سه ماهه دوم بارداری اغلب زمانی است که مردم در دوران بارداری خود را بهتر می شناسند. تهوع و استفراغ معمولا حل می شود، خطر سقط جنین کاهش یافته است، و درد ماه نهم نیز بسیار دور است.
با این حال، عوارض متعددی وجود دارد که ممکن است رخ دهد. برای یادگیری آنچه که برای جلوگیری از عوارض می توانید انجام دهید متن زیر را مطالعه کنید.

خون ریزی
اگرچه خطر سقط جنین در سه ماهه دوم بسیار کمتر است، اما هنوز هم می تواند رخ دهد. خونریزی واژینال معمولا اولین علامت هشدار دهنده سقط جنین است. سقط جنین در سه ماهه دوم (قبل از ۲۰ هفته) ممکن است ناشی از چندین عامل مختلف باشد که می تواند شامل موارد زیر باشد:
سپتوم رحم دیواره یا سپتوم داخل رحم آن را به دو قسمت جداگانه تقسیم می کند.
دهانه رحم ناقص وقتی که دهانه رحم خیلی زود باز می شود، باعث زایمان زودرس می شود.
بیماری های خود ایمنی. نمونه هایی از آن لوپوس یا اسکلرودرمی هستند. این بیماری ها می توانند زمانی اتفاق بیفتند که سیستم ایمنی بدن شما به سلول های سالم حمله می کند.
اختلالات کروموزومی جنین. این زمانی است که در کروموزوم های کودک که سلول هایی هستند که از DNA ساخته می شوند، اختلالی رخ می دهد.
سایر علل خونریزی در سه ماهه دوم عبارتند از:
- زایمان زودرس
- مشکلات جفت (جفت پوشش دهانه رحم)
- انقباض جفتی (جفت جدا شده از رحم)
- این مشکلات در سه ماهه سوم بارداری شایع تر هستند، اما در سه ماهه دوم نیز ممکن است رخ دهند.

زایمان زودرس
وقتی زایمان قبل از هفته بیست و هفتم بارداری رخ می دهد، زودرس می شود. شرایط مختلف ممکن است باعث ایجاد زایمان زودرس شود، مانند:
- عفونت مثانه
- سیگار کشیدن
- وضعیت سلامتی مزمن مانند دیابت یا بیماری کلیوی
عوامل خطرساز زایمان زودرس عبارتند از:
- زایمان زودرس پیشین
- بارداری دوقلو
- بارداری های چندگانه
- مایع آمنیوتیک اضافی (مایع اطراف جنین)
- عفونت مایع آمنیوتیک و یا غشاهای آمنیوتیک
علائم زایمان زودرس
علائم و نشانه های زایمان زودرس ممکن است خفیف باشد. آنها عبارتند از:
- فشار واژن
- کمر درد
- تکرر ادرار
- اسهال
- افزایش ترشحات واژینال
- احساس فشار در شکم وکمر
در موارد دیگر، علائم زایمان زودرس بیشتر مشهود است، مانند:
- انقباضات دردناک
- نشت مایع از واژن
- خونریزی واژینال
اگر این علائم را دارید، با پزشک خود مشورت کنید با توجه به علائم شما، پزشک ممکن است بلافاصله شما را بستری کند.
درمان زایمان زودرس
هر روز اضافی که دجار زایمان زودرس نمی شوید، فرصتی برای عوارض کمتر در هنگام تولد است. چندین دارو می تواند در جلوگیری از زایمان زودرس کمک کند. این شامل:
- سولفات منیزیم
- کورتیکواستروئیدها
اگر زایمان زودرس نمی تواند متوقف شود، پزشک به شما یک دارو استروئیدی می دهد. انجام این کار به توسعه ریه های کودک کمک می کند تا شدت بیماری های ریه را کاهش دهد. دو روز پس از اولین دوز موثر، پزشک سعی خواهد کرد تا زایمان را به تعویق بیندازد.
اگر خون Rh-negative داشته باشید، در صورت خونریزی در دوران بارداری، تزریق ایمونوگلوبولین (RhoGAM) ضروری است.
ایمونوگلبولین یک آنتی بادی است. آنتی بادی یک پروتئین است که سیستم ایمنی بدن شما تولید می کند که مواد مضر مانند باکتری ها و ویروس ها را شناسایی و مبارزه می کند.
گرفتن یک تصویر از ایمونوگلوبولین باعث جلوگیری از رشد آنتی بادیهای Rh شده است که در صورت ایجاد یک نوع خون Rh مثبت به جنین حمله می کند.
اگر خونریزی واژینال را تجربه کرده اید، ممکن است احساس ترس کنید، اما مهم است که به یاد داشته باشید که تمام خونریزی ها به معنای از دست دادن بارداری نیستند.
در صورت بروز خونریزی در بارداری، مراقبتهای فوری را دنبال کنید، اما اگر پزشک متوجه شود که خونریزی دارید، سعی کنید آرام باشید. تا زمانی که خونریزی متوقف شود، بهتر است در حالت خواب قرار بگیرید.

پارگی زودرس کیسه آب
طبیعی است که کیسه آب شما در طول زایمان پاره شود. این اتفاق زمانی می افتد که کیسه آمنیوتیک اطراف نوزاد پاره شده و اجازه می دهد مایعات آمنیوتیک جریان یابد. این کیسه کودک را از باکتری محافظت می کند. هنگامی که پاره می شود، نگرانی از ابتلای نوزاد به عفونت وجود دارد.
در حالی که کیسه آب پاره شود، می تواند باعث ایجاد مشکلات جدی برای کودک شما شود. این پاره شدن زودرس کیسه آب نامیده می شود.
علت دقیق PPROM همیشه روشن نیست. در بسیاری از موارد، علت این مشکل عفونت غشاء است.
PPROM در سه ماهه دوم نگرانی بزرگی است، زیرا می تواند منجر به زایمان زودرس شود. نوزادان متولد شده بین هفته های 24 بارداری و هفته 28 بارداری در معرض خطر جدی برای ایجاد مشکلات درازمدت پزشکی، به ویژه بیماری های ریه هستند.
خبر خوب این است که با مراقبت های پرستاری مناسب، بسیاری از نوزادان نارس شانس زندگی دارند.
درمان پارگی کیسه آب
درمان PPROM متفاوت است. این اغلب می تواند شامل موارد زیر باشد:
- بستری شدن
- آنتی بیوتیک ها
- استروئیدها، مانند بتامتازون
- داروهایی که می توانند زایمان را متوقف کنند مانند تربتالین
اگر علائم عفونت وجود دارد، ممکن است زایمان برای اجتناب از عوارض جدی لازم باشد. آنتی بیوتیک ها برای پیشگیری از عفونت ضروری خواهند بود.
بسیاری از نوزادان در عرض دو روز پس از پارگی کیسه آب متولد می شوند. در موارد نادر، به ویژه با نشت آهسته، کیسه آمنیوتیک می تواند خود را دوباره باز یابد و باعث اجتناب از زایمان زودرس شود و نوزاد به موقع متولد شود.

نارسایی دهانه رحم
دهانه رحم یک بافت است که واژن و رحم را به یکدیگر متصل می کند. گاهی اوقات، دهانه رحم قادر به مقاومت در برابر فشار رحم در حال رشد در دوران بارداری نیست. افزایش فشار می تواند دهانه رحم را تضعیف کرده و آن را قبل از ماه نهم باز کند.
این وضعیت به علت نارسایی دهانه رحم یا نارسایی سرویکال شناخته شده است. در حالی که این شرایط غیر معمول است، می تواند عوارض جدی ایجاد کند.
باز شدن و نارسایی دهانه رحم در نهایت منجر به پارگی غشا و زایمان یک جنین بسیار زودرس می شود. این معمولا در حدود بیشتم بارداری اتفاق می افتد. از آنجایی که جنین بیش از حد نارس است بارداری اغلب موفقیت آمیز نخواهد بود.
زنان با شرایط زیر بیشتر در معرض نارسایی دهانه رحم قرار می گیرند:
- یک ضایعه قبلی در دهانه رحم، مانند یک پارگی در طول زایمان
- بیوپسی مخروطی دهانه رحم
- عملیات دیگر بر روی دهانه رحم
علائم نارسایی دهانه رحم
بر خلاف زایمان زودرس، نارسایی دهانه رحم به طور معمول باعث درد یا انقباضات نمی شود. ممکن است خونریزی واژینال یا ترشحات وجود داشته باشد.
درمان نارسایی دهانه رحم
درمان نارسایی دهانه رحم محدود است. سرکلاژ سرویکس (بخیه در اطراف دهانه رحم) ممکن است در صورتی که غشاها هنوز پاره نشده باشند لازم باشد. اگر انقباض دهانه رحم (گسترده) باشد خطر انقباض غشا بیشتر است. استراحت مطلق پس از عمل سرکلاژ ضروری است.
در موارد دیگر، هنگامی که غشاء پیش از آن پاره شده و جنین به اندازه کافی زمان برای زنده ماندن نداشته باشد، پزشک چاره ای جز زایمان نخواهد داشت
پیشگیری از نارسایی دهانه رحم
شما می توانید نارسایی رحم را از بین ببرید. اگر سابقه ای از آن دارید، می توانید یک قرص را در بارداری های آینده در حدود هفته 14 بارداری دریافت کنید. این امر خطر ابتلا به زایمان زودرس و از دست دادن نوزاد را کاهش می دهد، اما از بین نمی برد.

پره اکلامپسی
پره اکلامپسی هنگامی رخ می دهد که بارداری شما رشد می کند:
- فشار خون بالا
- پروتئینوری (مقدار زیادی از پروتئین در ادرار)
- ادم بیش از حد (تورم)
- پره اکلامپسی بر روی هر سیستم بدن شامل جفت می باشد.
جابجایی مسئول تامین مواد مغذی به کودک است. اگرچه پره اکلامپسی معمولا در سه ماهه سوم بارداری برای اولین بار اتفاق می افتد، برخی از افراد در طی سه ماهه دوم پره اکلامپسی ایجاد می کنند.
قبل از تشخیص، پزشک شما برای سایر شرایطی که ممکن است با پره اکلامپسی اشتباه گرفته شود، مانند لوپوس (که سبب التهاب در سراسر بدن) و صرع (اختلال تشنج) می شود آزمایشات را انجام خواهد داد.
پزشک شما همچنین برای شرایطی که احتمال ابتلا به پره اکلامپسی اولیه را افزایش می دهد، مانند اختلالات لخته شدن خون و بارداری مولار، شما را ارزیابی خواهد کرد. این یک تومور غیر سرطانی است که در رحم شکل می گیرد.
علائم پره اکلامپسی
علائم پره اکلامپسی شامل تورم سریع پاها، دست یا صورت است. اگر شما این نوع تورم یا هر یک از علائم زیر را تجربه کرده اید، بلفاصله پزشک خود را مطلع کنید:
- سردرد پس از مصرف استامینوفن (تایلنول)
- از بین رفتن دید
- "جسم شناور" در چشم (نقاطی یا نقاط در دید شما)
- درد شدید در سمت راست یا قسمت معده شما
- کبودی آسان

انواع آسیب
شما بیشتر در معرض آسیب در دوران بارداری هستید. هنگامی که شما باردار هستید، مرکز گرانش شما تغییر می کند، بدین معنا که تعادل خود را از دست می دهید.
هنگام رفتن به حمام یا دستشویی، مراقب باشید. شما ممکن است بخواهید سطوح nonskid را به حمام خود اضافه کنید تا زمین نخورید. در نظر بگیرید که اضافه کردن میله های رینگ یا ریل در حمام را نیز در نظر بگیرید. همچنین خانه های خود را برای خطرات دیگر که می تواند باعث سقوط شما شود، بررسی کنید.

چشم انداز
اگر در معرض هر کدام از علائم در این مقاله هستید، با پزشک خود مشورت کنید. آنها قادر خواهند بود علت را تعیین کنند و از درمان مناسب شروع کنند تا بارداری شاد و سالم برای شما به ارمغان بیاورند

منبع: اینفو سلامت