نقد آلبوم زندگی کن از رضا صادقی؛ بخند برقص بخون

در قطعات آلبوم زندگی کن به نظر می‌رسد قطعه‌ی زندگی کن تا حدودی توانسته است در نوع استانداردهای این نوع موسیقی و بیشتر به لحاظ درونمایه های محتوائی به ساختاری از رسالت فرهنگی موسیقی پاپ نزدیک شود و به یک جهت گیری درباره ی ماهیت گذران زندگی برسد.

آلبوم جدید رضا صادقی با عنوان زندگی کن، که در آخرین روزهای پایانی سال ۹۷ منتشر شد، با همکاری چندین ترانه سرا، تنظیم کننده و آهنگساز ساخته شد و در ۱۴ قطعه روانه‌ی بازار شده است. موزیسین هائی همچون مهران خالصی، مجتبی ابوالقاسم پور، شهراد امیدوار، پدرام شهرکی، سعید شمس و حامین بعنوان تنظیم کننده، مهدی ایوبی، المیرا اسکندری، بابک بابائی، عاطفه حبیبی و ساره تاجیک بعنوان ترانه سرا و بابک بابائی، وحید پویان، مجتبی ابوالقاسم پور و میلاد بابائی در بخش آهنگسازی رضا صادقی را در تهیه‌ی این آلبوم همراهی کرده اند. در ادامه با بررسی و نقد آلبوم زندگی کن از رضا صادقی با نت نوشت همراه باشید.

آلبوم زندگی کن ساخته‌ی رضا صادقی؛ بخند برقص بخون

پیش از نقد و بررسی آلبوم زندگی کن می‌توان اشاره کرد، قطعات آلبوم در سبک موسیقی پاپ با همان المان‌های شخصی موسیقی رضا صادقی، ترکیبی از موسیقی فولکلور جنوبی و موسیقی پاپ اروپائی است و وکال این خواننده نیز برای طرفداران این نوع موسیقی نوعی حس نوستالژیک ایجاد می‌کند. تداعی معانی یکی از عوامل لذت بردن از موسیقی پاپ، در نوع موسیقی رضا صادقی با ماهیت تن صدا و وکال او تعریف می‌شود. برای توضیح تداعی معانی در نقد آلبوم زندگی کن، بعنوان مثال می‌توان قطعه‌ای را مثال زد که برای شخصی خاطرات قبل از ازدواجش را زنده می‌کند و این قطعه برایش مفهوم بیشتری از قطعه‌ای ایجاد می‌کند که از آن هیچ خاطره‌ای ندارد.

این موضوع هم در نوع صدای صادقی در خاطره‌ی جمعی موسیقی عامه پسند نفوذ کرده و هم در قطعاتی که از نظر مخاطبان عام به شهرت رسیده اند. قطعاتی مانند مشکی رنگ عشقه، فراموش، ادعا، تو با منی، خدارو چه دیدی و قطعه‌ی محبوب وایسا دنیا.

بیشتر بخوانید: نقد آلبوم دریا از مسیح و آرش عدل پرور؛ ابتذال فاحشه شدن یا برترین آلبوم سال!

آلبوم زندگی کن ساخته‌ی رضا صادقی

در بخش ترانه سرائی در آلبوم زندگی کن ساخته‌ی رضا صادقی، با ترانه‌هائی مواجهیم که همه مضمونی عاشقانه دارند و در پیگیری این مفهوم، ترانه سرایان رویکرد متنوعی به مفهوم عشق و روابط عاشقانه داشته اند و آن را از زوایای مختلف مورد بررسی قرار داده اند. در برخی از ترانه‌ها با عشق هائی از دست رفته مواجهیم که معشوق در هجران آن می‌سوزد یا با عشق هائی که با نفرت توأم شده اند یا عشق‌هائی ناکام که به نتیجه نمی‌رسند و با احساسی ناخوشایند همراهند یا احساسی که در نتیجه‌ی پذیرش این ناکامی و ارتباطی منطقی با آن سر بر می‌آورد.

در نقد و تحلیل آلبوم زندگی کن، نوع موسیقی رضا صادقی به طور کلی و منحصراً در این آلبوم گرچه به نوع موسیقی پاپ بازاری نزدیک نمی‌شود ولی تاریخ مصرف کوتاهی دارد و صرفاً برای سرگرمی تهیه شده و اندیشه، رسالت و دغدغه‌ای را دنبال نمی‌کند. برخلاف نگرش‌ها و دیدگاه‌های سیاسی خواننده که بیرون از مختصات موسیقیش بروز می‌کند، موسیقی‌ها صرفاً خالی از درون مایه‌ای ایدئولوژیک هستند و مسیر متفاوتی را طی می‌کنند. نوعی موسیقی که به زبانی پرداخت شده است که برای عوام قابل درک باشد و این هنر را از زمینه‌های فرهنگی آن جدا می‌کند.

بیشتر بخوانید: نقد قطعه ماه پیشونی از هوروش بند؛ موسیقی به مثابه‌ی عامل ابتذال

آلبوم زندگی کن ساخته‌ی رضا صادقی

در ادامه‌ی نقد آلبوم زندگی کن تکرار عاملی اساسی در شکل گیری موسیقی پاپ است که شنونده را بعنوان شرکت کننده‌ای فعال در موسیقی درگیر می‌کند و از آن جائی که موسیقی پاپ یک ژانر است که مخاطب عام بیشتر در معرض آن قرار دارد، می‌بایست از نظر محتوائی و فرمیک درونمایه‌ای غنی و پویا را دنبال کند. تکرار ملودی‌ها و محتوای ترانه‌ها بعد از هر بار گوش کردن بیشتر در اذهان نفوذ می‌کند و باعث می‌شود مخاطب به گوش کردن دوباره‌ی آن ترغیب شود. به این ترتیب نوعی پرورش و تربیت گوش موسیقیایی در مخاطب شکل می‌گیرد؛

پس رواست سازندگان این نوع موسیقی از این خصوصیت جادوئی موسیقی پاپ استفاده‌ی بهینه تری داشته باشند و از آن برای تبلیغ و آگاه سازی یک جریان فکری بهره گیرند که در جهت گیری و طرح مسئله‌ی معضلات روز جامعه مؤثر واقع شود. همان طور که موسیقی مردم پسند در شناخت فرهنگ معاصر نیز تأثیر بسزائی دارد. در قطعات آلبوم زندگی کن به نظر می‌رسد قطعه‌ی زندگی کن تا حدودی توانسته است در نوع استانداردهای این نوع موسیقی و بیشتر به لحاظ درونمایه‌های محتوائی به ساختاری از رسالت فرهنگی موسیقی پاپ نزدیک شود و به یک جهت گیری درباره‌ی ماهیت گذران زندگی برسد.

در کنار این قطعات پاپ، یکی دو قطعه نیز وجود دارند که به زبان محلی و برگرفته از موسیقی جنوب و فولکلور بندرعباس ساخته شده اند، قطعات عزیزوم و چوک دهاتی. در این قطعات نیز موج موسیقی پاپ بیشتر بر قطعات سوار است، در حالیکه پتانسیل موسیقی فولکلور جنوب بسیار غنی و قدرتمند است و در راستای بداهه پردازی و بداهه نوازی و پرداخت به یک موسیقی ناب و بکر زوایای منحصربفرد و گسترده تری را دنبال می‌کند که جای آن در قطعات آلبوم زندگی کن خالی است.

بیشتر بخوانید: نقد آلبوم ابراهیم محسن چاوشی ، خوب خوب و خوشبختیم، خشک و سفت و سَرسختیم

بیشتر بخوانید: تحلیل آلبوم ایران من ساخته‌ی همایون شجریان و سهراب پورناظری؛ بر دشت من، باران توئی

شاید این مطالب هم خواندنی باشد:

نقد آلبوم دریا از مسیح و آرش عدل پرور؛ ابتذال فاحشه شدن یا برترین آلبوم سال!

موزیک فیلم ساعت ها The Hours ساخته‌ی فیلیپ گلس؛ زندگی دزدیده شده

موسیقی راک چیست ؟ هرآنچه که باید راجع به موسیقی راک بدانید! سنگینی صدا