جدای از همه «حمایت هایی که از نویسندگان بومی برای تولید آثاری در حوزه تئاتر مقاومت در این سال ها صورت نگرفته است»، احاطه برخی اتفاقات و موضوع های کلیشه ای بر بعضی آثار باعث شد این ژانر مهم، تماشاگرش را از دست بدهد و تماشاگر با این آثار ارتباط برقرار نکند. ترس از گیشه، یکی دیگر از مشکلاتی است که تئاتری ها را از کار در این ژانر بازمی دارد. در نگاه اول این طور به نظر می رسد که یک تئاتر با موضوع دفاع مقدس، موفق نخواهد بود، درصورتی که توفیق در گیشه و صحنه، مرهون تحقیق و بررسی متن اثر است. افزودن یک منظر اجتماعی به ژانر دفاع مقدس و افزودن حرفی بهروز و شکستن کلیشه ها، هم مخاطب را روی صندلی تماشاخانه می نشاند و هم اثر را در گیشه موفق می کند. فراموش نکنیم هزینه های تولید، سرسام آور است، آن هم در ژانری مثل دفاع مقدس و مقاومت که نیاز به صرف هزینه سنگین دارد. در این ژانر اگر نمایشی، حمایت نشود، قطعا در تولید دچار مشکل می شود.
این باور اشتباه درمیان اهالی تئاتر وجود دارد که کار در حوزه دفاع مقدس را کارآمد نمی دانند؛ به همین خاطر خیلی به این ژانر توجه نمی کنند. بیشتر سعی می کنند در حوزه مضامین اجتماعی فعالیت کنند، درصورتی که اگر نگاه دقیق و موشکافانه داشته باشند و درپی ایجاد ارتباط میان مفاهیم آن دوره با شرایط کنونی باشند، توفیقاتی را به دست خواهند آورد.
از این نکته هم غافل نشویم که جذب بازیگران حرفه ای برای بازی در آثار این حوزه، سخت است و کار کردن با بازیگران کم تجربه، سخت تر. بازیگری که در این ژانر نقش می آفریند، باید از پس کار برآید.
شرایط کنونی کشورمان و اتفاقاتی که در خاورمیانه رخ داده است و نقشی که ایرانی ها در آن دارند، دست مایه خوبی برای تولید آثار در حوزه دفاع و مقاومت درآمیخته با مضامین و مسائل اجتماعی است.