنفرانس امنیتی مونیخ را منتشر کرد که به شرح ذیل است:

بسم‌الله الرحمن الرحیم

خانم ها و آقایان

دوشنبه گذشته میلیون ها ایرانی با شرکت در راهپیمایی های گسترده چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را جشن گرفتند که چنان زلزله‌ای ستون سلطه آمریکا در غرب آسیا را نابود کرد.

البته ایالات متحده هرگز با این واقعیت که ایران از حق ابتدایی تعیین سرنوشت برای خود استفاده نمود، کنار نیامده است. به همین دلیل برای مدت طولانی است که به طرز بیمار گونه‌ای بر روی ایران متمرکز شده و یک اشتغال ذهنی وسواس‌گونه نسبت به ایران پیدا کرده است که تاکنون نیز ادامه یافته است.

مشوه کردن چهره کشور من سیاست در دسترسی بوده که توسط 7 رئیس‌جمهور قبلی آمریکا مورد بهره‌برداری قرار گرفته است؛ سیاستی که در دولت‌های اقماری آمریکا خود را در پشت آن مخفی نموده‌اند. آمریکا بسیار پیشتر از این می‌بایست این بیماری بدخیم خود را مداوا می‌کرد، چرا که امروز تبدیل به یکی از بزرگترین خطرات حتی برای منافع خودش و البته صلح و امنیت بین‌المللی شده است.

طی دو سال گذشته ایالات متحده دشمنی خود بر ضد ایران را به یک سطح افراطی جدید رسانده است که بهترین مثال آن نقض یک‌جانبه و غیرقانونی تعهداتش در ذیل برجامی که به سختی مذاکره شده و با اجماع به تایید شورای امنیت رسید. ایالات متحده اکنون در تلاش برای وادار کردن بقیه به نقض قطعنامه شورای امنیت است که به صورت آشکارا خواستار عادی سازی روابط اقتصادی با ایران شده است.

در نشست اخیر «افراد بی‌علاقه» و «آشکارا مجبو‌رشده» در ورشو، معاون رئیس جمهور و وزیر خارجه آمریکا هر دو اروپا را حتی برای تلاش در جهت عمل به تعهداتش ذیل برجام و قعطنامه 2231 شورای امنیت - بدون آنکه موفقیت عملی زیادی را بدست آورده باشد - مورد سرزنش قرار دادند. دیروز در همین مونیخ، پنس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا، این مضحکه را مجددا تکرار کرد و گردن‌کشانه عنوان نمود که اروپا می‌بایست به آمریکا پیوسته و بدون در نظر گرفتن امنیت خود را تعهدات برجامی‌اش را نقض کند. اتهامات نفرت‌آمیز وی به ایران، بویژه اتهام جاهلانه وی در نسبت دادن یهودی‌ستیزی به وارثان مردمی که در تورات به پاس نجات دادن یهودیان، مسیح خوانده شده ، مضحک و در عین حال خطرناک است.

این تمرکز بیمارگونه و وسواس فکری بدخیم نسبت به ایران هزینه‌های زیادی را بر بقیه و بویژه منطقه، که برای 40 سال از پیامدهای ناشی از اصرار آمریکا بر انتخابات‌های غلط آن آسیب‌دیده، تحمیل کرده است.

آمریکا مبتنی بر این تمرکز بیمارگونه و وسواس روان‌پریشانه خودش، برای مدت طولانی مشوق ماجراجویی مخرب و یاغی‌گری دولت‌های اقماری خودش بوده است: از تسلیح صدام حسین بر جنگ بر ضد ایران تا حمایت از افراط‌گری؛ از کمک و معاونت در جرم ویران کردن سوریه و بمباران بی گناهان در یمن تا سرپوش گذاشتن بر حبس یک نخست وزیر و مسلح کردن یک خبرنگار. همزمان، ایالات متحده به صورت سیستماتیک تجاوزهای دائمی و شرم‌آور اسرائیل بر ضد فلسطینی‌ها را موجه جلوه داده و بر نقض جدی حاکمیت لبنان و سوریه سرپوش گذاشته است. و همه به بهانه «مهار ایران» انجام شده است.

خانم ها و آقایان

ایالات متحده ادعا می‌کند و برخی نیز طوطی‌وار و چشم‌بسته اتهامات مطروحه را تکرار می‌کنند، که ایران در منطقه دخالت می کند. اما هیچکس تاکنون از آن کشور پرسیده است که منطقه چه کسی؟ و فقط یک نگاه کوتاه به نقشه بیندازید. ارتش ایالات متحده ده هزار کیلومتر راه طی کرده تا پایگاه‌های خود را در مرزهای ما برپا کند. در عین حال، منابع منطقه را از طریق معادلات تسلیحاتی دوشیده است. بر اساس برآورد محافظه کارانه، هزینه‌های نظامی کشورهای شورای همکاری خلیج فارس به تنهایی در سال جاری بالغ بر 100 میلیارد دلار خواهد شد که 7 برابر ایران است.

بنابراین، چه کسی واقعا ناامنی را به منطقه صادر می‌کند؟ و چه چیزی منطقه را بیشتر تهدید می‌کند؟ موشک‌های بی‌شماری که برای وحشت یمن بکار رفته‌اند؟ و یا موشک‌های دفاعی ایران که تنها و صرفا بر ضد داعش در دفاع مشروع از خود استفاده شده‌اند؟

آیا این ایران است که تهدید به نابودی دیگران می‌کند و یا نتانیاهو رئیس همه چوپان‌های دروغگو است که آشکارا کشور من را تهدید نموده است، آن هم زمانی که در کنار کارخانه ساخت بمب‌های هسته‌ای‌اش ایستاده است؟ اینجا هیچ تئاتری - از جمله آنچه نمایش پنس معاون رئیس جمهور آمریکا بازی کرده است - نمی‌تواند حقیقت را مشوه کند.

در واقع هر روز ملت‌های بیشتری مواضع صریح خود در خصوص این واقعیت را آشکار می‌کنند که ایالات متحده اکنون به تنهایی بزرگترین منبع بی‌ثبات کننده در منطقه ما است. در حالی که ما در اینجا جمع شده‌ایم قانون‌گذاران عراقی خروج نیروهای آمریکایی را مطرح کرده‌اند و پس از بیش از 17 سال شکست در افغانستان ، ایالات متحده اکنون در حال مذاکره با طالبان است تا عقب‌نشینی کند.

در مقابل، ایستادگی ما در کنار مردم عراق و سوریه برای مقابله با تروریست‌ها، داعش را در مرز کامل محو قرار داده است و این در حالی است که این دو کشور برخوردار از سطحی از صلح و ثبات شده‌اند که طی سال‌های اخیر شاهد آن نبوده‌ایم.

من پس از مذاکرات سوچی وارد مونیخ شده‌ام، شهری که در آن جناب آقای رئیس جمهور روحانی گفتگوهای خود را با همتاهای روسی و ترک را برای ارتقا صلح در سوریه ادامه داد. پیش از آن نیز طی دیدار از عراق و لبنان به مدت 7 روز با مقامات دولتی، رهبران سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این کشوها برای کار مشترک به منظور تقویت ثبات و ارتقا فرصت‌های اقتصادی دو جانبه در منطقه گفت‌وگو داشته‌ایم.

اما اشتغال ذهنی و تمرکز بیمارگونه و سرکشانه آمریکا بر علیه ایران، این پیروزی‌هایی که به سختی به دست آمده است را به خطر انداخته‌اند.

در جبهه دیگر نیز اجرای کامل برجام از سوی ایران که به رغم خروج آمریکا ادامه یافته است، نقش اصلی در کاهش تنش و افزایش ثبات منطقه‌ای و جهانی ایفا کرده است. اما ایران نمی‌تواند به تنهایی هزینه‌های دستاوردهای جهانی را بپردازد؛ چه توافق هسته‌ای باشد و یا مبارزه با قاچاق مواد مخدر و یا قاچاق انسان. اروپا نیز لازم است سرمایه‌گذاری کند. بسیاری در دنیا و بویژه در این قاره به گونه‌ای زیبا در مورد چند جانبه‌گرایی صحبت می‌کنند. اما اکنون لازم است در مسیری دیگر قدم بگذارند. برای مثال، ایجادINTEX بسیار کمتر از تعهدات سه کشور اروپایی که برای نجات برجام داده بودند، انجام گرفته است.

در حالی که ما علاقمندی خود را به تعامل نشان داده‌ایم اما برای امنیت، ثبات، رشد و پیشرفت خود وابسته به دیگران نیستیم. ما تنها به ملت خود متکی هستیم. از این رو است که 40 سال فشار حداکثری ادعایی آمریکا شامل مشوه کردن چهره ایران، جنگ، تحریم ها و ترور - از جمله حمله وحشیانه تروریستی چهارشنبه در خاک کشور من که از خارج حمایت شد - هیچگاه نتوانسته است ملت ایران را به زانو درآورده و یا منطق تصمیم‌گیری ملت ایران را تحت تأثیر قرار دهند.

دوستان برجسته، هدف سیاست خارجی ایران ایجاد و تقویت «منطقه قوی» است که مانع اصلی ظهور تمایلات سلطه‌جویانه از جانب هر قدرتی، چه منطقه ای و یا جهانی، می گردد، طراحی شده است.

یک منطقه قوی در تعریف ساده به معنی اعتماد بیشتر، تجارت بیشتر و تعامل بیشتر مابین کشورهای منطقه در مقایسه با قدرت‌های بیرون منطقه هست. این امر نیازمند ثبات سیاسی و سرزمینی درون‌زا؛ اتکا بر مردم به عنوان منبع مشروعیت، امنیت و پیشرفت؛ هماهنگ‌سازی میان هویت‌های ملی و منطقه‌ای ؛ مشارکت همگان در برقراری صلح و در پیش گرفتن خویشتن‌داری راهبردی است.

خانم ها و آقایان

به‌رغم سخنرانی جاهلانه شنیده شده طی روزهای گذشته توسط مقامات آمریکا، من مایل هستم به شما یادآوری کنم که ما ایرانی‌ها وارثان یک تمدن بزرگ باشیم. تمامیت بشریت امروزه بر یک قایق سوار است و یا ما با هم به ساحل امن می‌رسیم و یا با هم غرق می‌شویم . شاعر شناخته شده ما سعدی این حقیقت را 900 سال قبل این گونه بیان نموده است:

بنی آدم اعضا یک ییکرند ​​که در آفریشن ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار ​دگر عضوها را نماند قرار

انتهای پیام