به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ یخسار جنوبگان غربی در قطب جنوب از یخسار شرقی بسیار کوچکتر است اما به این دلیل ناپایداری، توجه دانشمندان را به خود جلب کرده. در سال 2014 محققان شواهدی را ارائه کردند که خبر از آب شدن سریع بخش غربی جنوبگان و گذر آن از نقطه ای غیر قابل بازگشت به شرایط قبلی می داد. در صورتی که تمامی این یخ آب شود، سطح دریاها به میزان 3 متر بالا می آید و شهرهایی از جمله میامی و نیویورک را در بر می گیرد.

فرضیه ای که دانشمندان برای تثبیت این بخش به آن اشاره کرده اند احتمالاً از افزایش سطح آب تا این میزان جلوگیری خواهد کرد و به این ترتیب یخسار جنوبگان غربی با حجم 3.2 میلیون کیلومتر مکعب از آب شدن نجات پیدا می کند.

به این منظور محققان امکان تثبیت یخسار با پاشیدن برف روی آن را بررسی کرده اند. پیشنهاد شده که می توان با برداشت از آب اقیانوس، تولید یخ و در نهایت پخش کردن آن روی سطح یخسار با استفاده از توپ های پرتاب برف شرایط را به ثبات رساند.

توپ تولید برف مصنوعی در پیست اسکی گریک پیک نزدیک نیویورک

برای عملی کردن این پیشنهاد باید در یک دوره 10 ساله، 7400 گیگاتن برف روی منطقه ای به ابعاد کشور کاستاریکا (با مساحت 51 هزار و 100 کیلومتر مربع) ریخته شود. البته اجرای این راهکار چندان هم ساده نیست و نیاز به تلاش بی سابقه بشر در یکی از سخت ترین شرایط محیطی روی کره خاکی ما دارد. علاوه بر این به شدت هزینه بر بوده و چالش های فنی متعددی را به در پی خواهد داشت.

اصلی ترین بخش مشکل به این موضوع باز می گردد که استخراج آب از اقیانوس نیاز به انرژی فراوانی دارد. در این پژوهش استفاده از 12 هزار توربین بادی تولید برق پیشنهاد شده تا ایجاد برف مصنوعی روی دو قطعه یخ بخش غربی ممکن شود.

اما در نهایت باید گفت که تأثیر منفی احتمالی که این روش بر اکوسیستم جنوبگان می گذارد هنوز مشخص نیست.