مهرورزی در نیمه های شب

تهران- ایرنا- «کوچه گردان عاشق» آیینی که سال هاست توسط جمعیت امام علی (ع) در مناطق محروم اجرا می شود. در این مراسم هر سال و همزمان با شب های قدر، خانواده های نیازمند، بسته ارزاق می گیرند و طعم مهرورزی را می چشند.

محرومیت در ظاهر یک عنوان است اما تا از نزدیک آن را نبینید و لمس نکنید، محروم و محرومیت را درک نخواهید کرد. «کوچه گردان عاشق» مراسم و آیینی دیرینه است که توسط جمعیت امام علی (ع) برگزار می شود. امسال بیستمین سال اجرای آن در مناطق حاشیه و محروم شهرهای کشور است و خیران، داوطلبان و علاقه مندان به امور خیر دورهم جمع شده و از نزدیک با چهره محرومیت مواجه می شوند و در این مناطق اقدام به توزیع بسته ارزاق می کنند.
زهرا رحیمی مدیرعامل جمعیت امام علی (ع) در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا درباره این رسم می گوید و معتقد است «کوچه گردان عاشق» سرآغازی است برای حضور و مشارکت مداوم خیران در محله های محروم.

ایرنا: چرا کوچه گردان عاشق؟
رحیمی: کوچه گردان همان روشی است که حضرت علی (ع) در پیش گرفته بود و کیسه های آذوقه را شبانه در خانه نیازمندان می برد، با فرزندان آنها بازی می کرد و از این طریق در جریان وضعیت خانواده های فقرا و یتیمان قرار می گرفت و به کمکشان می رفت. بر اساس همین ما نیز تصمیم گرفتیم به شیوه آن حضرت اقدام کرده و در شب های قدر که به نام ایشان نامگذاری شده است، بسته های ارزاق را میان نیازمندان توزیع کنیم که امسال بیستمین سالی است که این کار توسط اعضای جمعیت انجام می شود.

ایرنا: یعنی کار توزیع این اقلام شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان انجام می شود؟
رحیمی: بله، اما چون این آیین در خیلی از شهرهای دیگر هم انجام می شود، شب های 23 و 25 نیز قرار است اقدام به توزیع ارزاق میان نیازمندان کنیم.

ایرنا: این آذوقه شامل چه اقلامی می شود؟
رحیمی: شامل موادغذایی مانند گوشت، مرغ، حبوبات، روغن، برنج، چای، قند، شکر و تن ماهی. مجموع مبلغ هر بسته 380 هزار تومان و این آذوقه یک ماه هر خانواده ای است.

ایرنا: خانواده هایی که این بسته ها را دریافت می کنند از چه مناطقی هستند و چه ویژگی هایی دارند؟
رحیمی: تصور کنید اینها، خانواده هایی هستند که سالی یک بار هم قادر به تهیه گوشت نیستند. اغلب ساکن حاشیه شهرهای کشور هستند و از لحاظ درآمد و محله ای که در آن زندگی می کنند در وضعیت خوشایندی به سرنمی برند. صد در صد خانواده هایی که شناسایی شده اند، از فقر رنج می برند. حتی در بین خانواده هایی که شناسایی کرده ایم افراد سالمند، از کار افتاده، معلول که قادر به تامین معاش خود نیستند نیز وجود دارند.

ایرنا: با این کار چه هدفی را دنبال می کنید؟
رحیمی: هدفمان این است، یک بخشی از جامعه را که نسبت به مسائل اجتماعی و به ویژه فقر نگاه انفعالی دارند، با شرکت در این مراسم فعال تر کنیم. این فعال شدن از آگاهی سرچشمه می گیرد. برای مثال وقتی افراد خودشان در این محله ها حضور یابند و از نزدیک با چهره فقر روبرو شوند، در آنها احساس مسئولیت ایجاد می شود و در سال های دیگر بدون شک خودشان دست به کار شده و از این خانواده ها حمایت می کنند و در مراسم های اینچنینی مشارکت خواهند داشت. از نظر من کوچه گردان یک آغاز در کنار محرومان جامعه است. آغازی که به حضور افراد خیر از اقشار مختلف در این مراسم ختم می شود.

ایرنا: هر فردی می تواند برای کمک در این مراسم شرکت کند؟
رحیمی: البته محدودیت هایی هم وجود دارد. چون تعداد بسته های ارزاق مشخص است و به نسبت آن نیاز به کمک افراد برای توزیع در مناطق داریم. ولی افراد می توانند برای حضور در این مراسم ثبت نام کرده و نسبت به بسته بندی، توزیع و حضور در منطقه شرکت کنند.

ایرنا: کار توزیع به چه صورت انجام می شود؟
رحیمی: به طور معمول شب توزیع در یکی از خانه های محله ساکن می شویم، مراسم دعای شب های قدر را انجام داده و پس از آن کار اقدام به پخش اقلام در میان خانه هایی که از قبل شناسایی شده اند، می کنیم.

ایرنا: در تهران در چند محله محروم این بسته ها را دریافت می کنند؟
رحیمی: 18 محله که بیشتر مناطق حاشیه و فقیرنشین هستند. البته کار توزیع بسته ها در مناطق حاشیه نشین شهرهای دیگر نیز انجام می شود. از جمله بخش هایی از جنوب کرمان، استان سیستان و بلوچستان و خوزستان.

ایرنا: تاکنون چند بسته ارزاق تهیه شده است؟
رحیمی: معیار ما 10 هزار بسته است که تاکنون بخش کوچکی از آن تهیه شده است اما امیدوار هستیم با همت خیرین به زودی کل این بسته ها تامین شوند.

ایرنا: این کار باعث وابستگی خانواده ها به کمک خیرین نمی شود؟
رحیمی: اگر هر ماه این کار انجام می شد، این اتفاق رخ می داد اما کوچه گردان عاشق سالی یکبار همزمان با شب های قدر انجام می شود. مثل اینکه در خانه شما نذری بیاورند، حالت اجر و برکت دارد. این کار باعث می شود افراد با محله های محروم و چهره محرومیت آشنا می شوند و از طرف دیگر خانواده های محروم متوجه شوند که افرادی به یادشان هستند و نادیده گرفته نشده اند. همان طور که گفتم این آیین سرآغاز یک شروع است نه پایان. آغازی برای حضور مداوم در محله هایی که اگر توجه و اراده مردم خیر نباشد، تغییری در آنها ایجاد نخواهد شد.
اجتمام*9213*1834