در سال ۱۹۸۹ (نزدیکترین سال برای دسترس بودن اطلاعات و آمار دقیق) ۲۳/۸ درصد از زایمانها در امریکا به روش سزارین انجام گرفته است. در یک روزگاری چنین به نظر می آمد که اگر هر خانمی یک بار برای زایمان، سزارین را تجربه کند، بالاجبار بقیه زایمان های ار نیز باید به همین روش انجام گیرد. ولی امروزه، حرکت نیرومندی در جهت تشویق مادران به به زایمان طبیعی به دنبال سزارین قبلی آنان، صورت گرفته است. بخاطر این تغییر جهت در علم مهم به احتمال زیاد بعد از این از تعداد سزارین ها کاسته خواهد شد.
برای مادرانی که تصمیم به شیردهی نوزاد خود دارند، زایمان به روش سزارین دارای نکات مثبت و هم نکات منفی می باشد. از مهمترین نکات منفی، این می باشد که عمل سزارین خود عمل جراحی بزرگ و عمده ای می باشد، بنابراین برای انجام آن، داروهای زیادی به کار می رود و پس از آن، مادر کاملاً ناراحت بوده و برای بهبودی و بلند شدن از بستر به زمان بیشتری نیازمند است.
در اغلب موارد، پس از سزارین، مادر می تواند بلافاصله پس از تولد نوزاد، او را ببیند، ولی معمولاً نمی تواند او را در آغوش گرفته و یا به او شیر دهد. به دلیل وجود درد زیاد، مادر قادر نخواهد بود که کاملاً با نوزادش ارتباط برقرار کرده و تمام حواشش را به او دهد. زایمان به طریقهٔ سزارین، به این معنی است که مادر به محض به هوش آمدن و بازگشت به حال طبیعی، باید به نقش جدید خود که همان ایفای وظایف مادری می باشد، بپردازد که این واقعاً برای مادر، کار و مسؤولیتی دو چندان مشکل می باشد.

و اما در مورد نکات مثبت، سزارین
البته به عنوان بزرگترین شاخص مثبت، سزارین، می توان از تأمین و حفظ جان و زندگی مادر و نوزاد نام برد. بعد از سزارین، مادران تازه زا معمولاً مدت زمان طولانی تری را در بیمارستان گذرانده و از این بابت، به خصوص برای مادران اول زا، توجهات پرستاری ویژه، کمک بزرگی خواهد بود. به هنگام زایمان طبیعی، معمولاً مادران پس از سه روز بیمارستان را ترک گفته و در این صورت از حمایتهای گروه پزشکی و همچنین از تجارب پرستار مامای هوشیار و تعلیم دیده، در جهت آموزش شیردهی و نیز گرفتن جواب در مورد سؤالاتی که پس از شروع به شیردهی واقعی برای آنان پیش می آید، بی نصیب می مانند.
به عقیدهٔ مادران، تازه پس از چند روز بعد از زایمان، که شیر به جریان می آید، نگرانی ها و اضطراب های مادر دربارهٔ مشکلات و موانع موجود بر سر راه شیردهی مانند: زخم شدن نوک پستانها شروع می گردد. آنها مایلند بدانند که آیا با وجود این مشکلات، باز هم میتوانند به شیردهی ادامه دهند. بنابراین مادرانی که سزارین شده اند، تا این روزها هنوز در بیمارستان به سر برده و به خوبی از تجارب افراد متخضص و حرفه ای بهره می گیرند و به طور جدی و قاطع قادر خواهند بود که در مورد ادامهٔ شیردهی به نوزاد تصمیم گیری نمایند.
به ندرت پیش می اید که سزارین با تجارب اولیهٔ شیردهی مادر مداخله نماید. شیردهی فقط در صورتی به تأخیر می افتد که نوزاد بدحال بوده و یا این که مادر بیماری و مشکلی داشته باشد. اگر مادر، پس از سزارین به زودی نتواند اقدام به شیردهی نوزاد خود نماید، باید ترتیبی داده شود تا زمانی که مادر و نوزاد، با یکدیگر نیستند، زائو هر سه ساعت یک بار از شیردوش برای دوشیدن شیر خود استفاده نماید.
مادرانی که سزارین شده اند، همانند بقیهٔ مادران تازه زا، به تغذیهٔ خوب و مناسب نیازمندند. البته در چند هفتهٔ اول، به دلیل مصرف انرژی بیشتر برای ترمیم جراحاتشان، به دریافت کالری بیشتری احتیاج دارند. «ویتامین ث» و «روی» دو مادّهٔ غذایی هستند که در ترمیم و بهبودی زخم مؤثر می باشند، بنابراین سعی کنید که در این دوران، غذای مصرفی تان حاوی «ویتامین ث» زیادی باشد و نیز غذاهایی مانند: گوشت گوساله، جگر تخم مرغ، مرغ و نان دارای غلات کامل را، به خاطر داشتن عنصر «روی» استفاده نماید.
یکی از مشکلات پس از عمل جراحی، یبوست می باشد که برای رفع آن خوردن غلات با الیاف فراوان، نان با غلات کامل و میوهٔ با پوست، کمک کننده می باشد. شما باید همچنین به مقدار کافی مایعات بنوشید، نوشیدن مایعات، علاوه بر اینکه برای درمان یبوست مؤثر می باشد، از ابتلاء به عفونت های مجاری ادراری نیز پیشگیری می نماید. (عفونت مجرای ادرار به دلیل گذاشتن سوند ادراری به داخل مثانه در هنگام عمل، بعد از سزارین شایع می باشد).

منبع: از من بپرس