جایگاه یک هنرمند را مردم مشخص می‌کنند

با توجه به فعالیت در حوزه‌های مختلفی همچون آهنگسازی، خوانندگی و بازیگری، مردم شما را بیشتر با آثاری که در عرصه موسیقی خواندید می‌شناختند اما حال با بازی در مجموعه «از یادها رفته» به نوعی خودتان را در قامت یک بازیگر نیز مطرح کردید. اگر در موقعیتی قرار بگیرید که بین بازیگری و خواندن تنها بتوانید یکی را برگزینید، انتخاب شما کدام است؟

برای من خوانندگی در درجه اول است. خوانندگی شغل اصلی، عشق و زندگی من بوده و سال‌ها با آن زندگی کردم و تا به حال ۱۱ آلبوم موسیقی و دو آلبوم تصویری را در این حوزه منتشر کرده‌ام.درباره مقوله تصویر نیز باید بگویم که من در دوران نوجوانی عاشق فیلم دیدن بودم. ولی بازیگری برای شخص من از فیلم «تیک‌آف» جدی شد و حس کردم که می‌خواهم به‌صورت جدی بازی کنم. دلیل این موضوع نیز این بود که نقش من در این فیلم اصطلاحا درآ‌مده بود. چراکه چند کارگردان و هنرپیشه مطرح سینما بعد از دیدن فیلم به من زنگ زدند و از نقش خیلی تعریف کردند. آنجا بود که احساس کردم شاید بتوانم خیلی جدی‌تر این کار را ادامه دهم. بعد از آن پیشنهاد این سریال از طرف بهرام بهرامیان شد و من هم دیدم که «مهراد» نقش خیلی خوبی بوده و از پس آن برمی‌آیم.به نوعی شخصیت «مهراد» به روحیات خودم هم خیلی نزدیک بود. در واقع «مهراد» یک آدم کاریزماتیک است که هر اتفاقی پیش بیاید به خواسته‌هایش می‌رسد؛ من هم به همین صورت هستم و اگر چیزی را بخواهم باید آن را به دست بیاورم.به‌عنوان مثال می‌خواهم آلبوم تصویری بدهم به‌دنبال آن رفته و این کار را انجام می‌دهم، می‌خواهم در سینما کار کنم می‌روم این کار را انجام می‌دهم. در نهایت هرچه که هدفم باشد به سمت آن رفته تا آن را به دست بیاورم. نقش «مهراد» هم همین است؛ حال در بستر تاریخ به شکل دیگری اتفاق می‌افتد.تنها نگرانی که در این پروژه داشتم، بحث زمان سریال بود. چراکه در سینما ۳۰، ۴۰ روز می‌روید و کارتان تمام می‌شود ولی سریال داستانش فرق می‌کند و با توجه به مشغله‌کاری که من داشتم، هماهنگی تایم برای آن خیلی کار سختی بود. ولی به‌هر حال قبول کردم و الان از این موضوع راضی هستم.

به این موضوع اشاره کردید که یک فیلم‌بین حرفه‌ای هستید. به‌طورکلی در آثار شما نیز ادای دین به سینما بسیار مشهود است، ولی حال که به‌طورجدی وارد دنیای بازیگری شدید، عده‌ای نسبت به این موضوع نقد دارند و صحبت‌هایی را مطرح می‌کنند مبنی بر اینکه چرا یک خواننده باید بازیگر شود؟ آیا قرار است باز هم فعالیت‌ جدی خود در سینما را به‌عنوان بازیگر ادامه دهید؟

قطعا قرار است فعالیت‌های جدی‌تری را در سینما داشته باشم، ولی بالاخره هرکسی به افراد دیگر نقدهایی دارد؛ اما از نظر من در نهایت این مردم هستند که جایگاه یک هنرمند را مشخص می‌کنند. یعنی اینکه هنرمند کجا باشد و چه کار کند بسته به‌نظر آنهاست.در این سال‌ها خیلی از هنرپیشه‌ها خوانندگی را تجربه کردند، ولی یک آلبوم منتشر کرده و نتوانستند ادامه دهند. البته خیلی‌های دیگر هم هستند همچون حامد بهداد و مهران مدیری که همچنان خوانندگی را پیگیری می‌کنند و اتفاقا موفق هم هستند.بالعکس این موضوع هم به همین‌گونه است؛ خیلی از خواننده‌ها آمدند و یک فیلم بازی کردند و دیگر ادامه ندادند ولی من از آن دست نیستم. به این خاطر که تا الان چهار فیلم سینمایی به‌عنوان نقش اصلی بازی کردم و حال هم یک نقش جدی در سریال داشتم. قطعا در آینده جدی‌تر به این قضیه خواهم پرداخت، ولی در هر صورت نقد وارد می‌شود و دوستان هم می‌توانند نقد داشته باشند. هنرپیشه‌های کارکشته هم وقتی در نقش‌هایی بازی می‌کنند، ایراداتی دارند. من هنرپیشه حرفه‌ای نیستم و قطعا کار من هم ایراداتی دارد.

حال که به‌صورت جدی‌تر به عرصه بازیگری وارد شده‌اید از این به بعد در ایفای نقش‌های مختلف چقدر تیپ و شخصیت‌بودن کاراکترها و تجربه دنیاهای متفاو‌ت‌تر بازیگری برایتان اهمیت دارد؟ آیا می‌توان در آینده این انتظار را داشت که رضا یزدانی را در نقش‌هایی که خیلی هم ظاهر شیکی ندارد، ببینیم؟

وقتی شما چنین نقشی را بازی می‌کنید؛ قطعا ادامه راه برایتان خیلی مهم می‌شود. به نوعی خیلی باید مواظب باشید که دست از پا خطا نکنید و انشاءا... که من هم بتوانم از خودم مراقبت کنم.

گاهی اوقات پیش می‌آید که ما وقتی بازی یک بازیگر را می‌بینیم، باور نمی‌کنیم که در حال بازی‌کردن بوده و می‌گوییم که خود شخصیت درون فیلم است. در ایفای نقش‌هایی که تا به‌حال بازی کردید؛ خودتان به‌شخصه چقدر احساس می‌کنید از رضا یزدانی فاصله گرفته و شخصیت درون فیلم و سریال شده‌اید؟

در فیلم «تیک‌آف» کاملا این حس را داشتم. به‌خاطر اینکه سه هفته قبل از اینکه فیلمبرداری شروع شود، در کافه‌ها و قهوه‌خانه‌های بوشهر می‌نشستم و به زبان مردم بومی گوش می‌کردم و با آنها دیالوگ برقرار می‌کردم تا بتوانم لهجه را یاد بگیرم. به‌نوعی از یک‌جایی به بعد کاملا غرق نقش شده بودم و این اتفاق افتاد.در نقش «مهراد» نیز به همین صورت بود؛ فکر می‌کنم چیز زیادی از فیلمبرداری نگذشته بود که من وقتی گریم می‌شدم و کت‌وشلوار، کراوات و کلاه شخصیت «مهراد» را سرم می‌گذاشتم، قشنگ احساس می‌کردم، یک فرد دیگر هستم و کاملا از رضا یزدانی جدا شدم. به‌خصوص وقتی با گذاشتن کلاه شخصیت، در آیینه به خودم نگاه می‌کردم، واقعا مهرادی را می‌دیدم که شخصیتی جدا از رضا یزدانی بود.