فوتبال مشهد در دوران نقاهت است

شهرآرا آنلاین - مرتضی اخوان - شاید به همین علت در پست هافبک چپ و راست همیشه در رفت‌و‌آمد بود و نمی‌توان به‌درستی جای بازی او را در زمین پیدا کرد. آقای پیش‌کسوت معتقد است ورزش در زمان بازی آن‌ها سرگرمی نسلشان بوده است. حسین دیهیم در پنجاه‌وچهارسالگی میهمان «سه‌شنبه‌ها با پیش‌کسوتان فوتبال» است تا از خاطرات روزهای فوتبال در دهه 60 بگوید.

به وقت تولد

اول آذرماه 1344 در محله نخ‌ریسی مشهد به دنیا آمدم. در خانواده‌ای پرجمعیت که اهل هنر هم بودند زندگی کردم، 7 برادر و 2 خواهر. برادرانم موسیقی‌دان بودند و خود من هم ساز می‌زنم.

تعداد فرزندان

2 فرزند دارم: کیوان و پوران. 2 تا نوه هم به نام‌های سهراب و شهریار دارم. بچه‌ها دنبال فوتبال حرفه‌ای نرفتند اما سهراب، نوه‌ام، خیلی فوتبالی است و اگر بخواهد سمت فوتبال برود، حتما از او حمایت می‌کنم.

فعالیت‌ها و افتخارات فوتبالی

اولین تیمم یک تیم محلی بود به نام «عدل» و می‌توانم بگویم اولین مربی من که مرا به نخستین تیم باشگاهی «وفادار» معرفی کرد ناصر علی‌پور بود. یک سال در این تیم بازی کردم و با تیم «توربو» آشنا شدم. شش هفت سالی در توربو بازی کردم. از سال 68 هم که زیرگروه استان‌ها در کشور آغاز شد، تقریبا همه بازیکنان به ابومسلم یا پیام می‌رفتند. من هم ابومسلمی شدم و تا پایان دوران فوتبالم در سال 74 برای این تیم فوتبال بازی کردم. در اولین‌ سال که با ابومسلم در مسابقات زیرگروه کشوری شرکت کردیم، در منطقه یک قهرمان شدیم و به دور بعد صعود کردیم. آن موقع تیم‌های خوب نساجی مازندران، سپیدرود رشت و ... در منطقه یک بودند و ما کار بزرگی انجام دادیم.

دوران مربیگری

هیچ وقت سمت مربیگری نرفتم. شاید چون شرایطش پیش نیامد یا درگیری‌های زندگی زیاد بود.

شغل در کنار فوتبال

کارهای متفاوت انجام می‌دادیم. یک مدت کارمند سازمان آب بودم. زمانی در شهد ایران کار می‌کردم. اما هم‌اکنون یک کافی‌شاپ در قاسم‌آباد دارم.

خودرو و منزل

یک پراید دارم و در منطقه قاسم‌آباد مستأجر هستم.

آخرین فعالیت ورزشی

سال گذشته بعد از 23 سال دوباره وارد عرصه فوتبال شدم و به همراه جمعی دیگر از پیش‌کسوتان دوباره تیم توربو را راه‌اندازی کردیم و در لیگ استان هم قهرمان شدیم.

تلخ‌ترین و شیرین‌ترین اتفاق

مشهد را همه‌جای ایران با اسم ابومسلم می‌شناسند. ابومسلم برند مشهد بود و به نظر من هیچ‌چیز تلخ‌تر از این نیست که نام ابومسلم دیگر نیست. شیرین‌ترین اتفاق هم این است که در چند سال اخیر برخی مدیران شهری با برگزاری مراسم‌ها و تجلیل‌ها پیش‌کسوتان را دوباره دور هم جمع کرده‌اند که این شایسته است.

حال و روز امروز فوتبال مشهد

امروز فوتبال در مشهد بومی نیست. بازیکنان خیلی کمی از مشهد در سطح اول کشور و تیم ملی داریم. اگر حمایت‌ها باشد و برخی از تعصبات کنار برود، فوتبال مشهد همیشه حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. می‌توانم بگویم فوتبال مشهد در دوران نقاهت است.

گله فوتبالی

همیشه با زندگی جلو رفته‌ام و هیچ وقت اسیر لحظات نشده‌ام. زندگی را تجربه کرده‌ام و هیچ گله‌ای از هیچ‌کس ندارم.