به گزارش زنان خبر، زنگ زندگی هر روز برای بخشی از بیماران کم توان ذهنی شهرری نواخته می شود و۸۰ بیمار کم توان ذهنی طعم شیرین با هم بودن و مهربانی را در انجمن کوچکی که سرقفلی اش به نام خود آنهاست تجربه می کنند.
حدود ۸ سال از راه اندازی انجمن حمایت از معلولان ذهنی”یاران”می گذرد. انجمنی که با امید به فردایی بهتر برای فرزندانشان به صورت خودجوش از سوی خانواده بیماران کم توان ذهنی بنای آن نهاده شده است.
خانواده هایی که به دلیل داشتن فرزندانی با معلولیت ذهنی سالهاست با مشکلات فراوانی مواجه هستند. اما حالا جمع همه آنها در انجمن حمایت از معلولان ذهنی جمع است.
اکنون فرزندان آنها در انجمن حمایت از معلولان ذهنی دل هایشان شاد می شود و تحت آموزش های مختلف قرار می گیرند و همچنین همنشینی مادران رنج دیده آنها با یکدیگر التیامی برای دردهای گفته و ناگفته است.
در انجمن حمایت از معلولان کم توان ذهنی یاران رنگ تازه ای به همه آرزوهای غبارگرفته بیماران عقب مانده ذهنی می زنند.
از این رو برای آشنایی بیشتر با این انجمن در یک روز بهاری میهمان دلهای مهربان مادران این انجمن شدیم.
فضایی برای فعالیت نداریم
دلشان خوش است که هرهفته می توانند فرزندان خود را در یک مرکز دور هم جمع کنند و مهارت های مورد نیاز را به آنها آموزش دهند اما نداشتن فضای دائم از جمله مشکلاتی است که خانواده های این انجمن با آن مواجه هستند.
یکی از مسئولان انجمن می گوید: ما با هزینه مالی خانواده ها توانستیم این انجمن را راه اندازی کنیم اما فضایی برای فعالیت ما وجود ندارد و ما ناچاریم هر هفته در یک مکان خدمات آموزشی را به این معلولان ذهنی ارائه دهیم.
این انجمن از سوی هیچ نهاد و ارگانی حمایت نمی شود و این خود باعث شده فشارهای فراوانی را این خانواده ها متحمل شوند.
او ادامه می دهد: مسئولان انجمن از متولیان شهرداری بارها به صورت مکتوب درخواست کرده اند تا فضای مناسبی را برای ارائه خدمات بیشتر به بیماران کم توان ذهنی دراختیار آنها قرار دهند و همچنین اداره بهزیستی شهرستان ری نیز در این موضوع تاکنون ورود نکرده و برطرف نشدن این مشکل باعث اذیت خانواده ها و فرزندان معلول این انجمن شده است.
حال دلمان خوب است
یکی از مادران عضو این انجمن می گوید:”یک دختر ۱۳ ساله مبتلا به سندرم داون دارم. از زمانی که با حمایت خانواده ها این انجمن راه اندازی شده حال خودم و دخترم بهتر شده است. از زمانی که با انجمن آشنا شدم همه چیز تغییر کرد.اینجا درد همه مادرها یکی است و حرف همدیگر را خوب می فهمیم. تجربه ها را دراختیار یکدیگر می گذاریم و حالا بهتر می توانیم از عهده تامین نیازهای روحی بچه هایمان برآییم.”
حرفه آموزی به بیماران کم توان ذهنیهر انسانی مملو از توانمندی است و محدودیت در یک توانایی دلیلی برای محروم شدن از زندگی نیست.
انجمن معلولان ذهنی یاران هم با همین منظور دست به دست هم داده اند تا بتوانند با آموزش حرفه های مختلف فرصتی برای حضور درجامعه را برای فرزندهایشان فراهم کنند.
اکنون در این انجمن به همت اعضا کلاس های موسیقی، تئاتر، هنرهای دستی، فوتبال و… روزهای یکشنبه، دوشنبه، پنجشنبه و جمعه هر هفته در یک مرکزی که از قبل هماهنگ شده به معلولان ذهنی آموزش داده می شود.
مریم فراهانی
انتهای متن/*