گناه گاف های گاه وبیگاه

این دسته از گاف ها -که بعضی از آن ها نابخشودنی است- درحالی رخ می دهد که مجری قبل از شروع برنامه، تذکرهای ریزودرشتی به حاضران می دهد تا مبادا شأن برنامه تلویزیونی خدشه دار شود.

انتصاب سعید اشناب به مدیریت شبکه۵ سیما همه امیدها را برای بازگشت مدیر سابق این شبکه، جواد رمضانی نژاد، به یأس بدل کرد و نشان داد که علی عسکری دست به عزلش خوب است. حکایت عزل رمضانی نژاد، داستان «گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری» را تداعی می کند. در اینکه یک هتاک -از روی جهل یا عمد- خطایی کرده است و باید جواب پس بدهد، شکی نیست. در اینکه این هتاکی چهارپنج نفر را هم دچار خسران کرده است، حرفی نیست اما برکناری مدیر شبکه که قطعا در اتفاق رخ داده هیچ تقصیری نداشته و در عذرخواهی از هموطنان اهل سنت، پیش قد م شده و مسببان پخش این برنامه را توبیخ و برکنار کرده است، احساسی به نظر می رسد. بسیاری از آن هایی که دستی در تولید سیما دارند یا جایگاهشان تلویزیون است و رمضانی نژاد را می شناسند، باور دارند که مدیر سابق شبکه۵ سیما یکی از مدیران خلاق صدا وسیماست که حضورش برنامه های سیما را متحول کرده است و برخلاف مدیران رانتی تلویزیون، کارش را در صداوسیما از پایین ترین سطح در سازمان شروع کرده و پله های رشد در رسانه را یک به یک بالا رفته است. برخوردهای احساسی با مدیرانی که طراوت حداقلی را به خزان سیما آورده اند، به مرور باعث ترس دیگر تهیه کنندگان، برنامه سازان و تولیدکنندگان می شود و آن ها را به سمت تولید برنامه های بی خاصیت تر و بی مخاطب تر سوق می دهد. چراکه وقتی آن ها ببینند در تولید برنامه، حامی ندارند، به برنامه های ضبطی روی می آورند و رفته رفته برنامه های تلویزیونی می شود بدتر از آن چیزی که الان شاهدش هستیم.