کیوسک های عکاسی

شهرآرا آنلاین - حمید سلطان آبادیان| این عکس داخل اتاقک عکس(Photo Booth) در سال۱۳۳۵ به ثبت رسیده است. اولین اتاقک عکس سال۱۹۲۵ در شهر نیویورک افتتاح شد. در این اتاقک کوچک یک صندلی یا نیمکت دو یا یک نفره روبه روی لنز دوربین خودکار عکاسی قرار داشت و پرده ای برای حفظ حریم شخصی روی درِ ورودی حائل درون و بیرون اتاقک به چشم می خورد. شخص مراجعه کننده روی صندلی مقابل لنز دوربین می نشیند و با انداختن یک سکه ۲۵سنتی، عکسی چاپ شده حاوی چندین فریم پرتره سیاه و سفید از دستگاه تحویل می گیرد. در هنگام ثبت عکس هرکسی به فراخور نیاز و احوالش، ژست و حالت خاصی می گیرد. مرحله چاپ عکس با استفاده از مواد شیمیایی مرطوب حدودا ١٠دقیقه به طول می انجامد. نتیجه کار معمولا جزو متفاوت ترین عکس های شخصی مراجعه کننده است. حضور نیافتن فردی به عنوان عکاس و خلوت ناب دوربین و مشتری، باعث به ثبت رسیدن عکس های عجیب و دیدنی می شود. این اتاقک های عکس به تدریج کامل تر و پیشرفته تر می شود، تاجایی که مشتری حق انتخاب چاپ عکس سیاه و سفید یا رنگی را پیدا می کند. دیجیتالی شدن فرایند چاپ باعث کاهش زمان چاپ از ١٠دقیقه به ۳۰ثانیه شد و استقبال از آن حتی با حضور انواع واقسام دوربین های عکاسی نه تنها کمرنگ نشد، بلکه باعث به ثبت رسیدن عکس های خلاقانه و خاص در این فرمت شد. حتی در بعضی مراسم خاص(میهمانی مراسم اسکار) استفاده از اتاقک عکس برای ثبت عکس های یادگاری میهمانان باب شد. فرمت های مختلفی برای چاپ در این دستگاه قرار دارد؛ ازجمله عکس برای گذرنامه که یک عکس در تعداد چهار یا هشت عدد روی کاغذ به چاپ می رسد. برخی از این کیوسک ها امکان ارسال عکس های آماده را به تلفن های همراه مشتریان یا ارسال در شبکه های اجتماعی فراهم می کند. در ایران، هنوز استفاده از این اتاقک های عکس رواج پیدا نکرده است.